သံသရာခရီးလမ္းတစ္ေထာက္

လူသားအားလံုး မျဖစ္မေန ေလွ်ာက္လွမ္းေနရတဲ့ ရႈပ္ေထြးလွတဲ့ ဘဝခရီးလမ္းႀကီး ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အဆံုး သတ္ႏိုင္မလဲ။ က်မလည္း အခုတစ္ေလာ အလုပ္ကေလး မ်ားေနတာေၾကာင့္ ပို႔စ္လည္း ပံုမွန္မတင္ျဖစ္ခဲ့ သလို ဘေလာ့ေတြကိုလည္း လိုက္လည္ၿပီး စာဖတ္ဘို႔ ပ်က္ကြက္ေနပါတယ္။ စာဖတ္မိတ္ေဆြမ်ား နဲ႔ဘေလာ့ဂါ မ်ားကို အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ စကားပလႅင္ခံပါရေစ း) အလုပ္မ်ားတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း သံသရာ ဘဝျဖစ္ တည္မႈ အတြက္ ေကာင္းေသာ အလုပ္မ်ားျခင္းပါ။ စက္မႈတကၠသိုလ္ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ ျပဳလုပ္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ ကစၿပီး ဆက္တိုက္လိုလို အလွဴအတန္းမ်ား ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ား အားလံုးအတြက္လည္း ကုသိုလ္ရ ယူႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

က်မကိုယ္က်မ တစ္ခါတစ္ရံ အားမရတဲ့ အပိုင္းေလးေတြ ရွိပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့ ေလ့လာမႈ အားနည္း ခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ က်မ ဘေလာ့စေရးစဥ္က ‘ေနာ္ေဝးကေစတနာရွင္မေလး’ အေၾကာင္းကို ပထမဦးဆံုး ပြဲဦးထြက္ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ အျဖစ္တင္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း အလွဴရွင္ျဖစ္သူနဲ႔ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတာသားေလး (ျမန္ေအာင္)ကေန တဆင့္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈ ရခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ေတာ့ ၇-လထဲ ကိုေရာက္ခဲ့တဲ့ ဒီကေန႔မွ http://www.dhammapalace.org မွာ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေသခ်ာပုဒ္ေစ့လိုက္ဖတ္ၿပီး သာဓု အႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚဆို ခဲ့သလို ေစတနာရွင္မေလးရဲ႕ မူပိုင္တင္ေနတဲ့ ဘေလာ့ဆိုတာ သိလိုက္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ တင္မိတာ အမွန္ပါ။ ‘Mon’ ဆိုတဲ့ စာေရးသူနဲ႔ အလွဴရွင္မေလးဟာ တစ္ဦးတည္းဆိုတာ မသိေကာင္းလားရယ္လို႔ အခ်ိန္ရတိုင္း ဘေလာ့မ်ားကို လည္ပတ္ေလ့လာ ဖတ္ရႈမွတ္သားခဲ့တဲ့ က်မကိုယ္ က်မအလိုမက် ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ပင္ကိုယ္ဗီဇ ဆိုတာ ေဖ်ာက္ဘို႔ခဲယဥ္းသလို တစ္ဦးဦး အေပၚအေႂကြး တင္ေနတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးရွိေနရင္ ေျဖရွင္းလို႔ မၿပီးမခ်င္း စိတ္ထဲမွာ စႏိုးစေနာင့္နဲ႔ ေနလို႔မရတာ က်မရဲ႕ ေမြးရာပါဗီဇပါ။ စိတ္ထဲမွာ ရွင္းလင္းေနမွလည္း အိပ္ေပ်ာ္ စားဝင္တာေၾကာင့္ ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးရင္းကေန အခုလို အေၾကာင္း ကိစၥေလးကို ထည့္ေရးလိုက္ျခင္း အတြက္ စိတ္ေက်နပ္မိပါတယ္။ ကြန္မန္႔  မေရးျဖစ္တဲ့တိုင္ ဘာသာေရး ဆိုဒ္ေတြကိုလည္း က်မ အလ်ဥ္းသင့္သလို ဝင္ေရာက္ ဖတ္ရႈ မွတ္သားေလ့ ရွိပါတယ္။

