စိတ္ပ်ိဳ ကိုယ္ပ်ိဳ တို႔မ်ားတကၠသိုလ္

                       တစ္ခ်ိန္တုန္းက ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ (Rangoon Institute of Technology)

ထိုစဥ္အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ က်မတို႔ အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားအားလံုး တက္သစ္စအရြယ္ 

စိတ္ထားေလးေတြ ျဖဴစင္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ျမင္ျမင္ရသမွ် အရာရာဟာ သာယာစိုေျပလို႔ ေနခဲ့တယ္ေလ။ ‘စိတ္ပ်ိဳ ေတာ့ ကိုယ္ႏု’ တဲ့။ ထိုအခ်ိန္ကေတာ့ က်မတို႔မွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြမို႔ အလိုလိုေနရင္းပင္ စိတ္က ပ်ိဳျမစ္ႏုနယ္ေနသလို ငယ္ရြယ္ေသာ အသက္မို႔လည္း တက္တက္ႂကြႂကြ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ဘဝေလးနဲ႔ပဲ ရွင္သန္ခဲ့ၾကရတယ္။ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ ငယ္ရြယ္ခ်ိန္ဆိုေတာ့လည္း က်မတို႔တက္ေရာက္သင္ၾကားေန တဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးသည္ အနာဂါတ္မွာ ႀကံဳေတြ႕လာရမည့္ ဘဝအခက္အခဲမ်ားကို ေျဖရွင္းေပး မည့္ ဘဝတကၠသိုလ္ရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္ပါလားဆိုတာ ေတြးေတာမႈမရွိခဲ့တာအမွန္ပါ။ ေတြးေတာရေကာင္း မွန္းလည္း မသိခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးမားေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကေတာ့ အရာ ရာမွာ က်မတို႔လို ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန အုပ္စုလိုက္ သြားလိုက္လာလိုက္ အခ်ိန္ေတြကုန္ေစတာမ်ိဳး မရွိပဲရသမွ် အခ်ိန္ေတြကို တန္ဖိုးရွိရွိ ကုန္ဆံုးေစတဲ့သူေတြေပ့ါ။ က်မ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ က်မဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ် ေက်ာင္းစာေတြကို အပတ္တကုတ္ ႀကိဳက်က္ထားတာမရွိပဲ စာေမးပြဲနီးခါမွ ဖုတ္ပူမီးတိုက္ တစ္ပြဲထိုး က်က္ မွတ္ၿပီး ေျဖဆိုခဲ့တာမ်ားပါတယ္။ ပထမႏွစ္ ဒုတိယႏွစ္ေတြမွာေတာ့ Section B မွာတက္ခဲ့ရၿပီး တတိယႏွစ္ကို ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ဘာသာရပ္မ်ားစတင္ခြဲတာမို႔ က်မနဲ႔ section C မွသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ စုစုေပါင္း မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ နဲ႔ေယာက္်ားေလး ကိုးေယာက္ Textile Dept သို႔တက္ေရာက္ခြင့္ ရခဲ့ၾကပါတယ္။

             ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕လက္ခုပ္ၾသဘာသံမ်ား ထြက္ေပၚလာေစေသာ အလယ္လမ္းကေလး

 

                                       Building 1 ႏွင့္ Building 2 ေပါင္းကူးတံတား အမွတ္တရ

                                      Building 2 မွ Building 1 သို႔ သြားသည့္ေပါင္းကူးတံတား

                                                            Textile Dept ရွိရာ Building 2

                                                                ေက်ာင္းသားေရးရာဌာန

 

 ပင္မေဆာင္အေပၚဆံုးထပ္ အလယ္ခန္းမႀကီးသည္ ေက်ာင္းသူမ်ားနားေနခန္း LCR

                                              Architect Dept တည္ရွိရာေနရာ အမွတ္တရ။

                             ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္နဲ႔ပစၥည္းမ်ား သြားထုတ္ရတဲ့ Book Shop အမွတ္တရ

