တီတင့္ (စက္မွု တကၠသိုလ္): ဘဝအတြက္ အိပ္မက္တခ်ိဳ႕

က်မ အသက္ (၁၃)ႏွစ္မွာ က်မရဲ႕ေဖေဖက ေတာင္ပိုင္း ရွမ္းျပည္ က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕မွာ တာဝန္က်ေတာ့ မိသားစု အားလံုး ေဖေဖနဲ႔အတူ လိုက္သြားၾကပါတယ္။ က်မတို႔ေနတဲ့ တစ္ထပ္ အိမ္ေလးက ေတာင္ကုန္းျမင့္ေလး အေပၚမွာ တည္ရွိၿပီး အိမ္ရဲ႕အေရွ႕ အျပင္ဖက္ကို ထြက္လိုက္ရင္ကားဝင္တဲ့ ဆင္ဝင္ကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္ အဲဒီဆင္ဝင္ကိုျဖတ္ေလွ်ာက္လိုက္ရင္ ေလးေပ အက်ယ္ရွိတဲ့ လူသြားစႀကႍရွည္ တစ္ခုကို ေတြ႔ရၿပီး အဲဒီစႀကႍ ကို ဆက္ေလွ်ာက္သြားရင္ ေျမနိမ့္ပိုင္း တနည္းဆိုရရင္ ေအာက္ၿခံကို ဆင္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ (၁၀)ထစ္ခန္႔ရွိတဲ့ ၊ေတာင္ခါးပန္း ေလွခါးထစ္ တစ္ခုရွိပါတယ္။ လူသြား စႀကႍရဲ႕ တစ္ဖက္ တစ္ခ်က္မွာေတာ့ ျမက္ခင္းျပင္ ရွည္ႀကီး ရွိၿပီး ျမက္ခင္းျပင္ တစ္ေလွ်ာက္လံုးရဲ႕ အစပ္မွာ တစ္ပင္နဲ႔ တစ္ပင္ ေလးေပစီျခားၿပီး စိုက္ထားတဲ့ သလဲသီးပင္ေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သလဲသီးပင္ အေရအတြက္ စုစုေပါင္း အပင္ ေလးဆယ္ခန္႔ ရွိပါတယ္။

ၿခံဝင္းထဲကိုဝင္တဲ့ ကားဝင္ေပါက္ကို အဝင္နဲ႔ အထြက္ဆိုၿပီး ႏွစ္ေပါက္ထားရွိၿပီး ၿခံအျပင္ဖက္ ကားအဝင္လမ္း နဲ႔ အထြက္လမ္းမွာ ခ်ယ္ရီပင္မ်ား မ်က္စိတစ္ဆံုး စိုက္ထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ၿခံဝင္းအတြင္း အိမ္ရဲ႕ ဘယ္ဖက္အျခမ္းမွာ အာဖရိကန္ေဒစီေရာင္စံု ပန္းပင္ အပင္ တစ္ရာေက်ာ္ခန္႔ကို ေျမာင္းေဘာင္ေလးေတြ လုပ္ၿပီး စံနစ္က်စိုက္ထားသလို အိမ္ရဲ႕ ညာဖက္အျခမ္းမွာ မက္မြန္သီးပင္ မက္မန္းသီးပင္ ကြ်ဲေကာသီးပင္ တို႔ကို စံနစ္တက် စီစီရီရီ စိုက္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ကားဆင္ဝင္ေဘး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာေတာ့ စပယ္ရံုႀကီးေတြတန္းစီၿပီး စိုက္ထားျပန္ပါတယ္။ စပယ္ရံုေတြရဲ႕ အဆံုးမွာ က်ားပါစပ္ပန္း ႏွင္းပန္း ေပၚပီ ပန္းနဲ႔ က်မ အမည္မသိတဲ့ ပန္းပင္ သံုးမ်ိဳးေလာက္ ရွိပါတယ္ ၊ေရခ်ိဳးခန္းႏွင့္ကပ္လ်က္ အျပင္ဖက္တြင္
ေရႊပင္ ၊ေငြပင္တို႔ကို စုိက္ထားပါတယ္။ ၿခံထဲတြင္လည္း ထင္းရူးပင္မ်ား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။