ဓမၼနန္းေတာ္ဘေလာ့မွာ တင္ထားတဲ့အတိုင္း ဒီဇင္ဘာ ၂၂ ရက္ (နတ္ေတာ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၂ ရက္)က က်မနဲ႔ တူမေလးတို႔ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ အရွင္ဦးဣေႏၵာဘာသ သီတင္းသံုးတဲ့ ေတာင္ဥကၠလာ၊ ၁၄/၂ ရပ္ကြက္ ဟသၤာလမ္းရွိ သိပၸါလယ စာသင္တုိက္ကို အရွင္ဝိသာရဒ (http://www.shinhtoonaing.com) ရဲ႕ ညႊန္ၾကားျပသမႈနဲ႔ သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး စာသင္သား သံဃာ ၄၈ပါးနဲ႔ စာခ်ဆရာေတာ္မ်ားအတြက္ ဆပ္ျပာ၊ ဆပ္ျပာမႈန္႔၊ သြားတုိက္ေဆး၊ သြားတုိက္တံ၊ ေခါင္းရိတ္ဓား ေသနာသန အသံုးအေဆာင္မ်ားကုိ ဓမၼနန္းေတာ္ ကိုယ္စား သြားေရာက္ လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔မနက္က FaceBook ကေန AaB အဖြဲ႔အတြက္ နံျပားနဲ႔ႏို႔မလိုင္ ဓာတ္ပံုကို တင္ရင္း ကင္မရာထဲက မယ္မိုရီစတစ္ကို ျပန္မထည့္မိတဲ့ က်မရဲ႕ ေပါ့ေလ်ာ့မႈေၾကာင့္ အလွဴမွတ္တမ္း ဓာတ္ပံုမ်ား ရိုက္ဘို႔ အခက္ႀကံဳခဲ့ပါတယ္။ ပါသြားတဲ့ ဖုန္းနဲ႔ရသေလာက္ ရိုက္ခဲ့ျပန္ေတာ့လည္း အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဖုန္းကေန ကြန္ပ်ဴတာထဲကို ျပန္ထည့္လို႔မရျဖစ္ျပန္တယ္။ ဒီကေန႔မနက္ အရွင္ဝိသာရဒနဲ႔ အလွဴရွင္မေလးတို႔ရဲ႕ ဂ်ီေမးကေန အလွဴဓာတ္ပံုေလးေတြကို ရရွိခဲ့တာမို႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ အႏုေမာဓနာ ေခၚဆိုႏိုင္ဘို႔ရန္ ဒီပို႔စ္ေလးကို တင္ျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းေဆာက္ေနတာကို ျမင္ေတြ႔တဲ့အခါ က်မလည္း အုတ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္ျဖစ္ေစ ကုသိုလ္ရွင္ အျဖစ္ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေန ပါဝင္လွဴဒါန္း ေရစက္ခ်ခြင့္ ရရွိခဲ့တာေၾကာင့္ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ လွ်က္ရွိတဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔ကို ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း အမွတ္တရ မွတ္တမ္းအျဖစ္ တင္ခဲ့ပါတယ္။ ရင္ထဲကေတာင္းဆုေလး အတြက္ေက်နပ္ႏိုင္ပါေစလို႔။

ကုသိုလ္ရွင္မျမတ္ေကခိုင္နဲ႔ မျမေၾကးမံုတို႔၏ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းအေထာက္အပံ့ျဖစ္ပါေစသား

 အလွဴရွင္တို႔နဲ႔တကြ တပည့္ေတာ္သည္ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ ကြ်တ္လြတ္ပါရန္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ပါေစသား

 နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ျဖစ္ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား

ျပဳျပဳသမွ် ဒါန သီလ ဘာဝနာ ကုသိုလ္အစုစုတို႔အတြက္ အမွ်ေပးေဝပါ၏

  

လူ႔ဝတ္ေက်ပါေစ

လူဟုျဖစ္လာ၊ လူတို႔မွာဝယ္

လူ႔ရြာက်င့္ျမတ္၊ လူက်င့္အပ္လ်က္

လူ႔သက္ရွည္မွ်၊ လူက်င့္ရ၏။

လူ႔ဝတ္မေက်၊ လူ႔အေနတြင္

လူပင္ျဖစ္ျငား၊ လူ႔ပါမႊားမွာ

လူ႔ရြာအလယ္၊ လူပစ္ပယ္၍

လူဝယ္မလွ၊ လူ႔ေအာက္က်သည္

လူသည္ လူ႔ဝတ္ေက်သင့္၏။    ။

(အရွင္ဝိသာရဒ၊ ရမၼာဝတီရဲ႕ လကၤာေျမမွာတစ္ႏွစ္တာ ဓမၼလက္ေဆာင္မွကူးယူထားေသာ ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္)

ေလာကလူသားအားလံုး စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမခ်မ္းသာသုခနဲ႔ ျပည့္ဝၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

အန္တီတင့္