တီတင့္ (စက္မွု တကၠသိုလ္): စုေဆာင္းရိကၡာ သိမ္းထုပ္ေသခ်ာ

29.7.13

အခ်ိန္ေတြလဲ ျဖစ္ပ်က္နဲ႔အတူ ေျပာင္းလဲေနခဲ့တာၾကာေပါ့ ဒီကေန႔ေတာ့ ေစာေစာစီးစီး ေဖ့ဘုတ္ကို ခပ္စိမ္းစိမ္း သံေယာဇဥ္ျဖတ္ရင္း ဘေလာ့ဘက္ကို ကူးခဲ့တယ္။ ဘေလာ့မွာ တက္လာသမွ် ပို႔စ္တိုင္းကိုဖတ္ဘို႔ ပ်က္ကြက္တာလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိျပဳမိေနပါရက္နဲ႔ ခက္တာက ေန႔တိုင္းလိုလို စိတ္ကသာေရာက္ၿပီး လက္ေတြ႔မွာ ျဖစ္မလာတာပါပဲ။ တင္ဘို႔ရာ စုထားတဲ့ ကုန္ၾကမ္းေတြလည္း မိႈတက္ေနၿပီေလ။ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခုကို ရတာနဲ႔ ခ်က္ျခင္းလက္ငင္း တင္မယ္လို႔ ႀကံရြယ္လိုက္တဲ့ အေတြးေလးဟာ ေခါင္းစဥ္မတူတဲ့ အလုပ္ေတြၾကားမွာ နစ္မြန္းေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ့ ရွိေနသလို တင္မဲ့ပို႔စ္ေလး မတင္ျဖစ္ပဲ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ သံုး ေလးရက္တို႔ကို ကူးသြားျပန္ေတာ့ အရွိန္ေသသြားၿပီး ပို႔စ္ကိုတင္ဘုိ႔ မုကမ၀င္ျပန္။ ဒီလိုနဲ႔ ဂ်ာေအး သူ႔အေမရိုက္ရင္း အခုဆိုရင္ ပို႔စ္မတင္ျဖစ္တာ ႏွစ္လနီးပါး ၾကာခဲ့ပါၿပီ။

ဒီကေန႔ေတာ့ မျဖစ္မေန တင္ရမဲ့ ပို႔စ္ေလးအတြက္ ကုန္ၾကမ္းရခဲ့တယ္။ ၀ါတြင္းကာလ ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ရဲ႕ အထြဋ္အျမတ္ထားတဲ့ ၀ါဆိုသကၤန္းကပ္လွဴျခင္းကို စုေပါင္းျဖစ္ေစ တသီးပုဂၢလျဖစ္ေစ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကပ္လွဴတတ္ၾကသလို က်မတို႔ မိသားစုလဲ ၂၈.၇.၂၀၁၃ (တနဂၤေႏြ) ေန႔မွာ ပေဒသာပင္ ၿမိဳ႕ေတာ္အတြင္းမွာ ရွိတဲ့ ခ်မ္းေျမ့ပေဒသာပင္ေက်ာင္းက ဆရာေတာ္နဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားကို ေနအိမ္သို႔ အာရုဏ္ဆြမ္း ပင့္ဖိတ္ၿပီး ၀ါဆိုသကၤန္း ကပ္လွဴတဲ့ အလွဴေလးကို အထေျမာက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ပို႔စ္ကိုရွည္ရွည္ေရးဘို႔ အခ်ိန္မရတာေၾကာင့္ ဓာတ္ပံုေလးေတြနဲ႔သာ စာဖတ္သူတို႔ ၾကည္ႏူးစြာ သာဓု ေခၚဆိုႏိုင္ေစဘို႔ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။ အလွဴေပးအလွဴခံ ရုပ္နဲ႔နာမ္ လွဴေနတာက ရုပ္အစု မၿမဲအနိစၥ။