3.6.11
အတိတ္မွပံုရိပ္မ်ား - အဆက္
အတိတ္မွပံုရိပ္မ်ားကို က်မဘယ္ေသာအခါမွ မေမ့ႏိုင္ခဲ့သလို တိုေတာင္းတဲ့ လူ႔ဘဝထဲမွာ ရႈပ္ေထြးတဲ့ သပြတ္အူလို က်မဘဝလည္း အမည္ေဖာ္လို႔မရတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြနဲ႔ ရႈပ္ေထြးေနခဲ့ရပါတယ္။ ဘယ္လို အေျခအေနျဖစ္ျဖစ္ က်မႀကံဳေတြ႔ေနရတ့ဲ ရႈပ္ေထြးတဲ့ ဘဝကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းဖို႔လည္း က်မ အသင့္အေနအထားမွာ ရွိေနခဲ့ပါတယ္ ။
က်မအသက္ (၇)ႏွစ္ျပည့္တဲ့ ေမြးေန႔မွာ က်မကိုစိတ္မခ်ပါဘူးဆိုတဲ့ ေမေမ၊ လူ႔ဘဝႀကီးကို ခင္တြယ္မက္ေမာၿပီး ဒီမိသားစု အသိုင္းဝိုင္းႀကီးကို တစ္သက္လံုး မခြဲခ်င္တဲ့ ေမေမတစ္ေယာက္ အတိတ္ကံ အက်ိဳးေပးနည္းခဲ့လို႔ အသက္(၂၉)ႏွစ္နဲ႔ သူခ်စ္တဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းႀကီးကို ထာဝရ စြန္႔လႊတ္ ေက်ာခိုင္း သြားခဲ့တယ္။ ေမေမ ဆံုးတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မရဲ႕အငယ္ဆံုး ေမာင္ေလးက အသက္(၂)ႏွစ္နဲ႔ က်န္ခဲ့ၿပီး အစ္ကိုကေတာ့ အသက္(၉)ႏွစ္ျဖစ္္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ေမေမကို ေခၚေဆာင္သြားတဲ့ ေဆးရံုကားကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနတဲ့ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေငးေမာၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ က်မမွာ Migraine လို႔ေခၚတဲ့ ေခါင္းႀကီးကိုက္ ေဝဒနာစြဲက်န္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအျပင္က်မ မၾကာခဏ ဖ်ားနာတတ္လာပါတယ္။ ေဆးခန္း သြားလိုက္ သက္သာလိုက္ ရက္ အနည္းငယ္ေနၿပီး ၊ျပန္ဖ်ားလုိက္ တစ္ဖန္ေဆးခန္း သြားလိုက္ သက္သာလိုက္နဲ႔ က်မနဲ႔ အဖ်ား၊ အဖ်ားနဲ႔ ေဆးခန္း ၊ေဆးခန္းနဲ႔ က်မတို႔ သံုးဦးသံုးဖလွယ္ လံုးျခာပတ္လည္ ရိုက္လို႔ေနပါေတာ့တယ္။
ေမေမဆံုးၿပီး ရက္လည္တဲ့ေန႔မွာပဲ က်မရဲ႕ေဖေဖလည္း အထက္လူႀကီးေတြဆီကေန ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းယူၿပီး စိတ္ေျပေစဖို႔ရာ ပဥၨင္းခံသြားပါတယ္။ အခ်ိန္ တစ္လျပည့္မွာ ေဖေဖ လူဝတ္လဲၿပီးတဲ့ေနာက္ ရန္ကုန္ဖက္ကို ခရီးထြက္သြားပါတယ္။ တစ္ေန႔ ေနမေကာင္းတဲ့က်မ ကုတင္ေပၚ လဲွေနခ်ိန္ အစ္ကိုျဖစ္သူက က်မေဘးနားမွာထိုင္ၿပီး စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေျပာေနခ်ိန္မွာ ဂ်စ္ကားသံကို ၾကားလိုက္ေတာ့ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူ ‘ေဖေဖျပန္လာၿပီ’ လို႔ ေအာ္လိုက္ၾကတယ္ အစ္ကိုျဖစ္သူက ဦးစြာ အေပၚထပ္ကေန ၊ေျပးဆင္းသြားၿပီး က်မလည္းေနာက္က ၊ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိုက္ဆင္းသြားပါတယ္။ ရန္ကုန္ကျပန္လာတဲ့ေဖေဖ့ကိုေျပးဖက္မယ္အလုပ္မွာ ေဖေဖ့ကားရဲ႕ ေနာက္ခန္းမွာ က်မထက္ ၂ႏွစ္ခန္႔ငယ္တဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ရန္ကုန္က ေမေမ့အစ္မတစ္ေယာက္ ဆိုသူ ပါလာတာကိုျမင္လိုက္ပါတယ္။ ဂ်စ္ကားေပၚကေန ေဖေဖအရင္ဆင္းလိုက္ၿပီး အဲဒီ ညီမေလးကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး ကားေပၚမွ ခ်ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ ညီမေလးရဲ႕ လက္ကိုေဖေဖကဆြဲၿပီး က်မတို႔ေမာင္ႏွမ ဆီကို ေလွ်ာက္လာပါတယ္။ “ဒါက သားနဲ႔သမီးတို႔ရဲ႕ ညီမေလးအရင္းပဲ မွတ္ထားေနာ္ ဒီကေန႔ကစၿပီး ေမာင္ႏွမေလးေယာက္ သင့္သင့္ျမတ္ျမတ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနၾကေနာ္ ဟုတ္ၿပီလား” လို႔ေဖေဖကေျပာေျပာဆိုဆို ညီမေလးကို က်မတို႔အနားမွာ ထားခဲ့ၿပီး အေပၚထပ္ကို တက္သြားပါတယ္။ ၊ေဖေဖ့မ်က္ႏွာမွာ ညွိဳးညွိဳးႏြမ္းႏြမ္းနဲ႔ ပင္ပမ္းေနပံုရၿပီး အရင္လို အၿပံဳးေတြလည္း ေပ်ာက္ကြယ္ေနပါၿပီ။
ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လည္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနပါတယ္ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မျမင္ဖူးတဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ က်မတို႔အနားေရာက္လာတာကို ႏွစ္ေယာက္သား ထူးဆန္းအ့ံၾသေနၾကတယ္ေလ။ ညီမေလးကေတာ့ ရန္ကုန္က ေမေမ့အစ္မျဖစ္သူ အေဒၚရဲ႕လက္ကိုသာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားၿမဲပါ။ အေဒၚကလည္း ညီမေလးကို က်မတို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ နားမလည္တဲ့ ကရင္စကားနဲ႔ တတြတ္တြတ္ အဆက္မျပတ္ေျပာေနပါတယ္။ တခဏၾကာေတာ့ က်မက ညီမေလးလက္ကို ဆြဲၿပီး “လာညီမေလး အေပၚထပ္မွာ ေမာင္ေလးရွိတယ္ သူ႔ဆီသြားၾကရေအာင္လို႔” လ႔ိုေျပာေတာ့ ညီမေလးက သူ႔လက္ကို ၊ျပန္ရုန္းထြက္ၿပီး “အိုေခ့ါ အိုေခါ့” လို႔ျပန္ေျပာပါတယ္ ဘာေျပာမွန္းမသိေတာ့ က်မလည္း အေဒၚကိုလွမ္းၾကည့္မိတယ္ အေဒၚက “ခဏေလး ခဏေလး-လို႔ ၊ေျပာေနတာ လုလုရဲ႕” လို႔ရွင္းျပတယ္။ ညီမေေလးက အေဒၚ့ကိုတစ္ဖန္ “ထီး-ထီး” လို႔ေျပာေတာ့ အေဒၚက ေရတစ္ခြက္သြားခတ္လာၿပီး တိုက္လိုက္တယ္ အေဒၚခတ္လာတဲ့ ေရကိုေသာက္ၿပီးမွ က်မရဲ႕ လက္ကိုျပန္ကိုင္ၿပီး က်မေခၚရာေနာက္ အေပၚထပ္ကို လိုက္လာပါတယ္ အစ္ကိုနဲ႔ က်မတို႔လည္း ၊ေသြးကစကားေျပာတယ္ထင္ပါရဲ႕ ညီမေလးကို ၊ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ ခ်စ္ၾကသလို ညီမေလးကလည္း အခုမွေတြ႔ဘူးတဲ့ က်မတို႔ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ကို သူ႔ရဲ႕ အစ္ကိုနဲ႔အမ အရင္းအျဖစ္နဲ႔ တံု႔ဆိုင္းျခင္းမရွိ လက္ခံပါတယ္။ အေပၚထပ္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ေလယာဥ္ပ်ံအရုပ္ကေလးေတြနဲ႔ ကစားေနတဲ့ အငယ္ဆံုးေမာင္ေလး အနားမွာထိုင္ၿပီး ေမာင္ေလးကို “တူတူး ဒါ တူတူးရဲ႕ မမေနာ္ ‘မမ’ လို႔ေခၚၾကည့္ပါအံုး” လို႔က်မကေျပာေတာ့ ေမာင္ေလးက “မမ - မမ” လို႔ေခၚတဲ့အခါ ညီမေလးက က်မကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီး ရီျပပါတယ္။ က်မတို႔ရဲ႕ အရိပ္အေျခကို အကဲခတ္ၿပီး နားလည္ပံုရပါတယ္။
က်မတို႔အိမ္ အေပၚထပ္ရဲ႕ အခန္းဖြဲ႔စည္းပံုေလးကေတာ့ အလယ္မွာ အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္း ရွိၿပီး ေဘး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ အိပ္ခန္းနဲ႔ တြဲလ်က္ အခန္းရွည္ေလး တစ္ခုစီရွိပါတယ္။ အလယ္က အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္း အနက္ အနည္းငယ္ပိုက်ယ္တဲ့အိပ္ခန္းကေတာ့ အရင္က ၊ေဖေဖနဲ႔ေမေမတို႔ ေနတဲ့အခန္းျဖစ္ၿပီး အခုေတာ့ ေဖေဖတစ္ေယာက္တည္း ေနပါတယ္။ ေဖေဖ့အခန္းနဲ႔ ကပ္ရက္အခန္းက်ယ္မွာေတာ့ က်မရယ္ ၊ ေမာင္ေလး နဲ႔ အစ္ကိုတို႔ေနပါတယ္။ ၊ေမာင္ေလးကုတင္နဲ႔ ကပ္ရက္ ၊ေအာက္မွာေတာ့ ဖ်ာခင္းၿပီး မူတူးလူကအိပ္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ေမေမဆံုးၿပီးတဲ့ေနာက္ မူတူးလူက ေမာင္ေလးကို အရင္ထက္ပိုၿပီး ဂရုတစိုက္ရွိသလို အၿမဲတန္းလည္း အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ေနေလ့ ရွိပါတယ္။ ေမာင္ေလးကို က်မတို႔စတာေတာင္ သူကလက္မခံပါဘူး။ က်မလည္း ေဖေဖ့အခန္းထဲကို မသိမသာ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဖေဖက တစ္ဖက္ကို ေစာင္းၿပီးအိပ္ေနတာကို ေတြ႔ရတဲ့အတြက္ က်မေဖေဖ့အခန္းကို မဝင္ေတာ့ပါဘူး။ အစ္ကိုနဲ႔ ညီမေလးက ေမာင္ေလးအရုပ္ကေလးေတြနဲ႔ ကစားတာကို စိတ္ဝင္တစား ထိုင္ၾကည့္ေနၾကခ်ိန္မွာ က်မက ေဘးခန္းရွည္ထဲမွာ သနပ္ခါးလိိမ္းေနတဲ့ ဖြားဖြားဆီကိုသြားၿပီး သိခ်င္တာေလးကို စပ္စုလိုက္ပါတယ္။ “ဖြားဖြား ညီမေလးက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေပၚလာတာလဲဟင္ ၊ ညီမေလးက ဘာျဖစ္လို႔ ဗမာစကား မေျပာတတ္တာလဲ” လို႔ က်မသိခ်င္တာကို ေမးလိုက္ေတာ့ ဖြားဖြားက “ပူလူး ေမေမ တူးမာကို ေမြးတုန္းက က်န္းမာေရး မေကာင္းျဖစ္ၿပီး အိပ္ရာကမထႏိုင္ဘူးေလ အဲဒီတုန္းက ပူလူးကအသက္ ၂ႏွစ္ေလာက္ဆိုေတာ့ ဘယ္မွတ္မိပါ့မလဲ ရန္ကုန္ကအေဒၚလည္း ကေလးမရွိေတာ့ အပိုင္ေမြးစားဖို႔ ေတာင္းတယ္ က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့ အတြက္ ညီမေလးကို မေပးခ်င္ေပမယ့္ ေပးလိုက္ရတာေပါ့ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြက ကရင္ အသိုင္းအဝိုင္းဆိုေတာ့ ကရင္စကားပဲ ေျပာၾကတာေၾကာင့္ ပူလူးရဲ႕ ညီမေလးလည္း ဗမာစကား မတတ္ေတာ့ဘူးေပါ့ကြယ္ အခုေတာ့ ေမာင္ႏွမေတြ တစ္ကြဲတစ္ျပား ျဖစ္မေနေအာင္ ေဖေဖက ရန္ကုန္ကေန ၊ျပန္ေခၚလာတာ” လို႔ ၊ေျပာၿပီး တဆက္တည္း “ကုတင္ေပၚသြားလွဲေနပါလား ပူလူးရဲ႕ ေနလည္းသိတ္ေကာင္းတာမဟုတ္ပဲနဲ႔” လို႔ေျပာေပမယ့္ ညီမေလးတစ္ေယာက္ မထင္မွတ္ပဲ ေကာက္ရသလို ရလိုက္တဲ့အတြက္ က်မအဖ်ားလည္း အလိုလိုေပ်ာက္ကြယ္သြားပံုရပါတယ္။ ဖြားဖြားက အခုလို ရွည္လ်ားစြာ ရွင္းျပပါတယ္ က်မသိခ်င္တဲ့ အေျဖကိုရၿပီမို႔ က်မလည္း ေမာင္ေလးတို႔ကစားေနတဲ့ ေနရာကိုျပန္သြားလိုက္ပါတယ္။
“တီးတိုး ၊ လုလု ကစားၾကမယ္ေဟ့” ဟုအေနာက္ဖက္ၿခံက ေဂၚရာနဲ႔ေပါက္ေပါက္တို႔ရဲ႕ ေခၚသံကိုၾကားေတာ့ က်မတို႔ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္ ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာၾကပါတယ္။ ေမာင္ေလးကေတာ့ အသက္အားျဖင့္ ၂ႏွစ္သာရွိေသးတဲ့အတြက္ က်မတို႔နဲ႔ အတူတကြ လိုက္ကစားျခင္းမရွိပဲ သူ႔အရုပ္ကေလးေတြနဲ႔ သူ အေပၚထပ္မွာ သူ႔အထိန္းေတာ္ မူတူးလူနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ကစားေနခဲ့ပါတယ္။ ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ ၊ ဦးေလးထြန္းေအာင္ရဲ႕ သားျဖစ္သူ ေအာင္ျမင့္ ၊ ေပါက္ေပါက္တို႔ ညီအစ္ကို စုစုေပါင္း ၆ေယာက္သား ကစားရန္အတြက္ လူစု ခြဲၾကပါတယ္။ “တီးတိုး ဒါ ဘယ္သူလဲကြ” ဟု ေပါက္ေပါက္က ညီမေလးကို ၾကည့္ၿပီး အစ္ကို႔ကို ေမးတဲ့အခါ အစ္ကိုျဖစ္သူက “ငါ့ ညီမေလး ‘တူးမာ’ တဲ့ လုလုရဲ႕ အငယ္ေပါ့ မွတ္ထား” လို႔ ၊ျပန္မိတ္ဆက္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ က်မတို႔႔ ကစားတဲ့အဖြဲ႔ထဲမွာ က်မညီမေလးကေတာ့ သူမ်ားေတြ ကစားတာကို နားမလည္ေပမယ့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားၿပီး လိုက္ကစားပါတယ္။
က်မကငယ္ငယ္ေလးထဲကဒီအစ္ကိုေတြၾကားမွာ ေန႔စဥ္ကစားခဲ့ရတာမို႔ ေယာက္်ားေလးကစားနည္းမ်ားျဖစ္တဲ့ ေပသီးက်င္းစိမ္ ၊ သစ္ပင္တက္ ၊ သူခိုးပုလိပ္ ၊ သားရည္ကြင္းပစ္ ၊ က်ည္းသားရုိက္ ၊ စစ္တိုက္တမ္းကစားျခင္း အစရွိတာေတြကို ကစားေလ့ရွိပါတယ္။ ေဘးၿခံက မမစန္းတို႔အဖြဲ႔ေတြကေတာ့ ေညာင္ပင္တေစၧ ၊ ထုတ္စည္းတိုး ၊ ပုံးေခါက္ ၊ တူတူပုန္း ၊ ကုလားမစည္း ၊ ဂံုညင္းထိုး အစရွိတာေတြကို ကစားေလ့ရွိၿပီး ကစားတိုင္း က်မကိုေခၚပါတယ္ ဒါေပမယ့္ က်မက က်မအစ္ကိုေတြ ကစားတဲ့နည္းေတြကို ပိုသေဘာက်တဲ့အတြက္ မမစန္းတို႔ အဖြဲ႔နဲ႔ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် သြားမကစားခဲ့ပါဘူး။ သူခိုးပုလိပ္ နဲ႔ စစ္တိုက္တန္းကစားတိုင္းလည္း က်မတို႔အိမ္ရဲ႕ အေရွ႕ဖက္မွာ ၊ေတာင္ကုန္းျမင့္ ရွိၿပီး သစ္ပင္ေတြထူထပ္ေပါက္ေနတဲ့အတြက္ အဲဒီေတာင္ကုန္းေပၚ သြားေရာက္ကစားေလ့ရိွပါတယ္။ သစ္ပင္တက္တန္း ကစားရင္ေတာ့ က်မတို႔အိမ္ဝန္းထဲမွာ မန္က်ည္းပင္ႀကီးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့အတြက္ ၿခံဝန္းထဲမွာပဲ ကစားေလ့ရွိပါတယ္။ က်န္တဲ့ကစားနည္းေတြကိုေတာ့ ၿခံဝန္းအတြင္း အိမ္ေရွ႕က ကြက္လပ္ႀကီးမွာ ကစားၾကပါတယ္။ က်မတို႔ကစားနည္းေတြက နည္းနည္းၾကမ္းတာက တစ္ေၾကာင္း ဗမာစကားကို မတတ္တာေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကစားဝိုင္းကေန ညီမေလး ထြက္သြားၿပီး ေမာင္ေလးနားမွာ သြားထိုင္ေနပါေတာ့တယ္။ မၾကာပါဘူး က်မဖြားဖြားက "ပူလူး လာေတာ့ ေနာက္တစ္ရက္မွ ဆက္ကစားေတာ့ ၊ျပန္ဖ်ားေနမွျဖင့္" ဆိုလို႔ က်မလည္း အိမ္အေပၚထပ္ကို အသာေလး တက္သြားပါေတာ့တယ္။
(ဆက္လက္ႀကိဳးစားပါအံုးမည္)
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ခဏေစာင့္ပါ...