ဘဝကံအက်ိဳးေပး

18th Nov 2011 မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကေန မႏၲေလးကို ေလေၾကာင္းခရီးနဲ႔ က်မ ခရီးထြက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခရီးမထြက္ခင္ ဘေလာ့ေတြကိုလည္ပတ္ရင္း ကြန္မန္႔ေလးေတြခ်န္ခဲ့တယ္။ ဘေလာ့ကို မဝင္ႏိုင္မဲ့ ရက္ေတြအတြက္ ရသေလာက္ေလာဘေလးနဲ႔ မ်ားမ်ားဖတ္ျဖစ္ မန္႔ျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ။ ေလယာဥ္က မနက္ ၆နာရီ ၁၅မိနစ္ ထြက္မွာဆိုေတာ့ ေလယာဥ္ကြင္းကို မနက္၅နာရီအတိဆင္းခဲ့တယ္။ မနက္ပိုင္း ကားရွင္းခ်ိန္ဆိုရင္ အိမ္ကေန ေလယာဥ္ကြင္းကို အမ်ားဆံုးေမာင္းရ မိနစ္ ၂၀ပါပဲ။ မွန္းထားတဲ့ အခ်ိန္ဝန္းက်င္မွာ ေလယာဥ္ကြင္း ကိုေရာက္ခဲ့တယ္။ က်မ စီးနင္းလိုက္ပါမယ့္ ေလယာဥ္က YA(Yangon Airway) ျဖစ္ၿပီးေသးေသး ငယ္ငယ္ ပါပဲ။ ေလယာဥ္ေပၚမွာေတာ့ ထိုင္ခံုေတြက တစ္တန္းေလးေယာက္ျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အၾကား လူသြားစႀကႍ ရွိပါတယ္။ စုစုေပါင္း ခန္႔မွန္း အတန္း၂၀ေလာက္ရွိတာမို႔ ခရီးသည္ ၁၀၀ေအာက္သာ စီးနင္းႏိုင္မယ္္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ေလယာဥ္ ပ်ံသန္းခ်ိန္ စုစုေပါင္း ၁နာရီ၂၀မိနစ္ျဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလယာဥ္ဆိပ္မွ YA ဟာ မနက္ ၆နာရီ ၂၀မိနစ္မွာ စတင္ထြက္ခြာၿပီး ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ အခက္အခဲမရွိအဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔စြာနဲ႔ မႏၲေလး အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလယာဥ္ဆိပ္ကို မနက္ ၇နာရီ၄၀မိနစ္မွာ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ လမ္းခုလတ္မွာ တည္ခင္းတဲ့မုန္႔ေတြကိုေတာ့ စားရင္းတန္းလန္းမွ သတိရတာမို႔ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္သာ ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့မိပါတယ္ း)။ ထြက္ကတည္းက ေစာလြန္းေတာ့ ဗိုက္ကဆာေနၿပီေလ။ အိမ္တုန္းကေတာ့ စိတ္ေစာၿပီး စားခ်င္စိတ္ကမရွိဘူး။

Y A ေလယာဥ္

၂ေယာက္တြဲ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ

 ေလယာဥ္ေပၚတြင္စားရတဲ့မုန္႔

အရွိန္လြန္သြားလို႔ ကိတ္တစ္ျခမ္းနဲ႔ ဆင္းဒဝစ္ေတာ့ ကုန္ၿပီ း)

