မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ႏႈတ္ဆက္ပြဲ

မနက္ျဖန္ က်မရန္ကုန္ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ဒီကေန႔ က်မေနတဲ့အိမ္မွာ ညီအစ္မေတြ ဆံုၾကတယ္။ အဆင္ သင့္အထုပ္ မုန္႔ဟင္းခါးပဲ ခ်က္စားၾကတယ္။ အဆင္သင့္ထုပ္ဆိုေတာ့ အခ်ိန္ကုန္သက္သာ ျမန္ဆန္ၿပီး မုန္႔ဟင္းခါး ႏွစ္သက္သူေတြအတြက္ အဆင္ေျပတယ္ေလ။ က်မအခုခ်က္တဲ့ နန္းသေျပ အဆင္သင့္ခ်က္ မုန္႔ဟင္းခါးထုပ္ကေတာ့ က်မတို႔ ညီအစ္မေတြ ႏွစ္သက္တာမို႔ လူႀကံဳရွိရင္ ညီမေတြနဲ႔ သားေတြအတြက္ ဒီတံဆိပ္ပဲ ပို႔ေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အႀကိဳက္ခ်င္းေတာ့ မတူတာမို႔ တခ်ိဳ႕ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း တျခားတံဆိပ္ေတြကို အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ အညႊန္းကလဲ ပါၿပီးသားမို႔ မခက္ခဲပါဘူး။

အရည္တည္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ ၾကက္သြန္နီဥတစ္လံုးေလးေတြနဲ႔ ၾကက္ဥ ၅လံုးေလာက္ကို အမာျပဳတ္ၿပီး အကြင္းလိုက္ေလးေတြ စိတ္ထည့္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ အေတာ္ေလး ျပည့္စံုတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးအရည္ကို ရပါၿပီ။မုန္႔ဖတ္အေျခာက္ကလည္း ၁၀မိနစ္ေလာက္ေရေအး စိမ္ထားၿပီး ျပန္ျပဳတ္လိုက္ရင္ ရန္ကုန္က မုန္႔ဖတ္အတိိုင္းပါ။ အပိုစာေလးေတြျဖစ္တဲ့ နံနံပင္၊ သံပုရာသီး၊ ငရုပ္မႈန္႔တို႔ကိုေတာ့ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ တြဲဖက္ စားသံုးဖို႔ရန္ အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ထားရင္ျဖင့္ အရသာရွိေသာ မုန္႔ဟင္းခါးကို စားသံုးႏိုင္ပါၿပီကြယ္။

ရန္ကုန္မွာေတာ့ က်မအဆင္သင့္ထုပ္ကို ဝယ္ခ်က္ခဲပါတယ္။ က်မခ်က္ျပဳတ္ ခ်ဳပ္လုပ္တတ္တာ မွန္သမွ် အားလံုး က်မရဲ႕ ေမြးစားသမီးေတြကို လက္ထပ္သင္ေပးထားတာမို႔ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ခ်က္တဲ့ မုန္႔ဟင္းခါးကို က်မ မၾကာခန စားသံုးရပါတယ္။ အခြင့္အခါ ႀကံဳတဲ့အခါ က်မပို႔စ္တစ္ခုအျဖစ္ တင္ေပးပါ့မယ္။

ေထြရာေလးပါး

၁ရက္ေန႔ ဇြန္လထဲက သားတို႔ဆီကို ေရာက္ေနတဲ့ က်မ မနက္ျဖန္ ၂၆ရက္ေန႔ ဇြန္လမွာ ရန္ကုန္ကိုျပန္မယ္ ဆိုေတာ့ က်န္ခဲ့တဲ့ သားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ တူေလးေတြေတာ့ အရင္ကလိုပဲ ျဖစ္သလို ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ ၊ေနထိုင္ရေတာ့မွာေပါ့ေလ။ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ လုပ္ရွားမႈကို က်မေန႔စဥ္ႀကံဳေတြ႔ေနရေတာ့ ဘဝကို ခက္ခက္ ခဲခဲ ရုန္းကန္ေနရမွန္း က်မနားလည္ပါတယ္။ သူတို႔ဘဝကို က်မအေျခခိုင္မာေစခ်င္တာလဲ က်မရဲ႕ ဆႏၵ တစ္ခုပါပဲ။ ဘဝမွာ တန္ဖိုးရွိရွိ အခ်ိန္ေတြကို ကုန္လြန္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဆြမ္းမွန္မွန္မတင္ႏိုင္တဲ့ ဘုရားစင္မွာ သစ္သီးဆြမ္းေတာ့ ကပ္ထားဖို႔ သူတို႔ေလးေတြကို မွာရပါတယ္။ ဘုရားပန္းလည္း မႏြမ္းေစဖို႔ေျပာေတာ့ တူေလးက တစ္ခါတစ္ရံ ဘုရားပန္းေတာင္ လဲခ်ိန္မရွိလို႔ဆိုၿပီး မႏြမ္းပန္းကို တင္ထားပါတယ္တဲ့။ မႏြမ္းပန္း ဆိုတာေတာ့ စကၠဴပန္းနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ပန္းအတုပါ။ ေသာက္ေတာ္ေရေလး မွန္မွန္လဲေပးႏိုင္တာကိုပဲ ေက်းဇူး တင္ရမလိုျဖစ္ေနတယ္။ 

