အြန္လိုင္းေပၚကေမးခြန္းေလးမ်ား

က်မကို အြန္လိုင္းမွာ ဦးပဥၨင္းတစ္ပါးကေမးပါတယ္ “ဆရာမက ဘယ္ကေန စာေရးတာလဲ” တဲ့ က်မကိုယ့္ကိုယ္ကို သေဘာက်သြားတယ္ ‘အေျခအေနမဆိုးဘူး ဒါဆိုရင္ တင္တဲ့ပို႔စ္ေတြကို လက္ခံအားေပးတဲ့သူေတြ တိုးလာၿပီ’ ဆိုၿပီး “တပည့္ေတာ္က ဆရာမ မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား စာေရးတာ စာဖတ္တာ ဝါသနာပါလို႔ ဘုရား” လို႔ ၊ျပန္ေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ပီတိျဖစ္မိတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ အခုလို ဒီဘေလာ့ေပၚမွာ ၊ေနာက္ထပ္ ပို႔စ္ေတြတင္ႏိုင္ၿပီး မိတ္ေဆြေတြ အမ်ားအမ်ားႀကီး ပြားလာေအာင္ စီမံေပးသူကေတာ့ ‘ေတာသားေလး’ ပါ က်မ အားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ဘေလာ့ေတြကို အခ်ိန္ရရင္ ရသလို လိုက္ဖတ္တဲ့အခါမွာ အလွဴအတန္းေတြ အြန္လိုင္းမွာ အမ်ားႀကီးေတြ႔ရေတာ့ အံ့ၾသပီတိျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

တစ္ရက္မွာ ‘ေတာသားေလး’ ကက်မကိုေမးပါတယ္ “အန္တီေရ ၊ေနာ္ေဝးက အစ္မတစ္ေယာက္က မ်က္မျမင္ေက်ာင္း(ခဝဲၿခံ)ကို လွဴခ်င္လို႔တဲ့ အဲ့ဒါ အန္တီ ကူညီေပးႏိုင္မလား” တဲ့ မေတာင္းဆိုပဲ ရလာမဲ့ ကုသိုလ္ေတြကို က်မလက္လြတ္မခံပါဘူး “ရပါတယ္ကြယ္” လို႔ျပန္ေျဖၿပီး မၾကာခင္ပဲေငြလႊဲေရာက္လာပါတယ္ က်မလည္း က်မရဲ႕ ညီမေလးနဲ႔ အတူ ၊ေစတနာရွင္မေလးအတြက္ ပါရမီျဖည့္ဖို႔ရာ သြားေရာက္ လွဴတန္းခဲ့ပါတယ္ (က်မရဲ႕ ပို႔စ္အေဟာင္းေလးေတြထဲမွာ တင္ထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္) မ်က္မျမင္ကေလးေတြကို ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ႔ရေတာ့ က်မနဲ႔ ညီမေလးလည္း သဒၶါစိတ္ေတြ အလိုလိုယိုဖိတ္လာၿပီး ေစတနာသံုးတန္ ၊ျပတ္သားစြာနဲ႔ ၊ေစတနာရွင္ေလးနဲ႔ ၊ေတာသားေလးရဲ႕ ၊ေက်းဇူးေၾကာင့္ အလွဴတစ္ခုအတြက္ သာဓုေခၚႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

လွဴၿပီးတဲ့ေနာက္တစ္ရက္မွာ “အန္တီေရ မသန္မစြမ္းကိုပါ လွဴခ်င္လို႔တဲ့ အန္တီလုပ္ေပးႏိုင္မလား ဒီတစ္ခါ က်ေနာ္ပါ လွဴခ်င္ပါတယ္” လို႔ ၊ေတာသားေလးက လွမ္းေျပာပါတယ္ က်မစဥ္းစားမိတယ္ ဒါနမ်ိဳးေစ့ကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ဒီဘဝမွာ ခ်ႏိုင္ပါလား လို႔ေတြးၿပီး “ရပါတယ္ ေတာသားေလးရယ္ ကိုယ္ေတာင္ ကုသိုလ္ရေသးတာပဲ” ဆိုၿပီး လႊဲေငြေရာက္လာတာနဲ႔ က်မနဲ႔ ညီမေလးသြားလွဴဖို႔ရာ ပစၥည္းေတြ ဝယ္ေနတဲ့အခါမွာ အေဒၚအလတ္ကပါ စိတ္အားထက္သန္စြာနဲ႔ သူပါ လိုက္လွဴမယ္ဆိုၿပီး သံုးေယာက္သား မသန္မစြမ္းမိဘမဲ့ေဂဟာမွာ သြားလွဴျဖစ္တဲ့အတြက္ က်မေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ သာဓုေခၚခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ (ဒီပို႔စ္ကိုေတာ့ ေတာသားေလးဘေလာ့မွာတင္ထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္)