ဆင္းခါနီး ခ်ိဳခ်ဥ္ကမ္း

မႏၲေလးေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အိမ္ဝင္အထုပ္ခ်တယ္ၿပီးေတာ့ ညီမေရႊစင္ စစတို႔နဲ႔ ေျပးေတြ႔လိုက္ေသးတယ္ း) ဒီတစ္ရက္ၿပီးရင္ ေနာက္ရက္ေတြက အလွဴ မဂၤလာေဆာင္ေတြ ဆက္ေနမယ္ဆိုတာကို အိမ္ဦးသခင္က ႀကိဳတင္ေျပာထားတာေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုင္အားလပ္ခ်ိန္ ရမယ္မထင္ဘူးေပါ့။ ညီမေရႊစင္တို႔နဲ႔ ဆံုၿပီးတာနဲ႔ မဂၤလာတံတား အေရွ႕ဖက္ ျပည္ေတာ္သာ တိုက္ခန္းမွာေနတဲ့ ညီမဝမ္းကြဲဆီကို ဆက္သြားခဲ့တယ္ မင္းသီဟမွာ နန္းႀကီးသုတ္ ေကြ်းမယ္ဆိုလို႔ေလ။ ကံကဆိုးခ်င္ေတာ့ နန္းႀကီးသုတ္က ကုန္ၿပီတဲ့ ဒါနဲ႔ပဲ ထမင္းသုတ္ စမူစာသုတ္ ၾကက္ဥေၾကာ္ ဆိတ္သားေၾကာ္တို႔နဲ႔ စားတယ္။ 

အစားအေသာက္စံုတယ္ဆိုတဲ့ မင္းသီဟ

ထမင္းသုတ္ ၾကက္ဥေၾကာ္ စမူဆာသုတ္ ဆိတ္သားေၾကာ္

 

ညီမနဲ႔ လမ္းခြဲၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ က်မရဲ႕ မိခင္အိပ္စက္ရာေနရာကို အေရာက္သြားၿပီး ကန္ေတာ့ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အရင္အေခါက္ေတြမွာေတာ့ အိမ္ဦးသခင္ျဖစ္ေစ သားတို႔ျဖစ္ေစ ညီမ ဒါမွမဟုတ္ အေဒၚေတြပါေနေတာ့ လြမ္းေဆြးတာေလးကို ေျဖသိမ့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ က်မတစ္ေယာက္ထဲမို႔ မိခင္ရဲ႕ အုတ္ဂူနံေဘး မွာ ေအးေအးေဆးေဆး အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့သလို စိတ္ကိုလည္း အစြမ္းကုန္ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးထား လိုက္မိတယ္။ မိမိရဲ႕ ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပး နည္းတာမ်ားတာဟာ ကိုယ္ျပဳခဲ့သမွ် ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္ကံ ေစတနာ အေပၚမွာသာ မူတည္တယ္လို႔ က်မလက္ခံ ယံုၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး အစစအရာရာ အဆင္ေျပမႈကို ကံၾကမၼာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ေက်နပ္စြာလက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အနည္းဆံုးေတာ့ အထစ္အေငါ့ေလး အခက္အခဲေလးေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းလိုက္ရပါမွ လူ႔ဘဝဆိုတာ ပီျပင္မယ္လုိ႔ ပံုေသကားခ်ပ္ တစ္ခ်ပ္အျဖစ္ ယူဆထားပံုရပါတယ္။

သုႆာန္အဝင္

ခရိယာန္သခ်ႋဳင္း

မိခင္ရဲ႕အုတ္ဂူ

က်မရဲ႕အတိတ္ကျဖစ္ရပ္ေလး ဘယ္ေတာ့မွေပ်ာက္ကြယ္ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေတာ့တဲ့ အမွတ္တရေလးပါ က်မရဲ႕ေမြးေန႔ ၁၈ရက္ ဧၿပီလဟာ က်မ ေမေမဆံုးတဲ့ေန႔ျဖစ္သလို စာဖတ္သူမ်ား အခ်ိန္ရတယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်မရဲ႕

ဘေလာ့ဂါဘဝ ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္ က်ေရာက္လာခဲ့တဲ့ အေမမ်ားေန႔မွာ ‘ေက်းဇူးရွင္ေမြးမိခင္’ ရယ္လို႔ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ တင္ခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေလးကို ဖတ္ၾကည့္ၾကပါေနာ္။

