တစ္ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တိုင္မ်ား-၄

မွတ္မွတ္ရရ သႀကၤန္မက်မွီ ၂ရက္အလိုမွာ-

“ေမာင္ထြန္းေအာင္ေရ ဒီႏွစ္က စေနဆန္းတယ္ကြဲ႔ မီးေရး ထင္းေရး သတိထားအံုးေနာ္….” ထမင္းခ်က္ ဦးထြန္းေအာင္ကို ေမေမရဲ႕ သတိေပးသံႏွင့္အတူ “ဟုတ္ကဲ့မမေလး” ဟု ဦးထြန္းေအာင္ရဲ႕ ျပန္ေျဖတဲ့ အသံကို က်မ ၾကားလိုက္ေတာ့-

“ကိုုကို စေနဆန္းတယ္ဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာလဲဟင္” က်မက အစ္ကိုျဖစ္သူကိုေမးလိုက္ပါတယ္

“စေနဆန္းတယ္ဆိုတာ အခုလိုသႀကၤန္ကာလႀကီးၿပီးလို႔ႏွစ္သစ္ကူး ကုိေရာက္တဲ့ႏွစ္္ဆန္း၁ရက္ေန႔က စေနေန႔ျဖစ္ေနတာကိုေျပာတာ လုလုရဲ႕” ဟု က်မရဲ႕အစ္ကိုက က်မကိုျပန္ရွင္းျပပါတယ္။ က်မစိတ္ထဲ ဒီထက္မက ပိုသိခ်င္တဲ့စိတ္က ေပၚလာတာေၾကာင့္ လူစံုတဲ့ ညေနထမင္းစားဝိုင္းမွာ ဖြားဖြားကို ထပ္ကြန္႔ၿပီး ေမးျပန္တယ္ေလ။

“ဖြားဖြား စေနဆန္းတာကို ေမေမကဘာျဖစ္လို႔ မီးေရးထင္းေရး သတိထားခိုင္းတာလဲဟင္”

လို႔ေမးေတာ့ ဖြားဖြားက က်မဘက္လွည့္ၿပီး

“စေနဆန္းရင္ ထိခိုက္မႈ တစ္ခုခုျဖစ္တတ္တဲ့ အယူရွိလို႔ သတိထားခိုင္းတာပါ ပူလူးရဲ႕”

ဖြားဖြားက ရီေမာၿပီး ျပန္ေျဖပါတယ္။ က်မနာ္မည္ လုလုျဖစ္ေပမယ့္ ဖြားဖြားက ခ်စ္စႏိုး ပူလူးလို႔ေခၚစၿမဲ။

“ဟုတ္ …” က်မက ဖြားဖြားကို ျပန္ေျဖရင္း တဆက္တည္း-

“ဒါဆိုရင္ အခုလာမဲ့လုလုရဲ႕ေမြးေန႔က ၁၈ရက္ေန႔ဆိုေတာ့ ႏွစ္ဆန္း၂ရက္ေန႔ေပါ့ေနာ္” က်မရဲ႕ အသက္ ၇ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ေလး မၾကာခင္ ေရာက္လာေတာ့မွာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေမေမက ေမြးေန႔ပြဲမွာ က်မ ေပ်ာ္ရႊင္ေစဘို႔ ပတ္၀န္းက်င္က ကစားေဖာ္ ကစားဖက္နဲ႔ ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဖိတ္ထားတာကို သတိရၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာ အစ္ကိုျဖစ္သူကို အကြန္႔တက္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

က်မတို႔ ေမာင္ႏွစ္မႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဖြားဖြားအတြက္ပါမက အေဒၚ ၃ေယာက္စလံုး အတြက္ပါ ေမမေမက အကႌ်သစ္ေလးေတြ ႀကိဳတင္စီစဥ္ေနၿပီးျဖစ္သလို က်မေမြးေန႔အတြက္လဲ အထုပ္ကေလးတစ္ထုပ္ ထုပ္ပိုးထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ က်မရဲ႕ အတိုင္းမသိ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးဟာ ခိုင္းႏိႈင္းစရာ မရွိသေလာက္ပါ။

