ေရာက္ခဲ့ေပါ့ မေလးတို႔ ဌာေန

၁၂-၅-၂၀၁၂ စေနေန႔မနက္ ၉နာရီမွာ က်မတို႔ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ေမာင္ညိမ္းႏိုင္ အကူအညီနဲ႔ မေလးရွားႏိုင္ငံ ကြမ္လမ္လာပူၿမိဳ႕ (Kuala Lumpur) ကိုအလည္အပတ္ သြားရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတယ္။ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မေရာက္ဘူးေသးတဲ့ေနရာ တစ္ေနရာ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ ျဖစ္တဲ့ အျပင္ အြန္လိုင္းေပၚကေန ခင္မင္စရာေကာင္းတဲ့ ဘေလာ့ဂါ မ်ားနဲ႔ ေတြ႔ရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ အသိက စိတ္ကို ၾကည္ႏူးေစမိတာ အမွန္ပါ။ ပထမဦးဆံုး အႀကိမ္ မႏၲေလးက ဘေလာ့ဂါေတြနဲ႔ ေတြ႔မယ္ ဆိုတုန္းကလည္း တူညီတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳးကို ခံစားခဲ့ဘူးသလို ဘေလာ့ဂါေတြနဲ႔ ေတြ႔ရမယ္ ဆိုတိုင္း စိတ္ထဲမွာ အရင္ထဲက ခင္မင္ဘူးသူေတြ အေနနဲ႔ ျပန္ဆံုဆည္း သလိုပါပဲ။ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနတဲ့ မဒိုးနဲ႔ ကိုရင္ (လိေမၼာ္သီးသိုင္း ဇနီးေမာင္ႏွံ) တို႔ ကားဂိတ္ကို လာႀကိဳမယ္ဆုိတာရယ္၊ တနဂၤေႏြမွာ မင္းဧရာ(ေႏြေတးရွင္) က တာဝန္ယူၿပီး အထင္ကရ ေနရာေတြ လိုက္ပို႔ေပးမယ္္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း သတင္းေကာင္းေတြက တစ္ဖြဲဖြဲ နားထဲကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ၾကားေနရသလို ေသာမတ္စ္ကလည္း လာႀကိဳေပးရမလားေမးတယ္။ တစ္ခါ ညေန ငါးနာရီမွာ အားလံုးလိုလို အလုပ္မ်ားတဲ့ၾကားက ဆံုေတြ႔ၾကဘို႔ ခ်ိန္းထားတယ္ဆိုေတာ့ အခုလို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆိုတာကို သိရတဲ့အတြက္ မေလးဘက္ကို ခရီးထြက္ခဲ့တာ အလဟသ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ထင္တာထက္ကို ပိုၿပီး စိတ္ၾကည္ႏူးမႈ အျပည့္အဝနဲ႔ ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။

 Causeway link ယာဥ္ နဲ႔လိုက္ပါခဲ့ၾကတယ္

စေနေန႔ မနက္ ကိုးနာရီမွာ ဂ်ဴေရာင္းအိစ္ အိုင္အမ္အမ္ အေရွ႕က ခရီးသြားမဲ့ကား ထြက္မွာမို႔ ညီမေလးက မနက္ ၇နာရီခြဲေလာက္ က်မေနတဲ့ အိမ္ကို ေရာက္လာၿပီး ၈နာရီမွာေတာ့ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ အထုပ္အပိုး ကိုယ္စီနဲ႔ အိုင္အမ္အမ္ကို ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ က်မေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ အိုင္အမ္အမ္က နီးနီးေလး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၁၀မိနစ္အတြင္း ေရာက္သြားတယ္။ ေမာင္ညိမ္းႏိုင္နဲ႔က ၈နာရီခြဲ ခ်ိန္းထားတဲ့အတြက္ ပိုေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ Giant ထဲမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနလိုက္ၾကတယ္။ ေမာင္ညိမ္းႏိုင္ လည္း ရွစ္နာရီခြဲေလာက္ ေစာေရာက္လာၿပီး မနက္ ကိုးနာရီမွာ ခရီးစတင္ထြက္ခဲ့တယ္။ မေလးရွား နယ္စပ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္တဲ့အခါ စကၤာပူ လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးဌာန (အထြက္)နဲ႔ မေလးရွား လူဝင္မႈႀကီး ၾကပ္ေရးဌာန (အဝင္)တို႔ကို ျဖတ္ေက်ာ္ရပါတယ္။ ထုပ္ပိုးပစၥည္းေတြပါ သယ္ေဆာင္ရတဲ့အတြက္ က်မမွာ ဓာတ္ပံုရိုက္ဘို႔ အခြင့္အေရးမရခဲ့ဘူး။ မေလးဘက္ကို ေရာက္လာေတာ့ မ်က္စိထဲမွာ ဆီအုန္းပင္ေတြခ်ည္း တစ္လမ္းလံုးျမင္ေနရတယ္။ အလယ္ေဘာင္ေတြမွာ စိုက္ထားတဲ့ ပန္းအလွေတြကေတာ့ တစ္ေရာင္တည္း ကို တစ္စုဆီ စိုက္ထားတာ ျမင္ရပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တစ္ဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ ညီမေလးကေတာ့ စာအုပ္ဖတ္ရင္း ယာဥ္ရဲ႕ သယ္ေဆာင္မႈကို လိုက္ပါလာၾကပါတယ္။

