ၾကည္ႏူးဝမ္းသာမႈမ်ားနဲ႔အတူ ပစ္ပစ္ရဲ႕တစ္ေန႔တာတဂ္ပို႔စ္

ပစ္ပစ္ရဲ႕တစ္ေန႔တာတဂ္ပို႔စ္ေလး

 Black Roze  အတြက္ တီတင့္ရဲ႕ Red Rose အမွတ္တရ

ပုဂံခရီးစဥ္ပို႔စ္ကို တင္ေနရင္း က်မ ဘေလာ့ေတြကို လည္ဖတ္ေတာ့ ပစ္ပစ္ရဲ႕ တဂ္ပို႔စ္ေလးကို ေတြ႔ခဲ့တယ္။ အဲဒီ တဂ္ပို႔စ္ေလးကိုေတာ့ ဒီကေန႔မွ ေျဖလိုက္ရတာေၾကာင့္ နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္ ပစ္ပစ္ေရ။ က်မ မနက္ဖက္ ဆိုရင္ ပံုမွန္ ၅နာရီခြဲေလာက္ အိပ္ယာက ထေလ့ရွိတယ္။ မ်က္လံုးႏွစ္လံုး ပြင့္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အရင္ဆံုး ‘ဗုဒၶံသရဏံ ဂစၧာမိ ဓမၼံသရဏံ ဂစၧာမိ သံဃာသရဏံ ဂစၧာမိ’ သံုးႀကိမ္ကို အႏုလံု ပတိလံု (ေရွ႕ျပန္ေနာက္ျပန္) ရြတ္ဆို သလို မ်က္လံုးႏွစ္လံုး ပိတ္ခါနီးမွာလည္း ရြတ္ဆိုေလ့ရွိပါတယ္။ အိပ္ယာကထ ကိုယ္လက္အဂၤါ သန္႔စင္ၿပီး ၈အိမ္ေက်ာ္က ဒုတိယ ညီမေလးနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ တစ္နာရီ ဝန္းက်င္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ ကေန ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုရင္ တစ္ကိုယ္လံုးအေၾကာေတြ ေလ်ာ့ေစဘို႔ နာရီဝက္ခန္႔ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ၿပီး ေခြ်းတိတ္တဲ့ အထိေစာင့္ရင္း အြန္လိုင္းခနတက္ျဖစ္တယ္။ မနက္စာကိုေတာ့ အမ်ား အားျဖင့္ ေပါင္မုန္႔ ၾကက္ဥျပဳတ္စားေလ့ရွိၿပီး တစ္ခါ တရံေတာ့ အီၾကာေကြး နံျပားပဲျပဳတ္ ပဲပလာတာတို႔ စားျဖစ္ ပါတယ္။ ဖဘ Aab ကေတာင္းဆိုလာတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳး ဆိုရင္ေတာ့ ႏို႔မလိုင္နံျပားလိုမ်ိဳး စားရကံ ႀကံဳပါတယ္ း) မနက္စာ ေန႔လည္စာနဲ႔ ညစာအားလံုး အိမ္မွာပဲ စားသံုးတာကို ပိုႏွစ္သက္ပါတယ္။ အျပင္စာက အမ်ားအားျဖင့္ အဆီမ်ားတာရယ္ အခ်ိဳမႈန္႔သံုးတာရယ္ကို မႏွစ္သက္တာေၾကာင့္ပါ။ လက္ရွိ အစားခ်င္ဆံုးဟင္း ရယ္လို႔ေတာ့ ထူးထူးေထြေထြ မရွိပါဘူး အေၾကာင္းကေတာ့ အာသီသရွိတဲ့ အစာတစ္ခုခု ေပၚလာရင္ တူမေလးက ခ်က္ေပးတတ္လို႔ပါ။

