မပုပ္မသိုး ရိကၡာမ်ိဳး

၂၇-၃-၂၀၁၂(အဂၤါ)ရက္ေန႔ မနက္ ၆နာရီမွာ ညီအစ္မေတြလို ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ပဲခူးၿမိဳ႕ နယ္ ေက်ာက္တန္းရြာမွာ ရွိတဲ့ ေဝဠဳဝန္စာသင္တိုက္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရး ပရဟိတေက်ာင္းကို သြားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ မတ္လ ပထမအပတ္မွာ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔အစ္ကို ဝမ္းကြဲမိသားစုရဲ႕ အလွဴတစ္ခုကို လိုက္ခဲ့ဘို႔ရာ က်မကို ႀကိဳေျပာကထဲက အေရးတႀကီးအလုပ္ မေပၚခဲ့ရင္ သြားဘို႔ရာ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး ကေလးမ်ား ၄၀၀ေက်ာ္ရဲ႕ ပညာေရးကို ဝုိင္းဝန္းကူညီ ပံ့ပိုးသူမ်ားထဲမွာ က်မလည္း အုတ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္ျဖစ္ေစ တတ္စြမ္းသမွ် ဒါနျပဳလိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ထိုေနရာကို သြားေရာက္ဘို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္းပါ။ လွဴဒါန္းတယ္ဆိုတာ ပမာဏထုထည္ ႀကီးမားမႈ နည္းပါးမႈအေပၚ မူတည္ျခင္းမဟုတ္ပဲ မိမိရင္ထဲက စစ္မွန္တဲ့ ေစတနာ သဒၶါတရား ျပတ္သားမႈသာ အဓိက ျဖစ္တယ္လို႔ က်မ ယံုၾကည္ထားခဲ့ပါတယ္။ ေဝဠဳဝန္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးပရဟိတေက်ာင္းရဲ႕ ၾသဝါဒါစရိယ ဆရာေတာ္မွာ ဘဒၵႏၲ ဉာဏ (ဂိုဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ မဟာေဗာဓိဝိနည္းျပန္ဌာန) ျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာေတာ္မွာ ေဒါက္တာ အရွင္ပေညာဘာသ (ပန္းပ်ိဳးလက္) ဓမၼာစရိယ, M.A,Ph.D တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အင္းတေကာ္အလြန္ ၁၀-မိုင္မွာရွိတဲ့ ေဝဠဳဝန္စာသင္တိုက္ကို ေရာက္မဆိုက္ မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ဧည့္ခံပါတယ္။