လမ္းမွာ ႏွစ္ႀကိမ္ အနားေပးၿပီး ပထမအခ်ိန္ နားစဥ္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ ေပးၿပီး ဒုတိယအခ်ိန္ နားစဥ္မွာေတာ့ ဆယ္မိနစ္ အခ်ိန္ေပးကာ ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ညေန ၃နာရီဝင္ရမဲ့ကားက လမ္းမွာ ကားပိတ္ဆို႔မႈ နာရီဝက္ေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္သြားတာမို႔ ညေန ၃နာရီခြဲေက်ာ္မွ ကားဂိတ္ကို ဝင္လာတယ္။ အေတာ္ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားတဲ့ ကားဂိတ္ႀကီးကို သေဘာက်လို႔ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုေလးေတြ ရိုက္ျဖစ္တယ္။ ကိုရင္နဲ႔မဒိုးတို႔လည္း အခ်ိန္မွီလာႀကိဳေပမယ့္ လမ္းမွာ ကားပိတ္ဆို႔မႈျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ တစ္နာရီေလာက္ ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္လာတယ္။

စျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ရင္းႏွီး ခင္မင္သလို မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းေတြ ျပန္ေတြ႔တဲ့ ပံုမ်ိဳးနဲ႔ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ခရီးဦးႀကိဳတဲ့ မဒိုးတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကို ၾကည့္ၿပီး ဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ညေန ငါးနာရီမွာ မဟာနန္း ျမန္မာစားေသာက္ဆိုင္မွာ ဘေလာ့ဂါေတြ ဆံုဘို႔ႀကိဳတင္ စီစဥ္ထားတာေၾကာင့္ ဟိုတယ္ဝင္ၿပီး ခ်က္အင္ မလုပ္ခင္ စားေသာက္ဆိုင္ကိုပဲ တိုက္ရိုက္သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဘေလာ့ဂါေတြဆံုဆည္းပြဲေလးမွာ အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လာဘို႔ရာ အဆင္မေျပသူေတြကိုလည္း ဖုန္းနဲ႔ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရခဲ့သလို မဟာနန္းမွာ ဘေလာ့ဂါ အားလံုး ၁၀ေယာက္ ဆံုဆည္းၿပီး စည္စည္ကားကားနဲ႔ ၿပီးဆံုးသြားေတာ့ အျပန္မွာ တည္းခိုမဲ့ ဟိုတယ္ကို ေသာမတ္စ္လတ္က လိုက္ပို႔ေပးတယ္။ ဟိုတယ္မွာ ေရခ်ိဳး ခနနားၿပီး ညပိုင္းမွာ ကိုရဲ (ရဲထြန္းေဇာ္) တို႔ဆိုင္မွာ အားလံုး ထပ္ဆံုျဖစ္ၾကတယ္။ ဘေလာ့ဂါ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ အိန္းဂ်ယ္ (Angel Shaper)နဲ႔လည္း ဆံုျဖစ္သြားတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၇ႏွစ္ၾကာက က်မေမာင္ေလး အပါအဝင္ ျမန္မာျပည္ကေန ထြက္ခြာ သြားခဲ့ၾကတဲ့ အုပ္စုထဲက က်မနဲ႔ တစ္စက္ရံုထဲ အလုပ္လုပ္ဖူးခဲ့တဲ့ စိုး (မခင္စိုးသြင္) ဆိုသူနဲ႔ ဟိုတယ္မွာ ခ်ိန္းထားတာေၾကာင့္ ကိုရဲတို႔ဆိုင္ကေန ေစာေစာျပန္လာခဲ့တယ္။ စိုးကိုျမင္လိုက္ေတာ့ ေပ်ာက္ဆံုး သြားခဲ့တဲ့ နံပါတ္ ၄ ေမာင္ေလးကို ျပန္သတိရၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ တစ္နာရီခန္႔ အလာပ သလာပေျပာဆို ၾကရင္း ၁၁နာရီေလာက္မွာ စိုးရယ္ စိုးနဲ႔ပါလာတဲ့ အေဖာ္ သံုးေယာက္ တို႔ ျပန္သြားၾကတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ၁၃-၅-၂၀၁၂ ရက္ေန႔ မနက္ မင္းဧရာ(ေႏြေတးရွင္)က Funway ဘက္ကို လိုက္ပို႔ေပးတယ္။ ဒုဒု (ဒုတိယလူ) နဲ႔ ဂ်က္ (ဂ်က္စမင္) တို႔လည္း ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ဆိုသလို ေရာက္လာၾကၿပီး အားလံုး အတူအတူ ေလွ်ာက္လည္ခဲ့ ၾကတယ္။ ေစ်းေပါ ပစၥည္းေပါ ကုန္တိုက္ႀကီး တစ္ခုမွာ အခ်ိန္ျဖဳန္းၾကရင္း ေန႔လည္မွာေတာ့ ဂ်က္က ဒကာခံေကြ်းခဲ့တယ္။ ဂ်က္က က်န္းမာေရး မေကာင္းတဲ့ၾကားက ေရာက္ေအာင္လာၿပီး က်မတို႔ကို အေဖာ္လုပ္ေပးတဲ့အတြက္ အားနာနာနဲ႔ ေက်းဇူး တင္မိပါရဲ႕ ဂ်က္ေရ။ ေစ်းဝယ္ၿပီး အားလံုးလည္း ပင္ပန္းေနၾကၿပီမို႔ လမ္းခြဲၾကကာ က်မတို႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္လည္း ဟိုတယ္မွာ ခန ျပန္နားၾကတယ္။ တစ္နာရီေလာက္နားၿပီး Time Square ဘက္ကို မင္းဧရာက လိုက္ပို႔ေပးတယ္။ အစီအစဥ္အရေတာ့ က်မတို႔ေတြကို မင္းဧရာက ပို႔ေပးခ်င္တဲ့ ေနရာေတြ မ်ားေပမယ့္ လူငယ္မဟုတ္တဲ့ က်မတို႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ မ်ားမ်ားစားစား မသြားျဖစ္ခဲ့ၾကဘူး။