မေန႔ညက အြန္လိုင္းေပၚမွာ ညီမတစ္ေယာက္ကေမးတယ္ “အစ္မ သားသမီးေတြ ရသြားရင္ ေယာက္်ားထက္ သားသမီးေတြကို ပိုခ်စ္သြားတယ္ဆိုတာ ဟုတ္သလားဟင္” တဲ့ က်မကျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္ “သူမ်ားေတြေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး ညီမေရ အစ္မအတြက္ေတာ့ ဘာမွမေျပာင္းလဲပဲ အရင္အတိုင္းပါပဲ” လို႔ေလ။ မွန္တာေျပာရင္ သစၥာလို႔ပဲ ဆိုရမလား က်မေျပာတာ မုသားမပါခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီညီမနဲ႔ က်မ ဟိုဟိုသည္သည္ ၊ေျပာၾကရင္း က်မရဲ႕ မိသားစုအေၾကာင္းကို ၊ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့လည္း က်မကို “အစ္မရဲ႕ မိသားစုအေၾကာင္း ပို႔စ္တင္ပါလား” တဲ့ ညက က်မစဥ္းစားမိတယ္ ပို႔စ္တစ္ခု တင္လိုက္တိုင္း အနည္းဆံုးေတာ့ ဖတ္တဲ့သူေတြအတြက္ မွတ္သားစရာ တစ္ခုခုေတာ့ က်န္ေစခ်င္တယ္ေလ ဒီေတာ့ က်မရဲ႕မိသားစုအေၾကာင္းကို မွတ္တမ္းေလးအျဖစ္ ၊ေျခရာေလး ထားခဲ့ခ်င္တဲ့စိတ္ေပၚလာတာရယ္ ရင္ထဲကေျပာခ်င္တာေလးေတြ ထုတ္ေျပာခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ ဒီပို႔စ္ေလးကိုတင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာပါ။

ဒီကေန႔မနက္ ဒီပို႔စ္ေလးကိုတင္ဖို႔ အစပ်ိဳးေနတုန္းမွာ တခ်ိန္တုန္းက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ညီမတစ္ေယာက္ အြန္လိုင္းတက္လာပါတယ္။ သူကေတာ့ က်မကို အရင္ထဲက အစ္မရင္းတစ္ေယာက္လို အားကိုး တိုင္ပင္တဲ့သူျဖစ္ၿပီး က်မတို႔ မိသားစုကို အားက်ေၾကာင္း အၿမဲေျပာေလ့ရွိပါတယ္ သူ႔အေၾကာင္းေတြကိုလည္း က်မကိုေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္ က်မနဲ႔ေတြ႔တိုင္းလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အရွိကိုအရွိအတိုင္း ေျပာတတ္ပါတယ္။ “အစ္မေရ အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ ဘာကအေရး အႀကီးဆံုးလဲ ညီမကိုေျပာျပပါလား” တဲ့ ။ “ညီမေတာ့ သူ႔ကို .ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုန္ေနၿပီ အစ္မရယ္ ယံုၾကည္မႈလည္း နည္းနည္းမွကို မရွိေတာ့တာ” တဲ့ က်မက “အစ္မလည္း အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အခုပဲ ပို႔စ္အသစ္တင္မလို႔ ညီမရဲ႕” လို႔ျပန္ေျပာေတာ့ “ေကာင္းတယ္အစ္မေရ ညီမဖတ္ခ်င္မယ္္ ဒီလိုဆိုရင္ အစ္မရဲ႕ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ မိသားစုကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတဲ့ အဓိကအခ်က္နဲ႔ အစ္မရဲ႕ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ကိုပါ ထည့္ေရးေပးေနာ္အစ္မ” တဲ့ ။ ဒီေတာ့ ဒီပို႔စ္ေလးက အြန္လိုင္းေပၚက ေမးခြန္းေလးေတြကေန အစပ်ိဳးခဲ့ရျခင္းပါ။