ေကာ္ဖီကို အခ်ိန္အခါမေရြး ေန႔ေန႔ ညည ေသာက္တတ္ပါတယ္။ ေကာက္ဖီေသာက္လို႔ အိပ္လို႔ မေပ်ာ္တာလည္း မရွိပါဘူး။ အိပ္ယာမဝင္ခင္ ညကိုးနာရီထိုးရင္ မိသားစုအားလံုး ဘုရားဝပ္ျပဳၿပီး ငါးပါးသီလ ခံယူၿပီး ဘုရားရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ရြတ္ဖတ္ၾကတယ္။ အရပ္ ဆယ္မ်က္ႏွာ ေမတၱာပို႔တယ္။ ၿပီးရင္ ၃၁ဘံုမွာ က်င္လည္ၾကကုန္သူ မ်ားကို အမွ်ေပးေဝပါတယ္။ ဘုရားဝပ္ျပဳၿပီးရင္ေတာ့ အြန္လိုင္းတက္ၿပီး ပို႔စ္ေတြဖတ္ ဒါမွမဟုတ္ ပို႔စ္တင္တဲ့ အလုပ္လုပ္ၿပီး ၁၁နာရီ ဝန္းက်င္ဆိုရင္ အိပ္တတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ပို႔စ္တင္တာ မၿပီးရင္ ညဥ့္နက္ သြားတတ္ျပန္တယ္။ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ညရယ္လို႔ေတာ့ အရင္ထဲက မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ တစ္ေရးႏိုးခဲ့တဲ့ အခါမွာလည္း ျပန္အိပ္တာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာခ်ည္းပါ။ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့အခါ စိတ္အားငယ္တဲ့ အခါမ်ိဳးဆိုရင္ ညီအစ္မေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းပစ္တတ္သလို တစ္ေယာက္ထဲ ရွိသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ တရားထိုင္တာ မ်ားပါတယ္။ အျပင္သြားတဲ့အခါ မျဖစ္မေန ယူရတာကေတာ့ ဖုန္းနဲ႔ ေနကာမ်က္မွန္ စာၾကည့္ မ်က္မွန္နဲ႔ ေသာက္ေရ တစ္ပုလင္းပါ။ မိသားစုထဲမွာ ထူးျခားၿပီး ခ်စ္ရမဲ့သူမရွိပါဘူး အားလံုးအေပၚ တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳး အေနအထားတစ္မ်ိဳးစီ အေပၚမူတည္ၿပီး ခ်စ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးေတြမ်ားလြန္းတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ က်မေမြးဖြားခဲ့လို႔ ထင္ပါရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာလည္း အခင္ရဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြက အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့ ေရးရင္ ဒီစာရြက္နဲ႔ ေလာက္မယ္ မထင္ဘူး း) ဒီကေန႔အထိေတာ့ သူစိမ္းေတြအထဲမွာ အယံုၾကည္ရဆံုးလူ ရယ္လို႔ မေတြးမိခဲ့ေသးပါဘူး။ ေျပာရင္ယံုမလား ပစ္ပစ္ေရ တီတင့္ရဲ႕ လက္ထဲမွာရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြထဲမွာ အႏွစ္သက္ဆံုး ပစၥည္းရယ္လို႔ မရွိသလို လက္ေဆာင္ရထားတဲ့ ပစၥည္းေတြထဲမွာလည္း အႀကိဳက္ဆံုးပစၥည္းရယ္လို႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မရွိျပန္ဘူးေလ။ ကိုယ္နဲ႔ ပတ္သက္ဖူးတဲ့ သူေတြထဲမွာေတာ့ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္ဆံုး သူက တီတင့္ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ အိမ္ဦးသခင္ပဲေပါ့ေနာ္။ ေလာေလာဆယ္ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵတစ္ခုက မိသားစုအားလံုး ပါဝင္တဲ့ ဗုဒၶဂါယာဘုရားဖူး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္သြားခ်င္တဲ့ ဆႏၵပါ။ ကဲ… ပစ္ပစ္ရဲ႕တစ္ေန႔တာ တဂ္ပို႔စ္ေလးက အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ သူေတြကို အဓိက ရည္ရြယ္ထားတာမို႔ မလိုအပ္တာေလးေတြ ခ်န္လွပ္ၿပီး အဆင္ေျပသလို တီတင့္ ေျဖခဲ့တာကို ပစ္ပစ္ေက်နပ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ၾကည္ႏူးဝမ္းသာမႈမ်ားနဲ႔အတူ