ေက်ာက္ေတာ္ႀကီးဘုရား

ေရႊက်ီးျမင္

 မိခင္ရဲ႕အုတ္ဂူကေနအျပန္ စိတ္ထဲလည္း ထိုင္းထိုင္းမႈိင္းမႈိင္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ စိတ္ရဲ႕ေအးခ်မ္းမႈကို ေပးႏိုင္စြမ္း ရွိတဲ့ ဗုဒၶရဲ႕အရိပ္ေအာက္မွာ က်မေခတၱခန ခိုလႈံလိုတဲ့ စိတ္ေပၚလာတာနဲ႔ မႏၲေလးေတာင္ေျခမွာ ကိန္းဝပ္စံပယ္ လွ်က္ရွိေတာ္မူတဲ့ ေက်ာက္ေတာ္ႀကီးဘုရားကို ဝင္ေရာက္ဖူးေျမာ္ခဲ့ပါတယ္။ ထိုကေနတဆင့္ ေျမာက္ျပင္အရပ္မွာ စက္မႈတကၠသိုလ္တက္စဥ္က ရင္းႏွီးခင္မင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ႀကိဳင္ႀကိဳင္သန္းဆီကို ေျခဦးလွည့္ဝင္ခဲ့မိတယ္။  မေတြ႔တာႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာၾကာျမင့္ေနၿပီမို႔လည္း ေတြ႔ခါနီးေလ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးေလျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သူ႔အိမ္အေရွ႕ အေရာက္မွာ ႀကိဳင္ႀကိဳင္ရဲ႕ ခင္ပြန္း ကိုႀကီးကိုေတြ႔တယ္ ႀကိဳင္ႀကိဳင္ဆံုးသြားတာ သိလိုက္ရျပန္တယ္။ က်မ ဘယ္လိုမွ ထင္မထားခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဆံုးပါးသြားျပန္ေပါ့။ အရာရာဟာ အစိုးမရပါလားေနာ္လို႔ စိတ္က ေရရြတ္မိရင္း အိမ္ျပန္ဘို႔သာ စိတ္ကတာဆူေနပါေတာ့တယ္။ ေရႊက်ီးျမင္ဘုရားအနီးေရာက္ေတာ့ ဘုရား ဝင္ဖူးရင္း ဘဝျခားသြားေလၿပီျဖစ္တဲ့ ႏွစ္ဖက္ေသာ ေက်းဇူးရွင္ ေမြးမိခင္ ေမြးဖခင္တို႔နဲ႔အတူ သူငယ္ခ်င္း ႀကိဳင္ႀကိဳင္ အတြက္ ျပဳျပဳသမွ်ေသာ ဒါန သီလ ဘာဝနာ ကုသိုလ္အစုစုတို႔ကို အမွ်ေပးေဝကာ သာဓုေခၚဆိုေစခဲ့ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဘဝျခားကို ေရာက္သြားၿပီးခါမွ တစ္ပါးသူရဲ႕ အမွ်ေပးေဝျခင္းကို တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သာဓုသံုးႀကိမ္ေခၚဆိုႏိုင္ဘို႔ဆိုတာ အင္မတန္မွ ခက္ခဲလွတာေၾကာင့္ လက္ရွိသက္ရွိစဥ္ ဘဝမွာသာ ရႏိုင္သမွ် ကုသိုလ္မ်ားကို ရယူၿပီး စစ္မွန္ေသာ တရားေဒသနာေတာ္ကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိ ႏိုင္မွသာ ေလာကုတၱရာအတြက္ အပူမီးမ်ား ေအးၿငိမ္းႏိုင္မယ္လို႔ က်မရဲ႕အိမ္ျပန္ခရီးမွာ ေတြးေတာမိပါတယ္။ မိမိရဲ႕ ဘဝကံအက်ိဳးေပး ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈကို ဖန္တီးႏိုင္သူဟာလည္း မိမိသာျဖစ္တယ္လို႔လည္း တစ္ထစ္ခ် ယံုၾကည္မိပါတယ္။

ေလာကလူသားအားလံုး စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုချပည့္ဝၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

အန္တီတင့္