က်မတို႔မိသားစုနဲ႔ ခင္မင္တဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္က က်မသားႏွစ္ေယာက္ကို ေျပာခဲ့တဲ့ စကားကို သတိရမိ ပါတယ္။

“သားတို႔ အခုသူမ်ားေတြ လြယ္လြယ္ကူကူ ေနေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္က ခက္ခက္ခဲခဲ ေနပါ။ တစ္ခ်ိန္ သူမ်ားေတြ ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ရင္ ကိုယ့္အတြက္ လြယ္ကူတဲ့အခ်ိန္ေတြျဖစ္လာလိမ့္မယ္”

က်မခင္ပြန္းဟာ သူ႔သားေတြကို တစ္ႏွစ္ တစ္ႀကိမ္ ခြင့္ျပန္လာရင္ ဆံုးမေလ့ရွိတယ္။ သားတို႔ကို ဆံုးမတဲ့ စကားေတြထဲက တစ္ခ်ိဳ႕စာသားေလးေတြကို က်မအေတာ္ေလး ႏွစ္သက္မိပါတယ္။

“သားတို႔ရဲ႕ ဖိုးဖိုးက ေတာမွာႀကီးျပင္းၿပီး ေဖေဖ့ကို လူတစ္လံုး သူတစ္လံုးျဖစ္ေအာင္ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ပညာ တတ္ေအာင္ သင္ေစၿပီး ဖိုးဖိုးဘဝထက္ ျမင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားေစခဲ့တယ္။ ဒီလိုပဲ သားတို႔ကိုလည္း ေဖေဖ့ ဘဝ ထက္ ျမင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး တိုးတက္ေစခ်င္တာ ေဖေဖ့ဆႏၵပဲ” လို႔ ဆံုးမဖူးပါတယ္။

တိုင္းတစ္ပါးကို ပညာသင္ဖို႔ မထြက္ခြာခင္ သားတို႔ေဖေဖ ေျပာခဲ့တဲ့စကားေလးကို က်မမွတ္မိပါေသးတယ္။

“အခု သားတို႔က ေရတြင္းထဲက ဖားေလးေတြလိုပဲ ကိုယ္ေနေနတဲ့ အရပ္ေဒသမွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနေန ရေတာ့ ဘဝအေၾကာင္း နားမလည္ဘူးေလ။ ကိုယ္ေနတဲ့ ေနရာေလးကိုလည္း ပင္လယ္ျပင္ႀကီးထင္ေနၾက တာ။ အခု သားတို႔ကို ေဖေဖက သမုဒၵရာႀကီးထဲကို လႊတ္ေတာ့မွာ မၾကာခင္ ေတြ႔ႀကံဳလာမဲ့ မုန္တိုင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကားမွာ ကိုယ့္ဘဝအသက္ရွင္ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔အေရး ကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစားရေတာ့မယ္ ရင္ဆိုင္လာသမွ် အခက္ အခဲအားလံုးကို ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခုိင္ခိုင္မာမာခ်ၿပီး လုပ္ေဆာင္ရမယ္။ အဲဒီေလာကႀကီးထဲမွာ သားတို႔ က်င္လည္သြားၿပီဆိုရင္ တစ္ခ်ိန္ ေရတြင္းေလးထဲျပန္ေရာက္လာရင္ ကိုယ္ကဘုရင္ပဲေလ” တဲ့။

တစ္လကို ႏွစ္ႀကိမ္ သားတို႔နဲ႔ဖုန္းေျပာျဖစ္တိုင္း သားတို႔ေဖေဖေျပာေလ့ရွိတဲ့စကားက

“ကိုယ့္ရဲ႕ ခံယူခ်က္၊ ရည္မွန္းခ်က္ကို ဘယ္လို အေႏွာင့္အယွက္ အတားအဆီးမ်ိဳး လာေရာက္ဟန္႔တားေန ပါေစ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ အဆံုး သတ္ကေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈပဲ” 

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္