သႀကၤန္စက်တဲ့ေန႔မွာ ေမေမက က်မတို႔ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကို မေတာ္တဆ ထိခိုက္ရွနာ ျဖစ္မွာစိုးတဲ့အတြက္ ဦးေလး အေဒၚေတြရဲ႕ ေရပက္ခံကားနဲ႔ ထြက္လည္တာကို မထည့္ပဲ မဂၤလာတံတား ထိပ္နားက မ႑ာပ္မွာ သူငယ္ခ်င္ေတြနဲ႔ ေရကစားေစတယ္။ ေန႔စဥ္ မနက္ပိုင္း ေရကစား ေန႔လည္ အိမ္ျပန္နားေစကာ ညေနတစ္ေခါက္ ေရျပန္ကစားခြင့္ျပဳတယ္။ ညပိုင္းေရာက္ေတာ့ ေဖေဖက ကားေမာင္းပို႔ၿပီး အလွျပကားေတြကို လိုက္ၾကည့္ၾကရပါတယ္ ဒီလိုနဲ႔ပဲ မႏၲေလးသႀကၤန္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေက်နပ္စြာ ၿပီးဆံုးေစခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မစိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္ ‘စေနဆန္းတယ္’ ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ က်မ အိပ္ယာထဲအထိ ပါလာတတ္ျပန္တယ္ ကစားလို႔ ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ရွိေနေပမဲ့ ဦးေႏွာက္အားၿပီ ဆိုတာနဲ႔ အဲဒီအေတြးက ေခါင္းထဲကို ေရာက္ေရာက္လာေနတယ္ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြးနဲ႔ ဘာေတြကို ေတြးခဲ့တယ္ ဆိုတာေတာ့ မသဲမကြဲပါ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။

ႏွစ္ဆန္း(၁)ရက္ေန႔ မနက္မွာ ေမေမက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ေန႔ဆြမ္းအတြက္ ဆြမ္းဂ်ိဳင့္ သြားပို႔ခဲ့တယ္ က်မရဲ႕ေမေမဟာ ခရိယာန္ဘာသာဝင္ တစ္ဦးျဖစ္ေပမယ့္ ေဖေဖ့အတြက္ လိုအပ္တယ္ထင္ရင္ အိမ္ေထာင္စျပဳကထဲက အခုလို လုပ္ေပးေလ့ရွိပါတယ္ အဆင္ေျပရင္ ေျပသလို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို သြားရာမွ ဆရာေတာ္ တရားျပတာနဲ႔ ႀကံဳႀကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ ဆရာေတာ္ဆီကေန တရားေတာ္ေတြကို နာခြင့္ရသလို တရားနာရာကစၿပီး ဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္သက္၀င္လာသလို ခရိယာန္ဘာသာကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာကို သႀကၤန္မတိုင္ခင္ တစ္ပတ္ေလာက္ျဖစ္တဲ့ ဧၿပီလပထမပတ္မွာ ေျပာင္းလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံ ကံရဲ႕အက်ိဳးကို ေမေမအျပည့္အ၀ ယံုၾကည္တယ္ တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့ အဲ့ဒီအခ်ိန္က က်မကိုယ္တိုင္ ထင္ထင္ရွားရွား မသိနားမလည္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ဆိုတာကို ေမေမလက္ခံခဲ့တယ္။