ေျမနိမ့္ပိုင္းျဖစ္တဲ့ ေအာက္ၿခံရဲ႕ တျပင္လံုးမွာေတာ့ ရာသီပင္မ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးတာေတြ႔ရပါတယ္။ နာနတ္သီး ပင္ အားလူး၊ ေျပာင္း၊ ပန္းေဂၚဖီ ေဂၚဖီထုပ္ ႏိုကိုဥ စိမ္းစားဥ အစရွိတာေတြကို ေျပာင္းလဲစိုက္တာ ေတြ႔ရ ပါတယ္။ က်မရဲ႕ ေကြ်းေမေမကလည္း သူကိုယ္တိုင္ အိမ္ရဲ႕ေနာက္ေဖးဖက္မွာ စိုက္ခင္းေလး တစ္ခုလုပ္ၿပီး အဲဒီစိုက္ခင္းေလးထဲမွာ ျငဳပ္သီးပင္ ခရမ္းသီးပင္ သခြားသီးပင္ ရံုးပေဒသီးပင္ ပဲေစာင္းလ်ား ဗူးပင္ ေဂၚရခါး ပင္ ေရႊပဲသီးပင္ ပဲေတာင့္ရွည္ပင္ ပဲလင္းေႁမြသီးပင္ အစရွိတာေတြကို စိုက္ထားပါတယ္။ ရာသီအလိုက္ သစ္သီးမ်ိဳးစံု ပန္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ စံုလင္ေအာင္ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ အဲ့ဒီလိုအိမ္မ်ိဳးကို က်မသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မႀကံဳဖူးခဲ့ပါဘူး ေနာက္တစ္ေခါက္ ႀကံဳဖို႔ရာဆိုတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မရွိသေလာက္ပါပဲ။ က်ိဳင္းတံု အိမ္ေလးမွာေနစဥ္က က်မအေတြးတစ္ခုကို ေတြးခဲ့ဖူးပါတယ္။ လက္ေတြ႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ ကာလတုန္းက အေတြးဆိုေတာ့လည္း စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေလး တစ္ခုေပါ့ေလ။

ရွမ္းျပည္မွာေနစဥ္က က်မသေဘာက်တဲ့ ခ်ယ္ရီ ထင္ရူး အစရွိတဲ့ အပင္မ်ိဳးေတြ က်မရဲ႕ ၿခံမွာ ႀကိဳးစားစိုက္ .ေပမယ့္ ရန္ကုန္ရဲ႕ ရာသီဥတုေၾကာင့္ရယ္ က်မကိုယ္တိုင္ ေသခ်ာ မျပဳစုတတ္တာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈ မရွိပါဘူး ဒါေပမဲ့ အေကာင္းဆံုး စိတ္ကူးစိတ္သန္းေလးနဲ႔ ေႏြေခါင္ေခါင္ အပူျပင္းတဲ့ ရာသီေတြမွာ အရိပ္ အာဝါသ ရွိၿပီး ေအးခ်မ္းမႈလည္းရ ၊ ရာသီခ်ိန္မွာလည္း ပန္းပြင့္ရင္ ဘုရားပန္း ကပ္ႏိုင္ေစရန္ တျခား အပင္ ႀကီး အပင္ငယ္ေတြျဖစ္တဲ့ ခေရ ႏွင္းသီးပင္ ကံေကာ္ သေျပ အုန္း ကြမ္းသီး ပိေတာက္ သီဟိုလ္ သရက္ ၾသဇာ မာလကာ ဇီး သေဘၤာပင္ တို႔ကို တစ္ႏိုင္ စိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ရွမ္းျပည္ရဲ႕ ေရာင္စံုပန္းေပါင္း စံု ေနရာမွာ .ေတာ့ က်မ ေရာင္စံု သစ္ခြပန္းေလးေတြ အစားထိုးစိုက္ခဲ့သလို အာဖရိကန္ေဒစီ ပန္းအစား ရန္ကုန္မွာ အလြယ္တကူျဖစ္တဲ့ ပိန္းပန္းေရာင္စံုကို အစားထိုးစိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ရြက္လွအမ်ိဳးမ်ိဳး အျပင္ ၾကာပန္းေလးေတြ ကို ႏွစ္သက္တာေၾကာင့္ ၾကာကန္ႀကီးမလုပ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ အဂၤေတ စည္ပိုင္းေလးနဲ႔ ၾကာကို စိုက္ခဲ့ပါတယ္။ က်မရဲ႕ ခံယူခ်က္အတိုင္း မရႏိုင္တာကို တမ္းတေနမည့္ အစား ရႏိုင္တာေလးနဲ႔ အေကာင္းဆံုးအစားထိုးၿပီး တခိ်န္တုန္းကေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ဘဝအတြက္ အိပ္မက္ေလးတခ်ိဳ႕ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။

(အခု က်မက တစ္နယ္တစ္ေက်း ေရာက္ေနတာမို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္စဥ္က က်န္ေနခဲ့တဲ့ ပိန္းပန္းပင္နဲ႔ ကြမ္းသီးပင္တို႔ကို မ်က္စိထဲမွာျမင္ေယာင္ေပးၾကပါေနာ္ း) အေၾကာင္း အရာေလးေတြ ဖတ္ရာမွာလဲ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေပၚလြင္မႈမရွိပဲ ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနရင္လည္း နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါလို႔ တစ္လက္ စထဲ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစေနာ္)