ပုဂံဘက္ခရီးထြက္ခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ အလုပ္ေႂကြးေတြဆပ္လို႔မကုန္ ရာသီဥတုကလည္း ပူလိုက္တာမွ ေခြ်းဒီးဒီးက်ေနတဲ့ၾကားက ေျပးရလႊားရနဲ႔။ ဒီၾကားထဲ အခ်ိန္ပိုေလး ရတာနဲ႔အြန္လိုင္းတက္ ပုဂံခရီးစဥ္ ပို႔စ္ေတြ တင္ခဲ့ျပန္တယ္။ ညပိုင္းဆိုရင္ ကြန္နက္ရွင္က ေကာင္းေလေတာ့ တတ္ႏိုင္သမွ် ဓာတ္ပံုေတြကို ညဖက္မွာ ရေအာင္တင္တယ္။ အိပ္ေရးလည္းပ်က္ပါ့။ အိပ္ခ်ိန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္၃နာရီ ထိုးေနၿပီ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး ဇြတ္အိပ္ခဲ့ေပမယ့္ မနက္ ၆နာရီခြဲေလာက္က်ျပန္ေတာ့ ညကတင္ထားတဲ့ ပို႔စ္ အခုထိ အဆံုးမသတ္ရေသးပါလား ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ျပန္ထၿပီး ၿမိဳ႕ထဲမထြက္ခင္ ရသေလာက္ တင္ျပန္တယ္။ ဘေလာ့ဂါျဖစ္မွ အဲဒီလိုဇြဲက အရင္ထက္ကို ပိုေကာင္းေနတာ း) အိပ္ေရးပ်က္တဲ့ညက မ်ားလာေတာ့ လူငယ္ေတြလို မခံႏိုင္ဘူးေလ။ လူတိုင္းရဲ႕ ရင္အဝွမ္းမွာ ပီတိေတြ လႊမ္းေစခဲ့တဲ့ ၁၃ရက္ေန႔မွာ သတင္းေတြ ဗီဒီယိုဖိုင္ေတြကို မနားတမ္း ဆက္တိုက္ ဆိုသလို ကြန္နက္ရွင္ မေကာင္းတဲ့ၾကားက မရမက ဖတ္ခဲ့ ၾကည့္ခဲ့တယ္ တင္လက္စ ပုဂံခရီးစဥ္-၂ ကိုလည္း အဆံုးသတ္ေနတယ္။ အေၾကာင္းက က်မလည္း ‘ဝမ္းသာၾကည္ႏူးမႈမ်ားႏွင့္အတူ’ ပို႔စ္ေလးကို တင္ခ်င္ခဲ့လို႔ေလ။ ထမင္းစားဘို႔ေတာင္ တူမေလးေခၚမွ သတိရတဲ့အျဖစ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းက အပင္ပန္းခံထားတာေတြနဲ႔ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ၁၃ရက္ေန႔ ည၇နာရီထိုးေတာ့ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ကုိယ္လံုး ခ်မ္းတုန္လာတာကအစၿပဳၿပီး အဖ်ားဝင္လာပါေလေရာ။ က်မတီတင့္ ပစ္လဲခဲ့ၿပီေပါ့။ ဆရာဝန္ ညီမေလးဝမ္းကြဲက တစ္လမ္းထဲမွာဆိုေတာ့ တူမေလးက ဖုန္းဆက္ အေျခအေနကို ေျပာျပခဲ့တယ္ ညီမဝမ္းကြဲ ေရာက္လာေတာ့ ေဆးကုခံခဲ့ရတယ္။ စိတ္ထဲမွာ သိတ္မေက်နပ္ခ်င္ဘူး အခုလို လူထုတစ္ရပ္လံုး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးၿပီး ပီတိေတြ လႊမ္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ပို႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ေတာ့ က်မလည္း တင္ခ်င္ခဲ့တယ္ေလ။