ေန႔လည္ ၁နာရီမွာ ေဖေဖ့တို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြ စံုတြဲတစ္တြဲလာၿပီး ေဖေဖ၊ေမေမတို႔နဲ႔အတူ က်မေမြးေန႔ၿပီးရင္ ရန္ကုန္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ခရီးသြားဖို႔ရာ တိုင္ပင္ေနၾကတယ္။ ေဖေဖကေမေမ့ကို “ဂရက္ေရ မနက္ကဖိုင္ေလး ကုတင္ေခါင္းရင္းဖက္က စာအုပ္စင္ေလးေပၚမွာ ရွိတယ္ ကိုယ့္ကို သြားယူေပးပါအံုး” လို႔ေျပာေတာ့ ေမေမကလည္း “ဟုတ္ကဲ့” ဆိုၿပီး အေပၚထပ္ကို ေျပးတက္သြားတယ္။ လူႀကီးေတြကိစၥမို႔ က်မနဲ႔ က်မရဲ႕အစ္ကိုလဲ ဧည့္ခန္းကေန အျပင္ဖက္ကို ကစားဘို႔ရာ ထြက္သြားၾကပါတယ္။ အျပင္ဖက္မွာ ကစားေနတုန္း အေပၚထပ္ကေန “ဝုန္း” ဆိုတဲ့ အသံတစ္ခုကုိ ၾကားလိုက္ရၿပီး စကၠန္႔ပိုင္းမွာ ဖြားဖြားရဲ႕ “အမေလး လာၾကပါအံုး ဒီမွာ ဂရက္ ဂရက္” ဆိုၿပီး အသံ ဆက္ထြက္မလာေတာ့ပဲ တိမ္သြားပါေတာ့တယ္။ အသံၾကားတာနဲ႔ တၿပိဳင္တည္း က်မတို႔ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လဲ အိမ္ေနာက္ေဖးေလွခါးကေန အေျပးအလႊား အေပၚထပ္ကို တက္သြားၾကသလို ေဖေဖလည္း ဧည့္သည္ေတြကို ထားခဲ့ၿပီး အိမ္ေရွ႕ေလွခါးကေန အေပၚထပ္ကို ကေသာကေမ်ာ တက္လာပါတယ္။ အိမ္ရွိလူအားလံုး အေပၚထပ္ကို ေရာက္တဲ့အခါ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းအ၀မွာ ေမေမရဲ႕ေခါင္း ကေနေသြးေတြ အဆက္မျပတ္ စီးက်ေနတာကိုပါပဲ က်မလဲ ခ်က္ျခင္းေခါင္းထဲမွာ မိုက္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး စိတ္ကိုျပန္ထိန္းရင္း ေမေမ့ကို စိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ကိုကိုကေတာ့ “ေမေမ၊ေမေမ” လို႔ေခၚၿပီးငိုေနေလရဲ႕ ေဖေဖက ေမေမ့ကို ရင္ခြင္ထဲေပြ႔ခ်ီလိုက္ၿပီး “ဂရက္ ဂရက္ သတိထားပါေနာ္ ခဏေလး စိတ္ကိုတင္းထားပါေနာ္ ေဆးရံုပို႔ေပးမယ္” လို႔ အသံအက္ႀကီးနဲ႔ ငိုသံေရာၿပီး ဆက္တိုက္ ေျပာေနပါေတာ့တယ္ က်မတစ္ေယာက္သာ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္လို မလႈပ္မရွက္ ေရခ်ိဳးခန္း တံခါးေဘာင္ကို မွီထားရင္း ေၾကာင္ေငးေငးသာ ၾကည့္ေနမိပါေတာ့တယ္။

