တစ္ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တိုင္မ်ား-၁၂

လားရိႈးၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ၿပီး ၅လေလာက္အၾကာမွာ ဖြားဖြားနဲ႔ အေဒၚေတြ အလည္လာၾကပါတယ္။ ဖြားဖြားက က်မရဲ႕ ေမြးေမေမကို သိတ္ခ်စ္ခဲ့ေတာ့ လက္ရွိ ေကြ်းေမေမအေပၚမွာ အျမင္ မၾကည္လင္တာေၾကာင့္ ေဖေဖလဲ မိခင္နဲ႔မိန္းမအၾကား ဗ်ာမ်ားရရွာတယ္။ လက္ရွိေမေမက ေဘာ္ဒါေက်ာင္းထြက္ ဆိုေတာ့လည္း စည္းကမ္းနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ အေလွ်ာ့ မေပးတတ္သလို ဖြားဖြားက်ျပန္ေတာ့ က်မတို႔ တခုခုလုပ္ေနတာကို ျမင္တိုင္း က်မတို႔ကို မညွာမတာ ရက္ရက္စက္စက္ ခိုင္းေနတယ္လို႔ ထင္ေနတယ္ေလ။ ေမေမက အိမ္ရွိလူအားလံုးကို တစ္ဦးခ်င္းဆီရဲ႕ ေန႔စဥ္ လုပ္ရမဲ့ တာ၀န္ေတြကို စာရြက္မွာ ေရးထားၿပီး ဘီဒိုမွာ ကပ္ထားပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္ရမဲ့အလုပ္ကို ေက်ႁပြန္တာမ်ိဳး မရွိခဲ့ရင္ ၿပီးစလြယ္လုပ္ရင္ ေခၚၿပီး ဆံုးမေလ့ရွိပါတယ္။ က်မလဲ က်မကို ေပးထားတဲ့ တာ၀န္အတိုင္း မနက္ မိုးလင္းတာနဲ႔ ေမာင္ေလး ကူကူး ညီမေလး ပူစူးတို႔အတြက္ ႏို႔ဘူးေတြကို ေရေႏြး စိမ္ရပါတယ္။ က်မေရေႏြးတည္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ေနတာ ဖြားဖြားကေတြ႔ၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္။ တခါ မီးဖိုထဲ ဟင္းခ်က္ကူရင္လဲ ဖြားဖြားက မႀကိဳက္ျပန္၊ တူးမာ ဖံုသုတ္တာျမင္ျပန္ေတာ့ ဖြားဖြားက စိတ္ဆိုး။ ဖြားဖြားတို႔နဲ႔ ခြဲခြာၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း က်မတို႔ ေမေမ့ရဲ႕ ထိန္းသိမ္း ကြပ္ကဲမႈေအာက္မွာ ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတာကို ဖြားဖြားအမွတ္တမဲ့ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ အရင္လိုပဲ က်မတို႔ကို ဖြားဖြားမ်က္စိထဲမွာ ကေလးငယ္ေလးေတြလို႔ ထင္ေနဆဲပါ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ျပႆနာဟာ မျဖစ္သင့္ပဲ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းပါ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ရႈေထာင့္တိုင္းကေတာ့ အမွန္ခ်ည္းပါပဲ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက က်မ မေတြးတတ္ခဲ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ က်မေတြးမိတာက ဘယ္သူမဆို ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚ အခ်စ္စိတ္ေတြ ရွိေနတာတဲ့အခါ တဖက္သားက အျပစ္လုပ္မိေစအံုးေတာ့ ခ်စ္တဲ့စိတ္ေလးနဲ႔ လြယ္လြယ္ကူကူ ခြင့္လႊတ္တတ္ၾကတာ လူ႔သဘာ၀ပါ။ အဓိကအေၾကာင္းရင္းက က်မရဲ႕ ေမြးေမေမကို အရမ္းခ်စ္တဲ့ ဖြားဖြားဟာ ေမေမ့ေနရာ လူသစ္ကို အစားထိုးခြင့္ မျပဳႏိုင္တာပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္လဲ ေမေမ့ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈအားလံုးကို အျပဳသေဘာနဲ႔ ျမင္ဘို႔ဆိုတာ ဖြားဖြားအတြက္ ခက္ခဲေနတာ ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိ။

