ၾကာေလးမ်ိဳးႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ေလးပါး

က်မတို႔ အားလံုး ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် မိမိနဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့ ျဖစ္ပ်က္မႈေတြ အေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးမႈ ဝမ္းနည္း ေၾကကြဲမႈေတြကို ခံစားေနၾကရတာ ေရွာင္လႊဲလို႔မရတဲ့ အေၾကာင္းကံတရားပါ။ မထူးျခားတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြရဲ႕ ေအာက္မွာ မရပ္မနား ေရွ႕ကိုတိုးရင္း ကိုယ့္ခရီးကိုယ္ ႏွင္ေနတဲ႔ ရက္စြဲေလးေတြထဲက ထူးျခားတဲ့ ၁၂.၁၂.၁၂ ရက္စြဲေလးကို အသံုးခ်ၿပီး ဘေလာ့ေရးသူ ဘေလာ့ဂါေတြကို ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ဆီတင္ၾကဘို႔ တဂ္ခဲ့ပါတယ္။ မအားမလပ္တဲ့ အလုပ္ေတြၾကားကေန ပို႔စ္ေလးေတြ ရေအာင္ ေရးတင္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂါမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါမ်ားနဲ႔ စာဖတ္သူတို႔အတြက္ က်မရဲ႕ အမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးကေတာ့-

ၾကာေလးမ်ိဳးႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္ေလးပါး
ျမတ္စြာဘုရားက ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္ သတၱေလာကကို ၾကည့္ရႈေတာ့ သတၱဝါ အဆင့္အတန္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ျမင္ေတာ္မူသတဲ့။ ၾကာမ်ိဳးစံု ေပါက္ေရာက္ေနတဲ့ ေရကန္ႀကီးထဲက ၾကာအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြလို သတၱ၀ါေတြကို ရွင္ေတာ္ဘုရားက ျမင္ေတာ္မူတယ္။

 တစ္ခ်ိဳ႕ ၾကာဟာ ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွ ထြက္လ်က္ ေရႏွင့္လြတ္ကာ တည္ေနတယ္။ အဲဒီၾကာမ်ိဳးက ေနထြက္ျပဴလာၿပီး အလင္းေရာင္ရတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ပြင့္မယ့္ၾကာေတြတဲ့။ အဲဒီ ေန႔ခ်င္းပြင့္တဲ့ ၾကာမ်ိဳးလိုပဲ သတၱဝါ အခ်ိဳ႕ဟာ သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ကို အက်ဥ္းေဟာလိုက္ရံုႏွင့္ တရားသိျမင္ ကြ်တ္တမ္းဝင္ၾကမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြတဲ့။

ေနာက္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကေတာ့ ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚ ထြက္ေပၚ မလာေသးဘဲ ေရမ်က္ႏွာျပင္ႏွင့္ အညီ တည္ေနၾကတဲ့ ၾကာပင္မ်ိဳးႏွင့္တူသတဲ့။ ဒီၾကာမ်ိဳးကေတာ့ အဲဒီေန႔မွာ မပြင့္ဘဲ ေနာက္တစ္ေန႔မွ ေရမ်က္ႏွာျပင္ေပၚ တက္လာၿပီး ပြင့္မွာတဲ့။ အဲဒီၾကာမ်ိဳးႏွင့္ တူတဲ့ သတၱ၀ါေတြဟာ တရားအက်ဥ္းကို နာၾကားရရံုႏွင့္ ကြ်တ္တမ္း မဝင္ႏိုင္ၾကေသးဘူးတဲ့။ တရားေတာ္ကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီး ေဟာၾကားမွ သစၥာေလးပါး တရားကို သိျမင္ၿပီး ကြ်တ္တမ္းဝင္ၾကသတဲ့။