ညေနဘက္မွာေတာ့ ေသာမတ္စ္လာႀကိဳေပးၿပီး အထင္ကရ ေနရာတစ္ေနရာမွာ ဓာတ္ပံုရိုက္ေစခဲ့တယ္။ မေလးကိုေရာက္ရက္နဲ႔ အဲဒီေနရာကို မေရာက္ရင္ မေလးေရာက္တယ္လို႔ မမီဘူးရယ္လို႔ ဆိုစကား ရွိတယ္လို႔ သိရတယ္ း) ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီးတဲ့အခါ ေသာမတ္စ္လတ္တို႔ မိသားစုေနထိုင္ရာ အိမ္ေဂဟာမွာ ဇနီးျဖစ္သူရဲ႕ ၾကာဇံခ်က္ သြားေရာက္အားေပးရင္း ညဘက္မွာ မိုးလင္းလမ္းလို႔ေခၚတဲ့ တစ္ညလံုး စားေသာက္ဆိုင္ေတြနဲ႔ စည္ကားေနတဲ့ လမ္းထဲက စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ ဘေလာ့ဂါမ်ား ဆံုျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ည ၉နာရီေလာက္မွာေတာ့ မင္းဧရာနဲ႔ ေသာမတ္စ္တို႔က ဟိုတယ္ကိုျပန္ပို႔ေပးခဲ့ၿပီး အနားယူခြင့္ရခဲ့တယ္။

၁၄-၅-၂၀၁၂ရက္ေန႔မနက္ ဟိုတယ္မွာ ဘရိတ္ဖတ္စ္ စားၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ေအာက္တစ္ခါတည္း လုပ္ခဲ့တယ္။ ကိုရင္လာေခၚၿပီး ေလွ်ာက္လည္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ျပန္မဲ့ကားဂိတ္နဲ႔ နီးတဲ့ မင္းဧရာရဲ႕ အလုပ္ဌာနမွာ အထုပ္အပိုးေတြကို ခနအပ္ထားၿပီး ေလွ်ာက္လည္ၾကတယ္။ မနက္စာကိုေတာ့ ျမန္မာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ကိုရဲက ေကြ်းၿပီး ဝင္းဒိုးေရွာ့ပင္ သြားလိုက္ေသးတယ္ း) ေန႔လည္ ႏွစ္နာရီမွာေတာ့ ကိုရင္ ကိုရဲနဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ တို႔က ေမာင္ညိမ္းနဲ႔တီတင့္တို႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ကို အေဝးေျပး ကားဂိတ္ကို လိုက္ပို႔ေပးၾကတယ္။ အခ်ိန္ေတြပိုေနရင္ ကားဂိတ္မွာ ျပင္းေနမွာ စိုးလို႔ထင္ပါရဲ႕ ကားဂိတ္ကိုသြားတဲ့ MRT ကို အေခါက္ေခါက္ အသြားအျပန္ စီးခိုင္းသလို စီးရမဲ့ MRT ဆီကိုလည္း ခ်က္ျခင္း ေခၚမသြားပဲ ေျမေအာက္ဘက္အထိ ဆင္းၿပီး အေပၚျပန္တက္တာေလးေတြလည္း လုပ္ခဲ့ရေသးတယ္ ေတာ္ပါေသးတယ္ အထုပ္ အပိုးေတြကို ကိုယ္တိုင္မသယ္ရလို႔ :P ကားဂိတ္လည္းေရာက္ ခ်ိန္ကိုက္ပါပဲ လက္မွတ္ဝယ္ ကားေပၚတက္ၿပီး အျပန္ခရီးကို စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈ အျပည့္အဝနဲ႔ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။

မေလးရွားကို အလည္သြားခဲ့တာ Jalan ဆိုတဲ့ စကားတစ္လံုးေတာ့ အလြတ္ရခဲ့တယ္ း) ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ ဘယ္ဆိုင္းဘုတ္ ၾကည့္ၾကည့္္ Jalan ဆိုတာပါလို႔ေလ။ Jalan ဆိုတာ ‘လမ္း’ ကိုေခၚတာလို႔ သိခဲ့ရတယ္ း) ဘေလာ့ဂါေတြနဲ႔ ဆံုေတြ႔ခြင့္ရတိုင္း တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးဆီရဲ႕ ခံယူခ်က္ သေဘာထားေလးေတြကို သိခဲ့ရသလို ပြင့္လင္းျဖဴစင္မႈေတြကေတာ့ အားလံုးကိုယ္စီမွာ ရွိၾကတာကို ျမင္ခဲ့ရတယ္။ တူညီတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာျဖစ္ျဖစ္ မေတြ႔ဘူးေသးေပမယ့္ ဘေလာ့ဂါအခ်င္းခ်င္း ေတြ႔တဲ့အခါ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆိုၾကတယ္။ က်မရဲ႕ မေလးဘက္သြားတဲ့ ခရီးစဥ္ေလးမွာလည္း အားလံုးကိုယ္စီမွာ မအားလပ္တဲ့ အလုပ္အကိုင္ေတြေၾကာင့္ ဆံုဆည္းဘို႔ အခြင့္အေရး နည္းၾကတဲ့ၾကားကေန အခုလို ေတြ႔ဆံုႏိုင္ ခြင့္ ေပးခဲ့ၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါမ်ားနဲ႔ မလာေရာက္ႏိုင္ေပမဲ့ ဖုန္းနဲ႔ဆက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂါမ်ားကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ အေၾကာင္း အခြင့္အခါသင့္ရင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဆံုခြင့္ေလးေတာ့ ရခ်င္ပါေသးတယ္ ဆိုတာကို မွတ္တမ္းအျဖစ္ ထားရွိခဲ့ပါတယ္။ ‘ေလာဘဆိုတာ ရေလလိုေလ အလိုေလာဘ အေတာမသတ္’ တဲ့ေနာ္ း) က်မလည္း ဘေလာ့ဂါေတြနဲ႔ ဆံုဆည္းခြင့္ကို လိုခ်င္တဲ့ ေလာဘေလး အေတာမသတ္ပဲ ခရီးႏွင္ခဲ့တာ အခုဆိုရင္ က်မရဲ႕ မွတ္တမ္းထဲမွာ ရင္းႏွီးခင္မင္ တဲ့ ဘေလာ့ဂါ တစ္ရာေက်ာ္ေပမဲ့ ႀကံဳဆံုဘူးတဲ့ ဘေလာ့ဂါ သံဃာေတာ္ ႏွစ္ပါး နဲ႔ ဘေလာ့ဂါ ၄၄ဦး စုစုေပါင္း ၄၆ဦး ရွိသြားၿပီေလ။ အိမ္ဦးသခင္ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ရရင္ေတာ့ အလည္အပတ္ သြားခ်င္ တဲ့ေနရာ ရွိေသးတယ္ :P

 စိတ္ဓာတ္အစဥ္ ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ျပည့္ဝၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

အန္တီတင့္