တေန႔မနက္ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်ိန္မွာ လူစံုတုန္း ဖြားဖြားက အရင္ဆံုး စကားစေျပာပါတယ္။ 'ကိုၾကည္ ကေလးေတြက ငယ္ေသးတယ္။ ဒီလို အသက္အရြယ္ေလးေတြကို ခိုင္းထားတာေတြက မတန္မရာေတြပဲ အေမအရင္းဆိုရင္ ဒီလိုလုပ္ပါ့မလား' ဖြားဖြားရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ ေဖေဖက မ်က္ႏွာတခ်က္ ပ်က္သြားၿပီး 'မမကလဲ မာဂရက္က ကေလးေတြကို စည္းကမ္းတက် ခိုင္းေနတာပါ။ ႏွိပ္စက္ေနတာမွ မဟုတ္တာ တခ်ိန္က်ရင္ သူတို႔ေတြလဲ နားလည္လာမွာေပါ့ မမရယ္' လို႔ ျပန္ေျပာလို႔အၿပီးမွာ ေမေမက တစ္ခြန္းတစ္ပါဒမွ ၀င္မေျပာပဲ ထမင္းစားခန္းကေန အျပင္ဘက္ကို ထြက္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲ ၀င္သြားပါတယ္။ ေမေမ့သူငယ္ခ်င္း ပညာအုပ္ ဦးေသာင္းစိန္ရဲ႕ ဇနီးျဖစ္သူ အန္တီဂေရးလံုတို႔အိမ္ကို သြားဘို႔ ျပင္ေနျခင္းပါ။ က်မတို႔အိမ္ကေန အန္တီ ဂေရးတို႔အိမ္ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ သြားရပါတယ္။ ထမင္းစားပြဲကေန ေမေမ ထရပ္လိုက္ကထဲက က်မလဲ ေမေမ့ေနာက္ကို ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္သြားတာမို႔ ဖြားဖြား ေဖေဖနဲ႔ အေဒၚေတြရဲ႕ တစ္ေယာက္တစ္ခြန္း စကားေျပာသံေတြဟာ က်မေနာက္ေက်ာ အေတာ္ေ၀းေ၀းမွာ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္ထဲက ဒီကေန႔အထိ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ျငင္းခံုေျပာဆိုေနတဲ့ အသံမ်ိဳးကို က်မ မႏွစ္သက္သလို ေဖေဖမ်က္ႏွာညွိဳးရင္ က်မ မေနတတ္ပါ။ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာကို အရိပ္ တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနတတ္တဲ့ က်မ။ အိပ္ခန္းထဲကေန အထြက္မွာ ေမေမက ကူကူးကို ခ်ီလိုက္ၿပီး 'လုလု ပူစူးမကို အီဒစ္နဲ႔ အတူ ထိန္းထားလိုက္ေနာ္ ေမေမ အန္တီဂေရးတို႔အိမ္မွာ ခဏေရွာင္ေနလိုက္မယ္' လို႔ေျပာရင္း ထြက္ဘို႔ ဟန္ျပင္ေနခ်ိန္ ေမေမ့မ်က္ႏွာကို က်မ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်ေနတာကို ျမင္ရတာမို႔ 'လုလုလဲလိုက္မယ္ ဟယ္လ္ကို ေက်ာင္းစာ ေမးစရာရွိလို႔' ဆိုၿပီး ေမေမ့ေနာက္ကေန ကပ္လိုက္သြားပါတယ္။ အန္တီဂေရးမွာ ဟယ္လင္ဆိုတဲ့ သမီးတစ္ေယာက္ရွိၿပီး က်မထက္ အတန္းတစ္တန္း ငယ္ေပမယ့္ က်မထက္ အဂၤလိပ္စာ ေတာ္တာေၾကာင့္ ကိုယ္သိခ်င္တာေလးေတြ သူ႔ကို အၿမဲေမးေလ့ေမးထ ရွိပါတယ္။ တစ္ေနကုန္နီးပါး အန္တီဂေရးတို႔အိမ္မွာ ေမေမေနၿပီး ညေနပိုင္းေလာက္မွ အိမ္ကိုျပန္ေတာ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဖေဖက 'မနက္ျဖန္မနက္ မမတို႔ ရန္ကုန္ျပန္ၾကလိမ့္မယ္' လို႔ ေမေမ့ကို ေျပာေတာ့ ေမေမက ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကူကူးကို ကုတင္ေပၚ ခ်ေပးလိုက္တယ္။ ဖြားဖြားတို႔ကို က်မခ်စ္သလို ေမေမ့ကိုလဲ သနားတယ္။