ဒီေတာ့ ၁၄ရက္ေန႔ ေန႔လည္မွာ နည္းနည္း သက္သာလာတာနဲ႔ အြန္လိုင္းကို အေျပးအလႊား တက္ခဲ့ျပန္တယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္က ရည္မွန္းထားတဲ့ ပို႔စ္ေလးကို တင္ခ်င္လို႔ပါ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေခါင္းကရည္ေဝေနသလို မ်က္စိအျမင္ အာရံုကလည္း ပံုမွန္ထက္ မႈန္ဝါးေနျပန္တယ္။ အေဒၚေတြနဲ႔ ညီမကေတာ့ နားဘို႔ေျပာေပမဲ့ နားမေထာင္ခဲ့ဘူး။ ဆန္ျပဳတ္နဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားခ်ိန္မွာ မိုးေငြ႔က တီတင့္အတြက္ ဆိုၿပီး ဖဘမွာ ဆန္ျပဳတ္ပို႔ေပးသလို အျဖဴေရာင္နတ္သမီး ကလည္း သူစားမဲ့ ျမဴစြမ္ျပဳတ္ေလးကို ေစတနာသဒၶါ ထက္သန္စြာနဲ႔ ဖဘမွာ တစ္ဝက္ ခြဲေကြ်းျပန္တယ္။ ေနေကာင္းေအာင္ ဂရုစိုက္ဘို႔ သတိလာေပးတဲ့ ဖဘ မိတ္ေဆြေတြက အစျပဳလို႔ အရမ္းခ်စ္ဘို႔ေကာင္းတဲ့ ဘေလာ့ဂါ ေရာင္းရင္း တို႔ကို ေက်းဇူးတင္မိတာ အမွန္ပါ။ မၾကာပါဘူး တစ္နာရီေလာက္အၾကာမွာ တစ္ကုိယ္လံုး ခ်မ္းတုန္လာၿပီး ဒုတိယ အႀကိမ္ အိပ္ယာထက္ ပစ္လဲျပန္ေတာ့တယ္။ ဒီတခ်ီေတာ့ ေဆြမ်ိဳးေတြရဲ႕ ဂရုဏာေဒါေသာနဲ႔ ဝိုင္းေျပာတာ ခံရၿပီေပါ့။ အားလံုးက ေစတနာနဲ႔ေျပာတာမို႔ ညိမ္ခံေနရံုအျပင္ အျခားမရွိ။ ကိုယ္ကလည္း မွားခဲ့တာကိုး။ တစ္ျဖည္းျဖည္း ေနရထိုင္ရတာ ပိုဆိုးလာတယ္ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေတြက ေအးစက္ေနၿပီး ကိုယ္အပူခ်ိန္က တစ္ျဖည္းျဖည္း ျမင့္လာတယ္။ ဒရစ္ခ်ိတ္ဘို႔ ညီမဝမ္းကြဲက အႀကံေပးတယ္။ လိုအပ္တဲ့ေဆးေတြကို ဦးေလးက ခ်က္ျခင္း ဆိုသလို ထြက္ဝယ္ေပးပါတယ္။ ၈အိမ္ေက်ာ္က ညီမေလးလည္း ေရာက္လာတယ္။ အိမ္က တူမေလးေတြ အပါအဝင္ အိမ္မွာ လူစံုတက္စံု တစ္ရုန္းရုန္းနဲ႔။ ေခါင္းကလံုးဝမေထာင္ႏိုင္သလို တစ္ကိုယ္လံုး အရိုက္ခံ ထားရသလို နာေနတယ္။ ဦးေလးက ေဆးေတြနဲ႔အတူ ေၾကးအိုးပါ ဝယ္လာေပးတယ္။ အစာကို အရင္စားၿပီးမွ ေဆးသြင္းလို႔ ရမယ္ ေျပာလို႔ ေၾကးအိုးကို မစားခ်င္ေပမယ့္ ႀကိဳးစား စားေတာ့ ၅လုပ္ပဲ ဝင္ခဲ့တယ္။ က်မက ဒရစ္ မခ်ိတ္ခ်င္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေဆးပဲထိုးေပးဘို႔ ညီမေလးကို အကြန္႔တက္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ညီမေလးကလည္း က်မရဲ႕ ဆႏၵအတိုင္း ေဆးထိုးေပးခဲ့ၿပီ ည၈နာရီမွာ အိပ္ယာဝင္ခဲ့တယ္။ တစ္ညလံုး ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး မနက္ ၆နာရီ အိပ္ယာက ႏိုးလာေတာ့ စိတ္ေတြေပါ့ပါး လန္းဆန္းေနတာကို ခံစားရသလို ရာသီဥတုကလည္း ဒီကေန႔ မနက္ အခုမွ ေဆာင္းဝင္လာသလို အေတာ္ေလး ေအးေနတယ္။ ေခါင္းကလည္း ၾကည္လင္ေနတာေၾကာင့္ အားရွိေအာင္ အရင္ဆံုး Breakfast စား။ အေပၚထပ္ တက္လာၿပီး ဘုရားရွစ္ခိုးပါတယ္။ ၿပီးတာနဲက်မ ေရးခ်င္ခဲ့တဲ့ ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးျဖစ္ ပါေတာ့တယ္။ ဒီကေန႔ေတာ့ အခန္းေအာင္းမယ္။ ဆက္သြယ္လာတဲ့ ဖုန္းေလးေတြ လက္ခံရင္း အြန္လိုင္းတက္ၿပီး ပို႔စ္တင္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္ း)

