26.6.11
အရာရာဟာ အနတၱ
က်မတို႔ ေလာကီလူသားအားလံုး ႀကံဳေတြ႔ေနရသမွ် အရာရာဟာ အစိုးမရပါဘူး။ ျဖစ္ခ်င္တာကို ေမွ်ာ္လင့္ေန သည့္တိုင္ သူ႔သေဘာသူေဆာင္ၿပီး ျဖစ္သင့္တာကိုပဲ အတားအဆီးမရွိ ျဖစ္သြားေလ့ရွိပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ ဘယ္ဝါကိုမွရိုးမယ္ဖြဲ႔ၿပီးအျပစ္တင္ေနလို႔လည္း မရတဲ့ေလာကႀကီးထဲမွာက်မတို႔တစ္ေတြ ‘ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းပဲ’ လို႔သာ ခံယူၿပီး ရင္ဆိုင္လာရ မွန္သမွ်ကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ေဆာင္ ရြက္သင့္တယ္ လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဒီလိုနိဒါန္းေတြ ပ်ိဳးေနရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ က်မ ဒီကေန႔ ေန႔လည္ ၂နာရီကို ေလယာဥ္ကြင္း ဆင္းမွာ မို႔ ညက အိပ္ရာမဝင္ခင္ မနက္ေစာေစာ သားအမိေတြ အိပ္ယာကေနထၿပီး တစ္ခုခု ဆင္းစားၾကမယ္ေပါ့။ က်မတို႔ေနရတဲ့ေနရာ တိုက္ခန္းကေန ၅မိနစ္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရင္ MRT နဲ႔ စံုလင္လွတဲ့ စားေသာက္ရံုကိုေရာက္ပါတယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး အနီးပတ္ဝန္းက်င္ကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ၿပီးမွျပန္လာမယ္။ ၿပီးမွေရခ်ိဳးျပင္ဆင္ ေလယာဥ္ကြင္းဆင္းမယ္ေပါ့။ ဒါကေတာ့ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားတဲ့ အေတြးေလးေတြပါ။ တကယ့္ လက္ေတြ႔က်ေတာ့ မနက္ ၇နာရီေလာက္ အိပ္ယာကႏိုးပါတယ္။ ကိုယ္လက္သန္႔စင္္ၿပီးတာနဲ႔ ဘုရားကို ေသာက္ေတာ္ေရ သံုးေတာ္ေရ ေရပူေရခ်မ္းကပ္၊ ဘုရားပန္းလဲ အေမႊးတိုင္ပူေဇာ္ ဘုရား ဆြမ္းေတာ္ကပ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ေနပူလာရင္ အဝတ္ေတြေနဓာတ္ရေအာင္ အထူးသျဖင့္ သူတို႔ေလးေတြ သံုးေနတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါေတြကို ထုတ္လွန္းပါတယ္။က်မဒီကိုေရာက္တည္းက မနက္တိုင္းလုပ္ေနက် အလုပ္တစ္ခု ပါ။ မနက္ ၈နာရီခြဲတဲ့အထိ သားတို႔အားလံုး အိပ္ၾကတုန္းေလ။ သူတို႔မွာ ဒီလိုပိတ္ရက္ေလးေတြပဲ ေအးေအး လူူလူ နားရတာမို႔ က်မလည္း မႏိႈးျဖစ္ပဲ ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ဝါသနာအရ ဘေလာ့ဂ္ေတြ လိုက္ဖတ္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ပို႔စ္ေတြမွာ သင္ခန္းစာ ေဖာ္ထုတ္လို႔ရသလို သံေဝဂရစရာေတြ ဗဟုသုတေတြ စံုစံုလင္လင္ေတြကို ဖတ္ရႈမွတ္သားခြင့္ရပါတယ္။
၁၀နာရီေလာက္မွ သားေတြႏိုးလာၿပီး ေအာက္မဆင္းျဖစ္ေတာ့ပါ။ က်မအတြက္ လိုမယ္ထင္တာေလးေတြ သူတို႔ေတြလုပ္ေပးၿပီး ေအာက္ဆင္းၿပီး စားမဲ့အစီအစဥ္ ပ်က္သြားတဲ့အတြက္ ရွိတာနဲ႔ပဲ မနက္စားဖို႔ရာျပင္ ဆင္ၾကတယ္။ အလြယ္တကူ ျမန္ဆန္စားေသာက္လို႔ရတဲ့ ေပါင္မုန္႔ ၾကက္ဥေၾကာ္ ၾကက္အူေခ်ာင္းေၾကာ္ နဲ႔ ေကာ္ဖီေလ။ သားတို႔ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ က်မက ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးေနတယ္။
အနတၱဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကိုေရးရင္း ဆက္စပ္ေနတာေလးကို ေရးမိခဲ့တယ္။ သားႏွစ္ေယာက္စလံုး ေဆးပညာ သင္ခြင့္ရခဲ့ေပမယ့္ က်မရဲ႕ ကံၾကမၼာက ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ မိခင္ျဖစ္ဖို႔ရာ ကံဇာတာ မပါခဲ့တာမို႔ သားႏွစ္ေယာက္စလံုး ပညာသင္ႏွစ္ေတြမကုန္ဆံုးခင္ သူတို႔ရဲ႕ ခံယူခ်က္အတိုင္းေရျခားေျမျခား တိုင္းတစ္ပါး ကို သြားေရာက္ၿပီး ဘဝကိုစတင္ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာသင္စရိတ္ အေတာ္ေလးျမင့္လြန္း တာမို႔ ပညာတစ္ခုတည္းသာ ဦးတည္ၿပီး သင္ၾကားေနမယ္ဆိုရင္ ကုန္က်မႈစရိတ္အတြက္ ေျဖရွင္းဖို႔ရန္ မလြယ္ကူလွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္ရင္း ပညာကို ဆည္းပူးမယ္ဆိုၿပီး ဘဝရွင္သန္ေရးအတြက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္ ပင္ပန္းမႈမွန္သမွ်ကို မသိေက်းကြ်ံျပဳကာ ၾကမ္းတမ္းေကာက္ေကြ႔တဲ့ လမ္းေတြ ကို ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကတယ္။
က်မအတြက္ ဒီအသက္အရြယ္အထိ ရရွိခဲ့တဲ့ ကိုယ္ေတြ႔ အေတြ႔အႀကံဳေတြအရ အနတၱသေဘာတရားကို ၊ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္ နားလည္ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အရာရာမွာ အစိုးမရတဲ့ သဘာဝတရား၊ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ က်ေရာက္လာတဲ့ ေလာကဓံတရား အဲဒီလိုတရားေတြေၾကာင့္ က်မရဲ႕ အနာဂါတ္အတြက္ ေရးဆြဲထားတဲ့ စီမံကိန္းတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ အေကာင္အထည္ေဖာ္မရခဲ့သည့္တိုင္ ‘လိုတာမရ ရတာမလို’ တဲ့ေလာကႀကီးထဲမွာ လက္ရွိေတြ႔ႀကံဳေနရတဲ့ အေျခအေနေပၚမွာ အေကာင္းဆံုး ၊ျဖစ္အာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ပဲမဟုတ္ပါလား။ အားလံုးေသာ ေဆြမ်ိဳး မိသဂၤဟတို႔ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစေနာ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ခဏေစာင့္ပါ...