4.10.11
ခပ္စိမ္းစိမ္းဒႆနမ်ား(၁) (တဂ္ပို႔စ္)
တနဂၤေႏြေန႔ေလးေတြဟာ က်မအတြက္ေတာ့နားရက္ေပါ့။ အခ်ိန္အားလံုး ဘယ္လိုျဖဳန္းျဖဳန္း က်မစိတ္ႀကိဳက္ သံုးခြင့္ရွိတဲ့ေန႔။ တစ္ပတ္မွာ တနလာၤကေန စေနအထိက လုပ္ရမည့္ အလုပ္ေတြကို အစီအစဥ္ဆြဲၿပီး အလုပ္ လုပ္တတ္တဲ့ က်မတစ္ေယာက္ ယခု အရင္နဲ႔မတူ တစ္မူထူးတာက ဆြဲထားတဲ့ အစီအစဥ္ထဲကေန အားခ်ိန္ ရရင္ရသလို အြန္လိုင္းေပၚေရာက္သြားျခင္းပါ။ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ကြန္နက္ရွင္သာေကာင္းေနမယ္ဆိုရင္ ဒီလိုမွ မဟုတ္ အျပင္သြားစရာကိစၥ ေပၚမလာဘူးဆိုရင္ မိုးလင္းကစလို႔ မိုးခ်ဳပ္တဲ့အခ်ိန္အထိ က်မ အြန္လိုင္းေပၚမွာ စာဖတ္လိုက္ ကြန္မန္႔ေရးလိုက္ ေရးခ်င္တဲ့ပို႔စ္ေလးေတြ စဥ္းစားလိုက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲ ေတြးခ်င္တာ ကိုေတြး စိတ္ထဲက ေရးခ်င္တာေရးေနတတ္တယ္ (အေမာင္ စံပယ္ေလး ပဥာက္တို႔လို ေဆြးတာေတာ့ မပါ ဘူးေပါ့ း)) အိမ္ကအဖြဲ႔က ကိုရီးယား ဇာတ္လမ္းေလးေတြကို ႏွစ္သက္ေတာ့ အေခြအသစ္ထြက္တိုင္းလိုလို ဝယ္ၾကည့္တတ္ၿပီး ဇာတ္လမ္း ေကာင္းႏိုးရာရာ အေခြဆိုရင္ တနဂၤေႏြရက္ေတြမွာ က်မစိတ္သက္သက္ သာသာ နားေစဘို႔ဆိုၿပီး က်မကို ၾကည့္ခိုင္းေလ့ရွိတယ္ တစ္ေခြႏွစ္ေခြနဲ႔ ဇာတ္လမ္းကို အဆံုးသတ္တာမ်ိဳး ဆိုရင္ေတာ့ ၾကည့္ျဖစ္သလို ၄-၅-၆ေခြၾကည့္မွ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္တာဆိုရင္ လံုးဝ မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ သူတို႔ေလးေတြက ေစတနာ ထားၿပီး ၾကည့္ခိုင္းေတာ့လည္း သူတို႔တစ္ေတြ ေက်နပ္ေအာင္ ၾကည့္လိုက္တဲ့ သေဘာေလ။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အရင္လိုဇာတ္လမ္း အစ-အဆံုးအေခြကို စိတ္ဝင္တစားၾကည့္တာ မ်ိဳး မရွိေတာ့ပဲ ဇာတ္လမ္းကို ဖြင့္ထားၿပီး အာရံုက ဘေလာ့ထဲေရာက္ေနတာေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္သာ ၿပီးသြားတယ္။ ဇာတ္လမ္းအေၾကာင္းကို လံုးေစ့ပတ္ေစ့ မသိလိုက္တာကလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္ေနပါၿပီ း))။
ဒီေတာ့ တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္တဲ့ (၂-၁၀-၂၀၁၁)ရက္ေန႔မွာ ဘေလာ့မိတ္ေဆြတို႔ရဲ႕ ပို႔စ္ေတြကို လိုက္ဖတ္မယ္လို႔ စိတ္ကူးရၿပီး ပံုမွန္ထက္ပိုေစာၿပီးထလိုက္တယ္ (ႀကိဳးစားပံုမ်ား း))။ ဟိုဖတ္သည္ဖတ္ ကြန္မန္႔ေတြလည္း က်မ ဟိုေရးသည္ေရးနဲ႔ ကိုကိုးအိမ္ရဲ႕ပို႔စ္ကိုဖတ္မိတဲ့အခါမွာ ကဗ်ာေကာင္းေလး တစ္ပုဒ္ကို ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ က်မ ကဗ်ာေတြမစပ္တတ္ေပမယ့္ ကဗ်ာကိုခ်စ္ပါတယ္။ အသက္ႀကီးေသာ္လည္း ကဗ်ာေလးေတြကို ခံစားတတ္ ပါတယ္။ က်မရဲ႕ပို႔စ္ကို လာေရာက္ အားေပးဖတ္ရႈသူူမ်ား ‘ခပ္စိမ္းစိမ္းဒႆနမ်ား’ ကို မျဖစ္မေနဖတ္သင့္ တာေၾကာင့္ တိုက္တြန္းပါရေစေနာ္ း) ကဗ်ာေလးရဲ႕ အဆံုးနိဂံုးမွာေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကိုကိုးရဲ႕ ဆႏၵေလးတစ္ခု ကို ေဖာ္ညႊန္းထားတာကို မထင္မွတ္ပဲေတြ႔လိုက္ရတဲ့ အခါမွာ သူႀကီးမင္း ကိုကိုေမာင္ ေျပာခဲ့ သလို တီတင့္ တစ္ေယာက္ ကင္မရာကိုဆြဲကိုင္ၿပီး ခပ္စိမ္းစိမ္းအေတြးအေခၚမ်ား ရွာေဖြဘို႔ရာ ျပင္ဆင္ ပါေတာ့တယ္ း)) ဘယ္လိုပို႔စ္မ်ိဳးကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္တင္ရပါလိမ့္ဆိုတဲ့ပေဟဠိကို အေျဖ ညွိေပးခဲ့တဲ့ ကိုကိုးအိမ္ကို ေက်းဇူး တင္ပါတယ္လို႔ အရင္ဆံုးေျပာပါရေစေနာ္ း)။
၂၀၀၀ခုႏွစ္ မတိုင္ခင္က ပေဒသာၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ၆၀ေပx၈၀ေပ တိုက္အိမ္အပါအဝင္ ေျမကြက္တစ္ကြက္ရဲ႕ တန္ဘိုးဟာ သိန္း ၈၀ေလာက္ရွိတဲ့အျပင္ လစဥ္အရစ္က် ေပးဆပ္ၿပီး ဝယ္ယူႏိုင္ေအာင္လည္း စီစဥ္ေပးထား တာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ က်မရဲ႕ဒုတိယညီမနဲ႔ အငယ္ဆံုးညီမေလးဟာ အဲဒီႏွစ္ေတြမွာ ဝယ္ယူႏိုင္ခဲ့သလို တတိယညီမက အတိတ္ကံေကာင္းမႈေၾကာင့္ ေအာင္ဘာေလသိန္းထီဆု ႀကီး ေပါက္ျပန္တဲ့ အတြက္ သူလည္းဝယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ေစ်းက သိန္း၁၂၀ ေလာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ က်မတို႔ ညီအစ္မေလးေယာက္အနက္ သံုးေယာက္က တစ္ေနရာတည္းမွာ စုစုစည္းစည္း ဝယ္ထားၿပီဆုိေတာ့ က်မရဲ႕ေဖေဖ က်မကိုပါဝယ္ေစခ်င္တယ္။ က်မမွာ လံုေလာက္တဲ့ေငြေၾကးမရွိတဲ့အျပင္ ႀကီးမားတဲ့ မိသားစု ႀကီးျဖစ္ေနရတာမို႔ လစဥ္ေပးဆပ္ၿပီး ဝယ္ဘို႔ အတြက္လည္း ခက္ခဲပါတယ္။ မည္သို႔ရွိေစက်မေဖေဖႏႈတ္က ‘ခက္ခဲမွန္းေတာ့ ေဖေဖသိပါတယ္ ဒါေပမယ့္လည္း ညီအစ္မေလးေယာက္သာ တစ္ေနရာတည္း အေျခခ် သြားၿပီဆိုရင္ ေဖေဖလည္း အေတာ္ေလးစိတ္ေအးသြား မွာပါ’ တဲ့။ ေဖေဖ့ရဲ႕ အဲဒီစကားတစ္ခြန္းဟာ ညီမေတြ အနားကို က်မေရာက္သြားေအာင္ တြန္းပို႔ေပးခဲ့သလို ပါပဲ။ အိမ္မဝယ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ က်မ ေပ၆၀ x ေပ၈၀ ရွိတဲ့ ေျမကြက္ေလးကိုသာ ဝယ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး လက္ထဲမွာ ေငြရွိရင္ရွိသလို တစ္ျဖည္းျဖည္းေဆာက္ လုပ္ၿပီး အိမ္ တစ္လံုးျဖစ္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖၚခဲ့ပါတယ္။