'လုလုနဲ႔ တူးမာနဲ႔ တူတူးတို႔ကို မမတို႔က ရန္ကုန္ ေခၚသြားခ်င္ေနတယ္' ေဖေဖက သက္ျပင္းခ်ရင္း ေမေမ့ကို ဆက္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေမေမက က်မဘက္လွည့္ၿပီး 'လုလု ဖြားဖြားတို႔နဲ႔ ရန္ကုန္ကို လိုက္သြားခ်င္လား တကယ္လို႔ လိုက္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ေဖေဖကလဲ သေဘာတူတယ္ဆိုရင္ လိုက္သြားၾကေနာ္' လို႔ေျပာလာပါတယ္။ က်မ ခ်က္ျခင္းဆိုသလို ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး 'ဒီမွာပဲေနခ်င္တယ္' လို႔ မဆိုင္းမတြ အေျဖ ေပးလိုက္ပါတယ္။ က်မ ဒီမိသားစုကို ခ်စ္တယ္ ခြဲမသြားႏိုင္ပါ။ ေနာက္ၿပီး ေဖေဖ့ကို ပိုလို႔မခြဲႏိုင္၊ ေဖေဖစိတ္ထိခိုက္ ၀မ္းနည္း ေၾကကြဲၿပီး က်န္ခဲ့မွာကို မလိုလား။ ဖြားဖြားတို႔ လားရိႈးကေန မျပန္ခင္ညမွာ က်မနဲ႔ တူးမာ ဖြားဖြားတို႔နဲ႔ သြားအိပ္ၿပီး က်မက 'လုလုတို႔ ေနရတာ အဆင္ေျပပါတယ္။ စိတ္မပူပါနဲ႔ ဖြားဖြား၊ ေနာက္ဆိုရင္ ဖြားဖြားတို႔ဆီ အလည္လာခဲ့မယ္' လို႔ ဖြားဖြားေက်နပ္ေအာင္ေျပာေတာ့ ဖြားဖြားက 'ဘာျဖစ္လို႔ ဖြားဖြားတို႔နဲ႔ ရန္ကုန္ကို မလိုက္ရတာလဲ' လို႔ ဖြားဖြားက မေက်မနပ္ ေမးပါတယ္။ 'ေဖေဖက လုလုတို႔အားလံုးကို လြမ္းေနမွာေပါ့။ ေနာက္ၿပီး အငယ္ေလးေတြနဲ႔လဲ တကြဲတျပားဆီျဖစ္ကုန္မွာမို႔ မလိုက္ခ်င္တာပါ' လို႔ က်မက ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ 'အင္းေပါ့ေလ တကယ္ေတာ့ ဖြားဖြားလဲ ဒါမ်ိဳးေတြ မေျပာခ်င္ပါဘူး ဘယ္လိုေတြ ေျပာမိသြားတယ္ မသိပါဘူး ကိုၾကည္လဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္' လို႔ ေျပာဆိုၿပီး မ်က္ရည္လြယ္တဲ့ ဖြားဖြားက မ်က္ရည္စေလးကို အကႌ် လက္ရွည္စေလးနဲ႔ တို႔သုပ္လိုက္ပါတယ္။ မနက္ေရာက္ေတာ့ ဖြားဖြားက ဇြဲ မေလွ်ာ့ေသး။'ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ကို ငါတို႔နဲ႔ ထည့္လိုက္ပါလား' လို႔ ေဖေဖ့ကို ထပ္ၿပီး ခြင့္ေတာင္းျပန္တယ္။ ေဖေဖက 'အထက္ ေအာက္ သားသမီးေတြ စိတ္ဝမ္းကြဲ ကုန္မွာစိုးတယ္မမ ေနာက္ၿပီး သားသမီးေတြကို တာဝန္မယူႏိုင္တဲ့ ဖခင္တစ္ေယာက္ က်ေနာ္ အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး' လို႔ ျပန္ေျပာၿပီး ဖြားဖြားရဲ႕ ဆႏၵကို ျငင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။ ဖြားဖြားလည္း ဘာမွ ေစာဒက မတက္ေတာ့၊ ဆိတ္ၿငိမ္စြာနဲ႔သာ ရန္ကုန္ကို ျပန္သြားပါတယ္။