အေဒၚအႀကီးဆံုးကလည္း ေမေမ့ရဲ႕ ေခါင္းကေန ထြက္က်လာတဲ့ ေသြးေတြကို ေခါင္းထဲျပန္ထည့္ရင္း ပါးစပ္ကလဲ 'မေလး မေလး' လို႔ေခၚရင္း ငိုရိႈက္ေနတယ္။ အေဒၚအလတ္ကေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ေနၿပီး ေဆးရံုကို ဖုန္းဆက္ခါ လတ္တေလာ ျမင္ကြင္း အေျခအေနကို အၾကမ္းဖ်င္း ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ ၁၅မိနစ္အတြင္းမွာ ေမမေမ့ရဲ႕ ေခါင္းဒဏ္ရာကေန က်လာတဲ့ေသြးေတြဟာ ခန္းေျခာက္သြားၿပီ ထင္ပါရဲ႕ ဆက္ၿပီးက်မလာေတာ့ပဲ တျဖည္းျဖည္း ခဲလာတာေတြ႔ရပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ေဆးရံုကားလဲ ေရာက္လာၿပီး လူနာတင္စင္နဲ႔ ေမေမ့ကို ခ်က္ျခင္းဆိုသလို ေခၚထုတ္သြားပါတယ္။ လူနာစင္ေပၚပါသြားတယ္။ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ကို အိမ္မွာပဲေနခဲ့ၿပီး ေမေမသတိရတာနဲ႔ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ လို႔ေဖေဖက ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ ကိုကိုကေတာ့ ငိုရတာ ပင္ပမ္းသြားလို႔ ထင္ပါရဲ႕ ငိုရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္ က်မကေတာ့ မ်က္ေစ့တဆံုး ေဆးရံုကား ထြက္သြားရာကိုၾကည့္ၿပီး မလႈပ္မယွက္ ၿငိမ္သက္ေနမိတယ္။ အခ်ိန္ အေတာ္ေလး ၾကာသြားမွ ဖြားဖြားက 'ဟယ္ ပူလူးေနပူခ်ည္းထဲ ဘာလို႔ရပ္ေနတာလဲ'လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆို က်မလက္ကိုဆြဲၿပီး အိမ္ထဲ၀င္သြားခဲ့တယ္။ ညသန္းေခါင္းေက်ာ္အထိ မ်က္ရည္ တစ္စက္မွ မက်ခဲ့ေပမယ့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ အလံုးႀကီးတစ္လံုး ဆို႔နစ္ေနသလို ခံစားေနရပါတယ္။ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ပဲ ေဖေဖ့ရဲ႕ ဆက္လာမဲ့ဖုန္းသံကို နားစြင့္ေနမိတယ္ အေဒၚေတြနဲ႔ ဖြားဖြားလဲ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ညဥ္႔သန္းေခါင္ေက်ာ္လို႔ ဧၿပီလ၁၈ရက္ေန႔ ႏွစ္ဆန္း၂-ရက္ေန႔ မနက္၂နာရီမွာ ဖုန္းသံျမည္လာတဲ့အခါ က်မလဲ ဖြားဖြားတို႔အနားကို အေျပးကေလး သြားကပ္လိုက္ပါတယ္ ဖြားဖြားကဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး- “ဂရက္ သတိရၿပီလားဟင္ ဂရက္္ သတိရၿပီလား” လို႔ အေမာတေကာ ေဖေဖ့ကို ေမးလိုက္တယ္။ တဖက္က ေဖေဖျပန္ေျပာတဲ့ အသံကို မၾကားရေပမဲ့ ဖြားဖြားက “ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ဂရက္ရယ္” လို႔ ဆိုၿပီး ေပ်ာ့ေခြသြားပါေတာ့တယ္။ အေဒၚေတြလဲ ဖြားဖြားကိုေပြ႔ဖက္ၿပီး ရႈိက္ငိုရင္းကေန ယပ္ခပ္သူခပ္ ေဆးလိမ္းေပးသူ လိမ္းေပးနဲ႔ ဝရုန္းသုန္းကား ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ က်မရင္ထဲက နင့္ကနဲခံစားလိုက္ရၿပီး ပါးစပ္ကေနေရရြတ္မိတာကေတာ့-

“ေအာ္ ဒီကေန႔က ၁၈ရက္ ဧၿပီလ ေမေမဆံုးတဲ့ေန႔က ငါ့ေမြးေန႔ပါလား”

 အသက္ ၂၉ႏွစ္မွာ ခ်စ္ေသာမိသားစုႀကီးကို အၿပီးတိုင္စြန္႔ခြာသြားခဲ့ေသာ မာတာမိခင္ေက်းဇူးရွင္

ပလိပ္မွ ေနျပည္ေတာ္သို႔မေျပာင္းခင္ ေရာက္ခဲ့စဥ္က အမွတ္တရ

စိတ္ဓာတ္အစဥ္ ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ ျပည့္၀ၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

အန္တီတင့္