မနက္ ၆နာရီအိမ္ကထြက္ခ်ိန္ ရႈခင္းေလး

ဘုရင့္ေနာင္တံတားေပၚမွျမင္ကြင္း

ပါရမီလမ္းနဲ႔ကမ႓ာေအးလမ္းဆံုမီးပိြဳင့္

ေထာက္ႀကံ႕မွလြန္ၿပီး အင္းတေကာ္ဘက္သို႔အသြား

အရိပ္အာဝါသေကာင္းမြန္တဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းဝန္းအတြင္းမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၿပီး ေက်ာင္းမေနႏိုင္တဲ့ ကေလးငယ္တို႔က ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးထံ လာေရာက္ၿပီး ပညာအေမြကို ခံယူၾကပါတယ္။ သက္ေတာ္ ၈၀ေက်ာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးမွာ ရဟန္းသာမေဏမ်ားကိုး စာေပပို႔ခ်ရင္း တရားဘာဝနာပြားမ်ား အားထုတ္ကာ ကေလးငယ္မ်ားကိုလည္း ပညာသင္ေပးေနရတဲ့အတြက္ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ခ်ိန္ နည္းေနတာကို သိတဲ့ တပည့္ရင္းျဖစ္သူ အရွင္ပေညာဘာသဟာ ေႏြရာသီ တကၠသိုလ္ပိတ္ရက္ အိႏၵိယမွျပန္ေရာက္ခိုက္ ပင္ကိုယ္က ပရဟိတစိတ္ ထက္သန္သူပီပီ လူမႈေရး စိတ္ဓာတ္ထက္သန္သူ ဒကာ/ဒကာမမ်ားနဲ႔ ညွိႏိႈင္းတိုင္ပင္ကာ ေက်ာင္းအက်ိဳးေဆာင္အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းၿပီး ၂၀၀၄-၂၀၀၅ ပညာသင္ႏွစ္ အတြက္ ေက်ာင္းသား လက္ခံခဲ့ၿပီး အမွန္တကယ္ ေက်ာင္းမေနႏိုင္သူ ၁၈၅-ဦးကို စိစစ္လက္ခံခဲ့ကာ ဆရာ/ဆရာမ ၆-ဦးတို႔နဲ႔ စတင္ ပညာ သင္ၾကားေပးႏိုင္ခဲ့ၿပီး ၂၉-၅-၂၀၀၄ ရက္ေန႔မွာ ဖြင့္လွစ္ကာ သမိုင္းမွတ္တိုင္ တစ္ခုကို ခိုင္မာစြာ စတင္ စိုက္ထူႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ စိတ္ရင္းခံေစတနာ သဒၶါတရား တို႔ေၾကာင့္ ၂၀၀၄-၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ပညာသင္ႏွစ္မွာ ေက်ာင္းသားဦးေရ ၁၈၅ေယာက္ကေန ၂၀၁၁-၂၀၁၂ ပညာသင္ႏွစ္မွာ ေက်ာင္းသားဦးေရ ၄၀၆ေယာက္နဲ႔ ဆရာ/ဆရာမ ၁၃-ဦးအထိ တိုးပြားလာခဲ့ပါတယ္။ ေငြပင္ေငြရင္း ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ အားနည္းေပမယ့္ ပရဟိတ လုပ္ငန္း လူမႈေရးလုပ္ငန္း စိတ္ဝင္စားတဲ့ ဒကာ/ဒကာမမ်ားရဲ႕ ပံ့ပိုးလွဴဒါန္းမႈမ်ားနဲ႔ ခက္ခဲစြာရပ္တည္လွ်က္ ရွိပါတယ္။ တိုးတက္မ်ားျပားလာတဲ့ ေက်ာင္းသားဦးေရတို႔အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ အေဆာက္အဦးနဲ႔ ပရိေဘာမ်ား ျပည့္စံုမႈ မရွိတဲ့တိုင္ မျပတ္ သင္ၾကားႏိုင္ေရးအတြက္ ယာယီ ေက်ာင္းေဆာင္မ်ား နဲ႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းလွ်က္ ရွိပါတယ္။ မူလတန္းမွ အလယ္တန္းသို႔ တိုးခ်ဲ႕ကာ ေက်ာင္းေဆာင္ သစ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ သင္ၾကားေပးႏိုင္မယ္လို႔လည္း ဆရာေတာ္က ေမွ်ာ္မွန္း ထားေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရပါတယ္။ ကေလးငယ္မ်ားကို ေန႔စဥ္ စာသင္ခ်ိန္ မတိုင္မီ ၁၅-မိနစ္ တရားရႈမွတ္ေစျခင္း အဖိတ္ေန႔တိုင္း ဘာသာေရး သင္တန္းမ်ားနဲ႔ ေႏြရာသီ ယဥ္ေက်းလိမၼာ သင္တန္းမ်ား တက္ေရာက္ေစကာ ကေလးတရားစခန္း ရက္တို သင္တန္းမ်ားေပးျခင္းနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ တရားကို ရင္းႏွီး ထိေတြ႔ေစခဲ့ပါတယ္။ 

အလွဴတြင္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ဖြားေလးအသက္ (၈၅)ႏွစ္နဲ႔အတူ အမွတ္တရ

ဝါးသက္ကယ္မိုးတို႔နဲ႔ယာယီေဆာင္ေလးမ်ား

ပရဝုဏ္အတြင္း

ေက်ာင္းသားကေလးမ်ားရဲ႕နားေနေဆာင္

ထူးထူးျခားျခားအုန္းေမာင္းေလး

သတိေပးစာသားေလးမို႔အမွတ္တရရိုက္ခဲ့တယ္

ကြ်န္းစားပြဲခံုေလး

သာသနာေျမေပၚတြင္ ထူးျခားတဲ့ ေျမတစ္ေနရာကို က်မသြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေျမႀကီးကို တုတ္ျဖင့္ ကေလာ္ ထုတ္လိုက္တိုင္း အုတ္ခြက္ဘုရားမ်ား တစ္ဆူၿပီးတစ္ဆူ ဆက္တိုက္ေပၚခဲ့တဲ့ ေနရာပင္ျဖစ္ပါတယ္။