လာရိႈးကို ေျပာင္းေရႊ႕လာၿပီး တစ္ႏွစ္မျပည့္ခင္မွာပဲ ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕ကို ထပ္ေျပာင္းေရႊ႕ဘို႔အတြက္ သတင္းတစ္ခု ထပ္ေရာက္လာျပန္တယ္။ က်ိဳက္ထိုကေန လားရိႈးကို ေျပာင္းေရႊ႕လာတုန္းကလို က်မတို႔တေတြ ထုပ္္ပိုးရျပန္ေပါ့။ ဒီတစ္ေခါက္ က်မအရင္ေလာက္ အလုပ္မရႈပ္ေတာ့ပါ။ ႏွင္းၾကည္၊ အီဒစ္တို႔အျပင္ ဟယ္လင္တို႔ မိသားစုကလည္း က်မတို႔ ပစၥည္းေတြ ထုပ္ပိုးတာကို ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးသလို ေဖေဖ့ရဲ႕ တပည့္ေတြလည္း လာေရာက္ ကူညီေပးၾကတယ္။ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ကို ေက်ာင္းေျပာင္းဘို႔ရာ ေက်ာင္းထြက္ လက္မွတ္ကို လုပ္ရျပန္တယ္။ ခရီးမထြက္ခင္ တစ္ရက္မွာ က်မရဲ႕ ေခါင္းႀကီးကိုက္ေရာဂါ ျဖစ္ျပန္တဲ့အတြက္ အိပ္ယာထဲမွာ ေခြေနရျပန္တယ္။ ေခါင္းႀကီးကိုက္ေရာဂါေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ႕ က်မ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း လားရိႈးၿမိဳ႕ကေန ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ပံု အေသးစိတ္ကို က်မရဲ႕ မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ အစ ျပန္ေဖာ္လို႔မရပါ။ အငယ္ေတြ ေမးျပန္ေတာ့ တိတိက်က် ျပန္မေျပာျပတတ္။ က်မ သတိရသေလာက္ ခရီးစဥ္တေလွ်ာက္ မအီမသာနဲ႔ လိုက္ပါလာခဲ့ၿပီး ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕ကို ေရာက္တာနဲ႔ အိပ္ယာတခုမွာ လဲွအိပ္ခဲ့တယ္။ အိပ္ယာႏိုးေတာ့ က်မရဲ႕ ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာလဲ ေပ်ာက္ကင္းေနပါၿပီ။ ေနလို႔ေကာင္းေနတဲ့အခါ ေနရာတကာ မပါမၿပီးတဲ့ က်မ ေက်ာက္မဲအိမ္ကို လွည့္ပတ္ၿပီး ၾကည့္ပါတယ္။ ေသသပ္ ခိုင္ခန္႔တဲ့ တစ္ထပ္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီးကို ျမင္ရသလို ၿခံကလည္း အေတာ္ေလးက်ယ္ပါတယ္။ လားရိႈးတုန္းကလိုပဲ ၿခံထဲမွာ ပန္းေပါင္းစံု စိုက္ပ်ိဳးထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အိမ္ရဲ႕ ေနာက္ဖက္မွာ အလုပ္သမားတန္းလ်ား တစ္ခုရွိၿပီး ၿခံစိုက္သူ ကားေမာင္းသူ မိသားစုတို႔ ေနထိုင္တဲ့ေနရာျဖစ္ပါတယ္။ ၾကက္ၿခံ ဝက္ၿခံ တို႔ကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ 

ကူကူးလည္း ေျပးလႊား ေဆာ့ကစားႏိုင္တဲ့ အရြယ္ကို ေရာက္လာသလို ပူစူးမေလးလည္း စၿပီး ထိုင္ႏိုင္တဲ့ အရြယ္ကို ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ စေနေန႔ညလိုမ်ိး ေဖေဖအလုပ္အားတယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ က်မတို႔ မိသားစုအားလံုး ဂ်စ္ကားနဲ႔ ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕လယ္မွာရွိတဲ့ ရုပ္ရွင္ရံုကို ေဖေဖက