တတိယၾကာမ်ိဳးက ေရမ်က္ႏွာျပင္ အနီးအပါး မေရာက္လာေသးဘဲ ေရနက္အတြင္းမွာပဲ ရွိေနေသးတဲ့ ၾကာမ်ိဳးတဲ့။ တတိယေန႔မွာ ေရေပၚ ေရာက္လာမလား၊ ေနာက္ေန႔ ေနာက္ေန႔မ်ားမွ ေပၚထြက္လာမလားလို႔ မသိႏိုင္ဘူးတဲ့။ အဲ့ဒီၾကာမ်ိဳးလိုပဲ အခ်ိဳ႕သတၱဝါမ်ားဟာ တရားေတာ္ကို မသိျမင္ႏိုင္ၾကေသးဘူး။ ကလ်ာဏ မိတ္ေဆြလို႔ေခၚတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ ဘာဝနာ တရားမ်ားကို အဖန္ဖန္ ႏွလံုးသြင္းေလ့လာ ပြားမ်ားၿပီး ေနာက္ရက္ ေနာက္လ ေနာက္ႏွစ္ စသည္အခ်ိန္ၾကာမွ သစၥာေလးပါးတရား သိျမင္ ကြ်တ္တမ္းဝင္ႏုိင္ၾကမတဲ့။

ေနာက္ဆံုး စတုတၳ ၾကာမ်ိဳးကေတာ့ ၾကာပင္က က်ံဳလွီေသးေကြးလို႔ ရႊ႕ံႏြံထဲမွ ေရထဲကို ေရာက္ေအာင္ တိုးေပါက္ ထြက္မလာႏိုင္ဘူးတဲ့။ ေရေအာက္ထဲကေန ေရေပၚ အေရာက္လာႏိုင္ဖို႔ ေဝးေရာ။ ဒါေၾကာင့္ ေရကန္ေအာက္ ရႊံ႕ေျမထဲမွာပဲ ငါးလိပ္တို႔ အစားအစာျဖစ္ၿပီး ေၾကျပဳန္းသြားၾကသတဲ့။ အဲဒီၾကာမ်ိဳးႏွင့္ တူတဲ့ သတၱ၀ါ အခ်ိဳ႕ဟာ ဒီဘဝမွာ တရားေတာ္ကို ဘယ္ေလာက္ နာယူေလ့လာ ပြားမ်ားေသာ္လည္း မဂ္ဖိုလ္ကို မရႏိုင္ေသးပါဘူးတဲ့။ ေနာက္ေနာက္ ဘဝမ်ားမွာ တရားအထံု ၀ါသနာပါရံု အက်ိဳးမွ်သာ ရႏိုင္သတဲ့။

တရားေတာ္ကို အက်ဥ္းနည္း၊ အက်ယ္နည္းႏွင့္ နာၾကားရံုႏွင့္ မဂ္ဖိုလ္ေပါက္တဲ့ ပထမ အမ်ိဳးႏွင့္ ဒုတိယအမ်ိဳးမွ သတၱ၀ါမ်ားလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကေတာ့ ယခုေခတ္ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ေတြ႔ႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ တတိယႏွင့္ စတုတၳ အမ်ိ္ဳးအစားမွာသာ ပါဝင္ၾကမွာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တရားနာ တရားက်င့္ တရားပြား ႀကိဳးပမ္းထားတာဟာ အက်ိဳးမယုတ္ပါဘူး၊ ဒီဘဝ တစ္မဂ္ တစ္ဖိုလ္ မခံစားရရင္ေတာင္ ေနာက္ဘဝမ်ားအတြက္ အထံုပါရမီ အေသအခ်ာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ သေဘာေပါက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

၁၂.၁၂.၁၂ရက္ေန႔ ေန႔လည္၁၂နာရီ၁၂မိနစ္၁၂စကၠန္႔မွာ တင္လိုက္တဲ့ အမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္ း) သေဗၺသတၱာေ၀ေနယ်ာ ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ၿမဲပါေစ။ ဥပါဒ္ရန္ေဘး ကင္းစင္ေဝး ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ။

(ေဇယ်ာေအာင္ရဲ႕ မဟာဗုဒၶ၀င္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္)

စိတ္ဓာတ္အစဥ္ ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ ျပည့္ဝၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

အန္တီတင့္