က်မ ဘေလာ့ဂါ လုပ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ အေမွာင္ထဲမွာ စမ္းတစ္ဝါးဝါး ေလွ်ာက္လွမ္း ေနရာကေန အရာရာကို ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ႏိုင္တဲ့ အလင္းေရာင္ ေလာကကို ေရာက္ခဲ့သလိုပါပဲ။ ဖဘကိုလည္း အရင္က တစ္ခါတစ္ရံမွာ သံုးခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ ေန႔စဥ္ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ဘို႔ စိတ္ ၾကည္ႏူးမႈေလးေတြကို ခံစားႏိုင္ဘုိ႔ ဖဘကို တစ္ေန႔တစ္ေခါက္ေတာ့ အနည္းဆံုး ဝင္ေရာက္ျဖစ္သလို ဘေလာ့ေတြကိုလည္း ရြာရိုး ကိုးေပါက္ လည္သလို အခ်ိန္ရရင္ရသလို လည္ပတ္ေနမိေတာ့တယ္။ က်မလည္း အမ်ားသူငွာတို႔လို ၁၃ရက္ ဇႏၷဝါရီ ၂၀၁၂ ရက္ေန႔လိုမ်ိဳး ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ အခ်ိန္ေလးေတြမွာ စိတ္အားထက္သန္ တက္ႂကြေနမိ သလို၊ ျမစ္ဆံု စီမံကိန္းလိုမ်ိဳး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုခုကို မခ်မွတ္ခင္မွာ အားလံုးနဲ႔အတူ စိုးရိမ္စိတ္ေလးေတြ ရင္မွာကိုယ္စီ ပိုက္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးစြာနဲ႔ ေစာင့္စား ေနခဲ့ဘူးပါတယ္။ အလွဴအတန္းမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လာျပန္ေတာ့လည္း တုန္႔ေႏွးေစာင့္ဆိုင္းျခင္း မရွိ ရက္ရက္ေရာေရာ လွဴၾကတန္းၾကနဲ႔ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီမနက္ပဲ တဂ်ီးမင္းဘေလာ့မွာ စက္ဆန္းေပါက္ကြဲမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လွဴဒါန္းမႈအစုစုတို႔အတြက္ သာဓုသံုးႀကိမ္ေခၚဆိုခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ က်မခ်စ္ခင္ရတဲ့ ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမမ်ားရဲ႕ ရင္းႏွီးပြင့္လင္းမႈဟာ က်မရဲ႕ဘေလာ့ဂါ သက္တမ္းကို ရွည္ေစျခင္းအျပင္ အခုလို ႀကံဳရဆံုရ ဘံုဘဝေလးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးမႈမ်ားနဲ႔အတူ သားေဇာ္ ကိုေဇာ္ ေျပာတဲ့ စကားကို ေကာ္ပီလုပ္ရရင္ေတာ့ ‘ဝမ္းလည္း လႊတ္သာတယ္’ ေပါ့ေနာ္ း)

စိတ္ဓာတ္အစဥ္ ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ ျပည့္ဝၾကပါေစ။

မၾကာမီ ပုဂံခရီးစဥ္-၃(နိဂံုး) ကိုဆက္တင္ေပးပါ့မယ္လို႔-

ေမတၱာျဖင့္

အန္တီတင့္