လိုက္ပို႔ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ က်မတို႔ေနတဲ့ ေနရာန႔ဲ ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕ထဲကို မိနစ္(၃၀)ေလာက္ သြားရၿပီး အိမ္ကထြက္ၿပီး မၾကာခင္မွာ ထံုးသုတ္ထားတဲ့ ေစတီေဖြးေဖြး တစ္ဆူကို ျဖတ္သြားရေလ့ ရွိပါတယ္။ ျဖတ္သြားတိုင္းလည္း က်မရတဲ့ မုန္႔ဖိုးထဲကေန ၂၅ျပားျဖစ္ေစ ၁၀ျပားျဖစ္ေစ အၿမဲလွဴျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အလိုလိုေနရင္း အဲဒီဘုရားနားေရာက္ရင္ လွဴခ်င္စိတ္က တားမရေအာင္ ေပၚလာတာေၾကာင့္ပါ။ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းကို တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ ေမေမနဲ႔ လိုက္သြားတိုင္းလည္း အလွဴေငြ ထည့္ျဖစ္ပါတယ္။ က်မမွာရွိတဲ့မုန္႔ဖုိးကို တစ္ဝက္ထည့္ၿပီး က်န္တစ္ဝက္ကို ထံုးေဖြးေဖြး ေစတီေလးကိုလွဴဘို႔ ခ်န္စၿမဲ။ မနက္ေစာေစာ ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕ထဲကို ေမေမနဲ႔ ေစ်းသြားဝယ္တိုင္း ေခါပုတ္ တို႔ဟူးေႏြး တို႔ဟူးတံုးအျဖဴ တို႔ကို အၿမဲ ဝယ္ေလ့ရွိတယ္။ တစ္အိမ္လံုး ရွမ္းစာကို ႀကိဳက္ၾကတယ္။ က်မစားဖူး သမွ် ေခါပုတ္ေတြထဲမွာ ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕မွာ စားခဲ့ဖူးတဲ့ ေခါပုတ္ေလာက္ အရသာရွိၿပီး ႏူးညံ့တဲ့ ေခါပုတ္မ်ိဳး မေတြ႔ဖူးေသးပါ။ ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕မွာေတာ့ က်မရဲ႕ ခ်က္ျပဳတ္ေရး အလုပ္ေတြကို ရက္အနည္းငယ္ပဲ လုပ္ရၿပီး ေနာက္ပိုင္း မလုပ္ရေတာ့ပါဘူး။ အေနာက္ဖက္ တန္းလ်ားမွာေနတဲ့ အေဒၚႀကီးေတြက ဆက္ၿပီး ခ်က္ျပဳတ္ေပးတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးေတြ ထိန္းသိမ္းတဲ့ တာဝန္က်ျပန္ေတာ့ ႏွင္းၾကည္နဲ႔ အီဒစ္တို႔က ရွိေနတယ္။ အိမ္ကိုထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့ တာဝန္ကို က်မ ယူရပါတယ္။ သန္႔ရွင္းေရး၊ ခ်က္ျပဳတ္တဲ့သူေတြ အဆင္ေျပမေျပ၊ ကေလးထိန္းေတြ လိုအပ္တာကအစ ေမေမက က်မကိုေမးခဲ့ရင္ ေျဖႏိုင္ေအာင္ ေလ့လာၿပီး မွတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာ အလုပ္ေတြကို စည္းစနစ္နဲ႔ လုပ္ကိုင္ခဲ့ရတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ လက္ရွိဘ၀မွာ အရာရာကို အလြယ္တကူ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းႏိုင္ျခင္းပါ။ တခါေက်ာက္မဲၿမိဳ႕ကေန က်ံဳးအေရွ႕ဘက္ျခမ္း မႏၲေလးေတာင္ေျခကို ေျပာင္းေရႊ႕ရျပန္တယ္။ 

စိတ္ဓာတ္အစဥ္ ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ ျပည့္၀ၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

အန္တီတင့္
ကြန္မန္႔ေပးလိုသူမ်ား ေအာက္က စာအုပ္ပံုေလးကို ႏွိပ္ၿပီး ကြန္မန္႔ေပးႏိုင္ပါတယ္ရွင္။