‘ခပ္စိမ္းစိမ္းဒႆနမ်ား’ ေရးဘို႔ရာ နိဒါန္းအစပ်ိဳးေနတာလည္း နည္းနည္းမ်ားသြားၿပီ း)။ အေပၚမွာေရးခဲ့ သလို ညီအစ္မေလးေယာက္ တစ္ေနရာတည္းမွာ စုမိခဲ့သည့္တိုင္ က်မတစ္ေယာက္သာ ေျမႀကီးသက္သက္ ကို ဝယ္ခဲ့ပါတယ္ ေျမဖို႔အိမ္ေဆာက္ လုပ္ငန္းေတြလုပ္ၿပီးတဲ့အခါ အိမ္ရဲ႕ တစ္ဖက္မွာ ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းကို စတင္ စိုက္ခဲ့သလို အိမ္ပတ္လည္မွာလည္း ႏွစ္သက္သမွ် သစ္ပင္မ်ားကို ေနရာခ်စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ လေပါင္းမ်ားစြာက က်မစုိက္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ အပင္ေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ စာဖတ္သူတို႔ စိတ္ဝင္စားတယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ‘ဘဝအတြက္အိပ္မက္တစ္ခ်ိဳ႕’အျဖစ္နဲ႔ ေရးခဲ့ဘူးပါတယ္။ အဲဒီပို႔စ္မွာတင္ထားတဲ့ ပံုေလးေတြကို ၾကည့္ရင္ က်မစိုက္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ အပင္ေတြအေၾကာင္း တစ္စိတ္တစ္ေဒသသိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မအျပင္ က်မ ညီမေလး အေဒၚတို႔လည္း က်မလိုပဲ သူတို႔ႏွစ္သက္ရာ သစ္ပင္ ပန္းပင္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ပင္တို႔ကို စိုက္ပ်ိဳး ၾကပါတယ္။ အိမ္တိုင္းကိုယ္စီလည္း ကိုယ့္စိတ္ကူးေလးနဲ႔ ကိုယ္စိတ္ပ်ိဳးၾကပါတယ္။ ခပ္စိမ္းစိမ္းသစ္ပင္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ပေဒသာ ပင္ၿမိဳ႕ေတာ္ တစ္ခြင္လံုးမွာလည္း စိမ္းလန္းစိုေျပလွ်က္ရွိသလို အလည္လာသူ အမ်ားစုက သေဘာက်ႏွစ္သက္ၾကတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ေလးတစ္ၿမိဳ႕ အျဖစ္ ရွင္သန္လာခဲ့ပါတယ္။ မိသားစု တစ္စုမွအစ လူသား အားလံုး စိမ္းလန္းစိုေျပတာကိုႏွစ္သက္ သေဘာက်သလို တန္ဘိုး ထားလွ်က္ရွိပါေၾကာင္း ခပ္စိမ္းစိမ္းဒႆန မ်ား အေၾကာင္းကို ဥာဏ္ရည္မွီသေလာက္ ေရးသားေဖာ္ျပၿပီးတဲ့ အတြက္ က်မနဲ႔အနီးစပ္ဆံုးမွာရွိတဲ့ ခပ္စိမ္း စိမ္းသစ္ပင္ေလးေတြကို စာဖတ္သူတို႔ စိတ္ေအးခ်မ္းေစဘို႔ မွ်ေဝ လိုက္ပါတယ္ေနာ္။
ပေဒသာပင္ၿမိဳ႕ေတာ္ အေၾကာင္းအရာကို ဒီထက္မက ပိုသိခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့‘FMI City’မွာဖတ္ၾကည့္လို႔ ရပါတယ္ေနာ္။ ကိုကိုးအိမ္ေရ နည္းနည္းေနာက္က်သြားေပမယ့္ အဆင္ေျပသလို တဂ္ပို႔စ္ေလးတင္လိုက္ၿပီ း)
ေလာကလူသားအားလံုး စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုချပည့္ဝၾကပါေစ။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ခဏေစာင့္ပါ...