အိမ္ေထာင္သည္ရဲ႕ ဘဝနဲ႔ ခ်စ္သူမ်ားရဲ႕ ဘဝဟာ ဘယ္လိုမွ ႏႈိင္းယွဥ္လို႔မရပါဘူး ခ်စ္သူဘဝမွာ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ အေပၚယံ သေဘာသာ သိႏိုင္စြမ္းရွိၿပီး ခေရတြင္းေစ့ ဂဂနန မသိႏိုင္ၾကပါဘူး ဒါေၾကာင့္လည္း လူစိမ္းႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းဖက္ၿပီဆိုရင္ အခက္အခဲေလးေတြ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလို ရွိတတ္စၿမဲပါ ဒါကလည္း သဘာဝတရားပဲေလ။ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ေထာင္ျပဳစ အခ်ိန္မွာ က်မခင္ပြန္းက သူ႔ရဲ႕ မိသားစုမွာ သားအႀကီးဆံုးျဖစ္ၿပီး နယ္ကျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ႕ ညီမေလးေတြကို သူ႔မိဘေတြက မ်က္ေစ့ပြင့္ နားပြင့္ ၊ျဖစ္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ က်မတို႔နဲ႔ အတူလာေနေစခ်င္တဲ့အေၾကာင္း က်မရဲ႕ သေဘာထားကို ၊ေမးပါတယ္။ ညီမအငယ္ဆံုးက ၆တန္း အလတ္က ၇တန္းနဲ႔ အႀကီးက ၈တန္း ျဖစ္ပါတယ္။ က်မလည္း သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ အနာဂါတ္ ဘဝအတြက္ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္နဲ႔ က်မတို႔နဲ႔အတူ ၊ေနခြင့္ျပဳခဲ့ၿပီး မိသားစုႀကီးတစ္ခုအျဖစ္ ဘဝကိုစခဲ့ပါတယ္။

က်မတို႔ မိသားစုမွာ အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္တဲ့ ခင္ပြန္းသည္ဟာ စည္းကမ္းႀကီးတာကလြဲလို႔ က်န္တဲ့အပိုင္းေတြမွာေတာ့ အားလံုးအေပၚ လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ရွိပါတယ္ အခက္အခဲ ကိစၥႀကီးငယ္ ရွိလို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ၊ေျပာစရာရွိၿပီဆိုရင္ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကေလးေတြအေရွ႕မွာ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာပါဘူး ရင္ထဲမွာလည္း ႀကိတ္ၿပီး မထားတတ္တဲ့အတြက္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သလိုလုိနဲ႔ တစ္ေနရာရာမွာ သြားၿပီးေဆြးေႏြးေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္မႈ ရသြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္ အထိေဆြးေႏြးၾကပါတယ္ မၾကာခင္မွာပဲ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ တူညီတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်ခဲ့ၿပီး .ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္ ထြက္စရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ အိမ္ေထာင္သက္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္လာတဲ့အခါမွာ က်မ သားႀကီးကိုေမြးဖြား ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ေလးႏွစ္ၾကာတဲ့အခါမွာ သားငယ္ကို ေမြးဖြားျပန္ပါတယ္။

မိသားစုအသိုက္အၿမံဳ ၊ႀကီးမားတဲ့ဘဝနဲ႔ စခဲ့ရတဲ့အတြက္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ မိသားစု ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ သမၼာအာဇီဝ အလုပ္မ်ိဳးဆိုရင္ အခ်ိန္မေရြး ၊ေနရာမေရြး ၊ေမာင္တစ္ထမ္း မယ္တစ္ရြက္ဆိုသလို အားႀကိဳးမာန္တက္ တျခား ဝင္ေငြရမဲ့ အပိုအလုပ္ေတြကို လုပ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဥပမာတစ္ခုအေနနဲ႔ နယ္မွာရွိတဲ့ ခင္ပြန္းရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြထံကေန ပဲျခမ္းအိတ္ႀကီးေတြ မွာယူၿပီး တစ္အိမ္လံုး ရွိရွိသမွ် လူေတြအားလံုး ဝိုင္းဝန္းၿပီး ပဲျခမ္းအထုပ္ေသးမ်ား ထုပ္ၿပီး အဲဒီ ပဲျခမ္းထုပ္ေလးေတြကို လက္ဖက္ဆိုင္ေတြမွာ လိုက္စပ္ျခင္းျဖင့္ ေဖာက္သည္ရွာရပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ေဖာက္သည္ေတြ ရလာၿပီး လုပ္ငန္းတျဖည္းျဖည္း ၊ေအာင္ျမင္လာပါတယ္။ အလားတူပဲ အားတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြမွာ ရတနာလုပ္ငန္းလုပ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အထည္ခတ္ ခတ္ၿပီးအထည္ ေရာင္း စတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ၿပီး ဝင္ေငြတစ္ဖက္တစ္လမ္းက ရေအာင္ရွာပါတယ္။ ဘဝအေတြ႔အႀကံဳေတြလည္း အမ်ားႀကီးရခဲ့ၾကပါတယ္။ ခံယူခ်က္ျခင္းတူတဲ့ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ၊ၾကားမွာအခက္အခဲ ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ စိတ္တူကိုယ္တူ တိုင္ပင္ညွိႏႈိင္းၿပီး အခက္အခဲမွန္သမွ်ကို ၊ေျဖရွင္းရင္း ဘဝလက္တြဲမျဖဳတ္ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