ေက်ာင္းတုန္းက က်မတို႔ရဲ႕ ကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေလးေတြကို ျပန္လည္သတိရလာတဲ့အတြက္ က်မမွတ္တမ္း ဓာတ္ပံုေလးေတြ ရလိုတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းကိုသြားေရာက္ခဲ့ၿပီး အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုမ်ား ရိုက္ယူခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းလိုတာလည္း ပါပါတယ္။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ဟာ အတိတ္ကလိုေတာ့ တည္ရွိမေနေတာ့ေပမယ့္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ျမင္လိုက္ရတဲ့က်မ လြန္ခဲ့ေသာ အတိတ္က ပံုရိပ္မ်ားဟာ ဝိုးတိုးဝါးတား ျမင္ေယာင္လို႔လာပါတယ္။ စိမ္းလန္းစိုေျပခဲ့ေသာ က်မတို႔ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး အခုေတာ့ ေျခာက္ ေသြ႔လို႔ေနပါတယ္။ က်မတို႔ တက္ခဲ့စဥ္က RIT မွ အခ်ိန္ကာလေရြ႕လ်ားၿပီး YIT သို႔ေရာက္ရွိခဲ့ကာ ထိုမွတခါ YTU သို႔ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚခဲ့ပါတယ္။ က်မတို႔ RIT တက္စဥ္ကာလက ၃-ႏွစ္ပညာသင္ခဲ့လွ်င္ ဒီပလိုမာကိုရခဲ့ ေသာ GTI ေက်ာင္းသည္ ယခုအခါ မရွိေတာ့ပါ။ က်မတို႔တက္စဥ္က RIT ၏ ပညာသင္ႏွစ္မွာ ဆက္တိုက္ ၆- ႏွစ္တက္ေရာက္ရၿပီးက  B.E ဘြ႔ဲကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ယခု အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ရရန္အတြက္ GTU (Government Technical University ကိုတက္ေရာက္ရပါတယ္။ အဆိုပါ GTU မွာ AGTI 2 semester ၿပီးလွ်င္ B-Tech 2 semester ထိုမွတဆင့္ B.E တစ္ႏွစ္တက္ၿပီးလွ်င္ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ကို ရရွိပါတယ္။ ကြဲျပားလာေသာ ပညာေရး စနစ္ကို က်မသိသေလာက္သာ ရွင္းျပျခင္းျဖစ္တာေၾကာင့္ အမွားတစ္စံုတစ္ရာပါသြားလွ်င္ခြင့္ လႊတ္နားလည္ ေပးေစလိုပါတယ္။ ဒီပို႔စ္ကို တင္ရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ က်မရဲ႕ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး အေၾကာင္းကို ေရးသားၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အြန္လိုင္းမွာျပန္လည္ဆံုေတြ႔ခဲ့ရ သလို သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းႀကီးရဲ႕ အမွတ္တရ ဓာတ္ပံုမ်ားကို တင္ရန္အတြက္ ျဖစ္ၿပီး က်မရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ကို လာေရာက္အားေပးတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားလည္း တကၠသိုလ္ရဲ႕ အေငြ႔အသက္ေလး မ်ားကို ျပန္လည္သတိရေစရန္ မွ်ေဝေပးျခင္းပါ။ 

သတင္းေကာင္းေလးတစ္ခု ၾကားခဲ့ရတာေတာ့ လက္ရွိတက္ေရာက္ခြင့္ ပိတ္ထားတဲ့ PhD Course ျပန္လည္ ဖြင့္ထားၿပီျဖစ္တဲ့အျပင္ လာမည့္ ေအာက္တိုဘာ ႏိုဝင္ဘာတြင္ ME Course ကိုတက္ေရာက္ႏိုင္ေတာ့မယ္ ျဖစ္တယ္လို႔ ၾကားခဲ့ရပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္