4.6.12
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း
ဒီကေန႔မနက္ အာရံုတက္စ အခ်ိန္မွာ က်မနဲ႔ ညီမေလးတို႔ Changi ေလယာဥ္ကြင္းကို သြားေရာက္ ခဲ့ၿပီး ျမန္မာျပည္က ေရာက္ရွိလာတဲ့ အေဒၚ အစ္မ တူ တူမမ်ားကို သြားေရာက္ ႀကိဳခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္ ယူေကကေန စကၤာပူကို လာေရာက္ၿပီး မဂၤလာဧည့္ခံပြဲ ျပဳလုပ္မဲ့ တူမေလးရဲ႕ မဂၤလာပြဲေလး အတြက္ လာေရာက္ၾကျခင္း ျဖစ္ၿပီး အဂၤလန္လို ႏိုင္ငံမ်ိဳးကို ေဆြမ်ိဳး မိတ္သဂၤဟတို႔ သြားေရာက္ဘို႔ အတြက္ မလြယ္ကူတာေၾကာင့္ ေဆြမ်ိဳး သိုက္သိုက္ ဝန္းဝန္းဆံုဆည္းဘုိ႔ရာ အဆင္ေျပႏိုင္မယ့္ အခုလို ေနရာမ်ိဳးကို ေရြးခ်ယ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ (အဂၤလန္မွာသာ တူမေတာ္ မဂၤလာ ေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ရင္ တဂ်ီးမင္း (ကိုကိုေမာင္ ပန္းရန႔ံ၊ မေမ (ေမဓာဝီ)၊ ဆုစံေလးတို႔နဲ႔ ေတြ႔ရမွာ း)) ဒါကလည္း ေျပာင္းလဲ တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း အလိုက္ စတိုင္ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနတာလို႔ ဆိုရမလား။ မၾကာမီ အခ်ိန္ကလည္း ဒီႏိုင္ငံမွာပဲ တူမေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း မဂၤလာပြဲကို တက္ခဲ့ဘူးတာေၾကာင့္ အထူးတလည္ ဆန္းသစ္တာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အခုလည္း တူမေတာ္ရဲ႕ မဂၤလာပြဲမွာ စိတ္လက္ေပါ့ေပါ့ပါးပါး တက္ေရာက္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ က်မရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္ေနမိတယ္။ က်မ ေတြးမိတာက ဒီလိုေလ တကယ္လို႔မ်ား ဒီမဂၤလာပြဲဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ က်င္းပခဲ့မယ္ ဆိုရင္ မျဖစ္မေန ထံုးဖြဲ႔ ဝတ္စားရေပအံုးမယ္။ အေဒၚတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔လည္း ဆႏၵရွိရွိ မရွိရွိ လုပ္သင့္တာေတာ့ လုပ္ရေပမေပါ့။ သူ႔ေခတ္ သူ႔အခါ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္သလိုေတာ့ က်င္းပၾကမွာပဲ မဟုတ္လား။ ထံုးဖြဲ႔ ဝတ္စားတယ္ဆိုလို႔ က်မအေနနဲ႔ ဆံထံုး ထံုးဖြဲ႔ရတာေလာက္ စိတ္ပင္ပန္းတာ ဘာမွမရွိဘူးလို႔ က်မစိတ္မွာ အရိုးစြဲေနခဲ့တာ ယေန႔ထိတိုင္ပါ။ ဆံထံုးကို မျဖစ္မေန ထံုးဖြဲ႔ၿပီး သြားရမယ့္ မဂၤလာေဆာင္မ်ိဳးဆိုရင္ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္ ေနတတ္တယ္။ ဘယ္လို က်င္းပပါေစ အေရးႀကီးတာက သတိုးသမီး သတိုးသားတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ရာသက္ပန္ ခံယူခ်က္ေတြတူညီၿပီး တစ္ေယာက္အေပၚ တစ္ေယာက္ နားလည္ ခြင့္လႊတ္ ညွိႏႈိင္းတိုင္ပင္ရင္း သာယာတဲ့ မိသားစု အသိုက္ အဝန္းေလး တစ္ခု ျဖစ္တည္လာဘို႔သာ အဓိကပါ။
အတိတ္ကံေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးသား စစ္မွန္တဲ့ ဖူးစာရွင္ေတြ အျဖစ္ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ၾကတာကို တန္ဘိုးထားၿပီး ကိုယ္လုပ္သမွ် အလုပ္ေတြမွာ ဉာဏ္ေပၚ ဝီရိယဆင့္ၿပီး ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ႀကံဳတုန္းေလး ေျပာရရင္ေတာ့ က်မနဲ႔ အိမ္ဦးသခင္တို႔ရဲ႕ မဂၤလာသက္တမ္းဟာ အခုလာမည့္ ႏိုဝင္ဘာ (၂)ရက္ေန႔ ဆိုရင္ ပုလဲရတုျဖစ္တဲ့ ႏွစ္သံုးဆယ္ျပည့္ေျမာက္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိဘေတြက ဝန္ထမ္းေတြ ျဖစ္တာနဲ႔ အမွ် ကိုယ္ပိုင္ဝင္ေငြ အတိုင္းအတာေပၚ မူတည္ၿပီး က်မတို႔ရဲ႕ မဂၤလာဦး ဆြမ္းေကြ်းကို အိမ္မွာပဲ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ခဲ့တဲ့ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲနဲ႔ အာရံုဆြမ္းကပ္ၿပီး ေဆြမ်ိဳး မိတ္သဂၤဟ တို႔ကို ဖိတ္ေကြ်း ဧည့္ခံခဲ့တာ ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း ဝမ္းသာ ပီတိ ၾကည္ႏူးမႈ ျဖစ္ေနဆဲပါ။ ဘဝမွာ လူသားတိုင္း ဘက္စံု ၿပီးျပည့္စံုမႈဆိုတာ မရွိတဲ့တိုင္ လိုအပ္ခ်က္ အမ်ား အနည္းဆိုတာ မိမိျပဳလုပ္ခဲ့သမွ် အတိတ္ရဲ႕ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ ေစတနာကံ အက်ိဳးေပး အေပၚမွာ မူတည္ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လူသားတိုင္း မိမိရဲ႕ အတိတ္ကံအေပၚ သခၤန္းစာ ရယူၿပီး သံသရာ လည္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး လက္ရွိ ဘဝထက္ ျမင့္မားေစဘို႔ရာ အပတ္တကုတ္ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ ေဆာင္ရြက္ဘို႔သာ လိုပါတယ္။
ဒီေခတ္ဒီအခါ လူငယ္လူရြယ္ေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြဟာ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔အတူ လိုက္လို႔ကို မမွီေလာက္ေအာင္ ေရွ႕ေရာက္လြန္းေနပါတယ္။ ေရစီးက သန္တာနဲ႔အမွ် က်မတို႔အတြက္ လိုက္ေလေဝးေလ က်န္ခဲ့ေလ ျဖစ္ေနျပန္တယ္ေလ။ ဒီေနရာမွာ က်မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ခံစားမိတဲ့ ေတြးေတာ သံုးသပ္ခ်က္ေလးကို ေျပာရရင္ေတာ့ မိဘ အုပ္ထိန္းသူေတြ အေနနဲ႔ သားသမီးေတြအေပၚ နားလည္ေပးဘို႔ လိုအပ္တယ္။ ကိုယ့္တုန္းက မိဘစကားကို ေျမဝယ္မက် နားေထာင္ခဲ့တာပဲ ဆိုတဲ့ တစ္ယူသန္စိတ္ကို ေရွ႕တန္းတင္လို႔ မရေတာ့တဲ့ အခ်ိန္အခါပါ။ က်မတို႔ငယ္စဥ္က အေျခခံ ပညာအထက္တန္း ေအာင္စာရင္းထြက္လို႔ အမွတ္ျမင့္ရရင္ ဝါသနာ ပါပါ မပါပါ အုပ္ထိန္းသူ လူႀကီးေတြက ေဆးပညာကို ေလွ်ာက္ခိုင္းတတ္သလို သားသမီး အမ်ားစုကလည္း မိဘေျပာရင္ ေခါင္းခါတာ ခပ္ရွားရွားပါ။ ေသြးျမင္ရင္ ရင္တုန္တတ္တဲ့ က်မေတာင္ ကံေကာင္းလို႔ ေဆးမွီဘို႔ တစ္မွတ္လိုခဲ့တာေၾကာင့္ ကိုယ္ဝါသနာပါတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာ ပညာကို သင္ၾကားခြင့္ ရခဲ့တာပါ။ ေဆးတကၠသိုလ္သာ တက္ခြင့္ရခဲ့ရင္လည္း ဆရာဝန္ျဖစ္လာမယ္ မထင္ဘူး း) ဒီေနရာမွာ သား သမီးေတြ ဝါသနာပါတာကို ေရြးခ်ယ္ေစျခင္းရဲ႕ ရလာဒ္ဟာ ေအာင္ျမင္မႈပါ။ အမ်ားအားျဖင့္ ကိုယ္ဝါသနာပါရာကို လုပ္ေဆာင္ရရင္ စိတ္ေပ်ာ္ေနတတ္သလို သူတို႔ေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ မွန္ကန္မႈ မွားယြင္းမႈကို အကဲခပ္ရင္း တကယ္လို႔မ်ား လမ္းေၾကာင္းလြဲေနတယ္လို႔ ထင္ျမင္ ယူဆမိရင္လည္း ကိုယ့္ထက္ တတ္သိနားလည္ သူတို႔နဲ႔ တိုင္ပင္ညွိႏႈိင္းၿပီး လမ္းေၾကာင္းတည့္ဘို႔ သတိေပး သင့္ပါတယ္။ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းရဲ႕ လူငယ္ေတြဟာ အႀကံေပးရင္ လက္ခံ စဥ္းစားတတ္သလို တစ္ေသြး တစ္သံ တစ္မိန္႔ဆိုခဲ့ရင္ လက္ခံရမွာကို မသိက်ိဳးကြ်ံ ျပဳတတ္ၾကတယ္။ အေၾကာင္းရင္းက အဖထက္သား တစ္လႀကီးေခတ္မွာ မိဘေတြထက္ လူငယ္ေတြရဲ႕ ေတြးေတာ ႀကံဆတတ္တဲ့ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ဟာ ပိုၿပီး ခိုင္မာေနတယ္ဆိုတာကို သတိထားမိပါတယ္။
ေခတ္အလိုက္ ေရစီးေၾကာင္းေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲၿပီး စီးဆင္းေနပါေစ လူငယ္ေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာ မေျပာင္းမလဲ အသိစိတ္ေလးနဲ႔ ကပ္ေနရမဲ့အရာကေတာ့ ကံ ဉာဏ္နဲ႔ ဝီရိယပါ။ မိမိရဲ႕ လက္ရွိဘဝကို အေကာင္းဆံုး ရပ္တည္ႏိုင္ဘို႔ ရွိသမွ်ေသာ ဝီရိယရဲ႕ ပြဲဦးထြက္ျဖစ္တဲ့ ကံစြမ္း ဉာဏ္စြမ္းတို႔ကို အစြမ္းကုန္ ထုတ္သံုးရင္း ဘဝရဲ႕ေလွခါးထစ္ေပါင္း မ်ားစြာကို တစ္ထစ္ျခင္း တက္ရမွာက သက္ရွိ လူသားအားလံုးရဲ႕ ကုိယ္စီတာဝန္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သာမာန္အခ်ိန္ထက္ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့အခ်ိန္ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဆိတ္သုဥ္းေနတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ သတၱေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးဟာ အေမွာင္ဖုံုးၿပီး အဓိပၸာယ္ မဲ့သြားတဲ့အထိ ခံစားခ်က္ကို ဦးစားေပးတတ္သူမ်ားအတြက္ ပိုလို႔ သတိထားရမဲ့အခ်က္ပါ။ ကံကို ကံဆင့္ ဉာဏ္ကို ဉာဏ္ဆင့္ကာ ေလာကဓံကို အံတုရင္း ေအးခ်မ္းသာယာမႈနဲ႔ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ ဘဝတစ္ခုကို က်မတို႔တစ္ေတြ ရေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကံႏွင့္ဉာဏ္
ကံဟုမူလ သမၺဳဒၶတို႔
ေဟာျပသည္မွာ အရင္းသာရွင့္
ဥစၥာေဘာဂ ဇီဝိတႏွင့္
သုခပြားရန္း ဤလူ႔ထံ၌
ဉာဏ္ဝီရိယ ပေယာဂတည့္။
လံု႔လမထူ ဉာဏ္မကူဘဲ
အယူတစ္ေခ်ာင္း ကံတစ္ေခ်ာင္းမွ်
မေကာင္းလည္းကံ ေကာင္းလည္းကံဟု
ကံကိုခ်ည္းသာ မကိုးရာဘူး။
ပညာဉာဏ္ျဖင့္ သင့္မသင့္ကို
အခြင့္ရႈ၍
အျပဳလံု႔လ ရွိအပ္စြတည့္။
(မဃေဒဝ)
ဇြန္လ ၉ရက္ေန႔မွာ က်င္းပမဲ့ တူမေတာ္ရဲ႕မဂၤလာပြဲဧည့္ခံပြဲေလးဟာလည္း က်မအတြက္ေတာ့ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ရဲ႕ ကုန္ၾကမ္းေလးမို႔ ဆက္လက္ေရးသားပါအံုးမယ္ း)
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ ျပည့္ဝၾကပါေစ။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ခဏေစာင့္ပါ...