သားႏွစ္ေယာက္မွာလည္း ဒီအသက္အရြယ္ ၊ေရာက္လာသည္အထိ ဘယ္ေသာအခါမွ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ၊ျငင္းခုန္ ရန္ျဖစ္ရိုး ထံုးစံမရွိခဲ့ပါဘူး။ က်မရဲ႕ ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ ခင္ပြန္းဟာ ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ားအေပၚ က်မအေပၚ သားႏွစ္ေယာက္အေပၚ အၿမဲတာဝန္ေက်ခဲ့တဲ့ သားေကာင္း ခင္ပြန္းေကာင္း ဖခင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ဆိုရင္ မမွားႏိုင္ပါဘူး ၊ႏွစ္ဖက္ေဆြမ်ိဳးမ်ား အေပၚလည္း မိမိတတ္ႏိုင္တဲ့ဖက္ကေန အၿမဲကူညီေလ့ရွိသလို မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ားအေပၚလည္း အခက္အခဲရွိလို႔ အကူအညီေတာင္းလာရင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးကူညီမႈေပးတတ္သူ တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။

                    အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ခဲ့ၿပီး ဒါကေတာ့ ဒီကေန႔လုပ္ေနတဲ့ လက္ရွိအလုပ္ပါ
                 ကင္မ္ခ်ီလုပ္ငန္းလည္း ရွိပါေသးတယ္ ပို႔စ္အေဟာင္းမွာေၾကာ္ျငာထားတယ္ေလ း)

က်မဒီကေန႔ည ခရီးသြားမလို႔ပါ အဲဒီခရီးကျပန္လာရင္ ေနာက္ထပ္အလုပ္တစ္ခုအတြက္ စိုင္းျပင္းေနပါတယ္။
က်မရဲ႕ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ကို ေျပာရရင္ျဖင့္ အိမ္တြင္းေရး အဆင္ေျပတယ္ဆိုတာ စီးပြားေရးေကာင္းရံုမွ်နဲ႔ မလံုေလာက္ေသးပါဘူး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ယံုၾကည္မႈ ၊ေလးစားမႈ နားလည္မႈတို႔ ရွိဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ ရင္ထဲမွာ ကိစၥတစ္ခုခုကို သိုဝွက္မထားပါနဲ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေမးၿပီး ရရွိတဲ့ အေျဖေပၚမွာ သံုးသပ္သင့္ပါတယ္။ ‘သံသယ’ ဆိုတဲ့စိတ္ဟာ ၊ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္ေနတဲ့ မိသားစု အသိုက္အၿမံဳေလးကို အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာကြဲေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါး လက္နက္တစ္ခုပါ။ သံသယနဲ႔ အစြပ္အစြဲ ခံယူသူအဖို႔လည္း သိကၡာအခ်ခံရတဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ႕ တန္ျပန္မႈဟာ ဘယ္လိုမွ ၊ေကာင္းႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ လူသားတိုင္း ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမ်ား ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး အရာရာကို ခ်င့္ခ်ိန္ဆံုးျဖတ္ၿပီးမွ လုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုရင္ မွန္ကန္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈအတြက္ အေကာင္းဆံုးရလဒ္ကို ဧကန္မလြဲ ရရွိၾကမွာပါ။ အိမ္ေထာင္ေရးျပႆနာေတြလည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္