ထူးျခားေျမေနရာသို႔အသြား

ကြမ္းပင္မ်ားစိုက္ပ်ိဳးထား

ေယာဂက်င့္စဥ္သင္ၾကားစဥ္

သစ္အမ်ိဳးစံုလင္တဲ့ေတာေလး

ကြ်န္းမ်ား

အပင္ေပၚမွသစ္ခြပန္းေလး

အုတ္ခြက္ဘုရားမ်ားထားရာေက်ာင္းေဆာင္

ေျမေအာက္မွရရွိတဲ့အုတ္ခြက္ဘုရားမ်ား

အုတ္ခြက္ဘုရား အပိုင္းအစမ်ား

ေက်ာင္းအုပ္ဆရာေတာ္ တူးေဖာ္ထားတဲ့ေရကန္

အုတ္ခြက္ဘုရားတူးေဖာ္ရရွိတဲ့ေနရာကို အသြား

ေတာရိပ္ဝါးရိပ္ထဲမွ အေဆာင္ေလးမ်ား

အုတ္ခြက္ဘုရားရရွိတဲ့ေျမေနရာ

သာသနာ့အလံနဲ႔အမွတ္အသားမ်ားလုပ္ထား

အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ဘုရားပ်က္

သိမ္ဆင္းေလာင္းအမွီ အလွဴေနရာသို႔အျပန္

အဲဒီကေန အျပန္မွာေတာ့ သိမ္ဆင္းေလာင္းတဲ့ ေနရာကို က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ သြားေရာက္ၿပီး ကုသိုလ္ ယူၾကျပန္တယ္။ သိမ္ဆင္းေလာင္းအၿပီးမွာ ဓမၼာရံုမွာဆရာေတာ္ သီလေပးတာခံယူကာ တရားနာ ၾကရပါတယ္။ တရားနာ အၿပီးမွာေတာ့ ဧည့္သည္မ်ားကို ေန႔လည္စာဧည့္ခံပါတယ္။ ေန႔လည္စာ စားၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ကေလးသူငယ္မ်ား ထမင္းစားေဆာင္ကို သြားၾကၿပီး မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုေလးေတြ ရုိက္ရင္း ကေလး သူငယ္ေလးေတြရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေလးေတြကို က်မေလ့လာပါတယ္။

အုတ္တစ္ခ်ပ္သဲတစ္ပြင့္အလွဴပါဝင္လုိမႈအတြက္ ဆရာေတာ္အားေလွ်ာက္ထား

ပိတ္ရက္ျဖစ္ေပမယ့္အလွဴရွိလို႔ ကေလးေတြေက်ာင္းေခၚထား

ေက်ာင္းေဆာင္အမည္ေလး သေဘာက်လို႔ရိုက္ခဲ့

သံုးေရအတြက္ စနစ္တက်စီစဥ္ထား

ထန္းပင္ ပင္စည္နဲ႔ကြ်န္းစားပြဲ

သိမ္ဆင္းေလာင္းဘို႔ေစာင့္စားၾက

ဓမၼာရံုအတြင္း

ေက်ာင္းအုပ္ဆရာေတာ္မွ လွဴဒါန္းပစၥည္းအစုစုတို႔အားေၾကျငာ

သံဃာေတာ္မ်ားမွ ရြတ္ဖတ္သရစၨ်ာယ္

ရြတ္ဖတ္အၿပီး သံဃာေတာ္အခ်ိဳ႕အား လွဴဘြယ္ပစၥည္းမ်ားကပ္

ဆရာေတာ္မွတရားေဟာၿပီးအမွ်ေဝ

ေန႔လည္စာျဖင့္တည္ခင္းေကြ်းေမြး

ဝက္သား ငါးၾကင္းေၾကာ္ခ်က္ အစိမ္းေၾကာ္ မရမ္းခ်ဥ္သုပ္ ငါးပိေၾကာ္ ပဲဟင္းခ်ိဳ အတို႔အျမွဳပ္

မီးဖိုေဆာင္ဘက္စနည္းနာ

ေက်ာင္းသူေလးမ်ားေဆးေၾကာေရးတာဝန္ယူထား

ေက်ာင္းသားေလးမ်ား ထမင္း ဟင္းထည့္တဲ့ တာဝန္ယူထား

ကေလးငယ္မ်ား ထမင္းမစားခင္ ၁၅မိနစ္တရားထိုင္ရ

ဆရာမမ်ားကလိုအပ္တာမ်ားျဖည့္ထားေပး

အလွဴရွင္မိသားစုမ်ားဆရာေတာ္နဲ႔အမွတ္တရ မွတ္တမ္းရိုက္စဥ္

တရားထိုင္အၿပီး အဟာရမသံုးေဆာင္မီ ဆင္ျခင္ျခင္း

အလွဴရွင္တို႔အားေမတၱာပို႔ အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာ ေမတၱာပို

ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ ကေလးငယ္မ်ားအနီးတြင္ ေန႔ဆြမ္းဘုဥ္းေပး

အဲဒီေနာက္ အျပန္ခရီးလမ္း မွာ ေက်ာက္တန္းရြာ အထြက္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာအရွင္ ပေညာဘာသ ဦးစီးေဆာက္လုပ္တဲ့ မီးသၿဂိဳလ္စက္ တစ္လံုးကို ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။ က်မတို႔ တစ္ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးလမ္းဆံုး ေနရာေလးပါ။ အတိတ္ဘဝက မိမိျပဳသမွ် ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္ကံ ေစတနာဟာ လက္ရွိဘဝမွာ အက်ိဳးေပးတယ္ ဆိုတာကို က်မအေနနဲ႔ အျပည့္အဝ ယံုၾကည္ရင္း အျပန္ လမ္းခရီးမွာေတာ့ စိတ္ထဲကၾကည္ႏူးစြာနဲ႔ သာဓု အႀကိမ္ႀကိမ္ ေခၚဆိုခဲ့ ပါတယ္။ သံသရာအတြက္ မပုပ္မသိုး ရိကၡာမ်ိဳးကို ေနာက္ဆံုးလမ္း မေရာက္ခင္ အခြင့္အခါ ေပးသမွ် က်မတို႔တစ္ေတြ ထုပ္ပိုး ထားၾကပါစို႔ လို႔ တိုက္တြန္းပါရေစေနာ္။

စိတ္ဓာတ္အစဥ္ ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ ျပည့္ဝၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

အန္တီတင့္