တစ္ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တိုင္မ်ား-၇

ဒီလိုနဲ႔ပဲ ညီမေလးအိမ္ကိုေရာက္တာ တစ္လေလာက္အၾကာမွာ ညီမေလးနဲ႔ အတူလာတဲ့ ေမေမ့အစ္မ အေဒၚျဖစ္သူက ညီမေလးကို အၿပီးထားခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္ကို ျပန္ဆင္းသြားပါတယ္။ အေဒၚျပန္မဲ့ေန႔ကေတာ့ ညီမေလးတူးမာက အေဒၚ့ကိုဖက္ၿပီး ရႈိက္ႀကီးတငင္ငင္ ငိုေနတာကို က်မျမင္ရေတာ့ စိတ္ထဲ အေတာ္ေလး မေကာင္းျဖစ္ခဲ့သလို ညီမေလးကိုလည္း သနားမိပါတယ္ က်မရင္ထဲမွာ နာက်င္တဲ့ ေဝဒနာကို ခံစားရတိုင္း မ်က္ရည္ တစ္စက္မွ မက်ခဲ့ရိုးအမွန္ပါ။ က်မ အတိတ္ကို ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ မ်က္ရည္ အေတာ္ခိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အစ္ကိုေတြနဲ႔ ကစားရာကေန ေခ်ာ္လဲၿပီး ေသြးထြက္သံယို ျဖစ္တာမ်ိဳး တစ္ခုခုေၾကာင့္ ထိခိုက္ရွနာ ျဖစ္မိတာမ်ိဳး အဆိုးဆံုး ေျပာရရင္ေတာ့ က်မ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚကေန ျပဳတ္က်ၿပီး လက္က်ိဳးတဲ့ အခ်ိန္တုန္းကလည္း မ်က္ရည္တစ္စက္ မက်ခဲ့သလို ေၾကာက္ရြံ႕ၿပီး ငိုယိုတာမ်ိဳးလည္း အလ်င္းမျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ က်ိဳးတဲ့လက္ကို ဆရာဝန္က စမ္းသပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဆြဲဆန္႔လိုက္တဲ့အခါ အေတာ္ေလး နာက်င္တာကို အံႀကိတ္ခံၿပီးေနခဲ့တယ္။ မ်က္ရည္မက်ပဲ ရင္ထဲမွာ မြမ္းၾကပ္ၿပီး အသက္ရွဴမဝတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးကို ခံစားတတ္သလို ရင္ဘတ္ထဲမွာ ေအာင့္ေနၿပီး လည္ပင္းမွာ ဆို႔ဆို႔နင့္နင့္ ခံစားတတ္ပါတယ္။ အတိတ္သံသရာကေန က်မ ရုန္းထြက္သင့္မွန္း သိေနေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ စြဲၿငိေနတာမို႔ ဒီကေန႔တိုင္ ေမ့ေပ်ာက္ဖို႔ရာ မလြယ္ကူခဲ့ပါဘူး။ က်မ လက္က်ိဳးသြားတဲ့ေန႔ကစၿပီး ဖြားဖြားက က်မကို အစ္ကိုေတြနဲ႔ ကစားတာ တားျမစ္ ပိတ္ပင္ခဲ့ပါတယ္ က်မမွာ စိတ္တိုင္းက် ကစားခြင့္ မရွိေတာ့တာမို႔ အစ္ကိုေတြ ကစားတိုင္း ေငးေမာၾကည့္ရင္း အခ်ိန္ေတြ ပ်င္းရိစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းရင္း ကုန္လြန္ေစခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ရဲ႕ အေပၚထပ္ကေန ေအာက္ကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတဲ့ က်မကို ညီမေလးတူးမာက မၾကာခဏဆိုသလို အေဖၚ လုပ္ေပးတဲ့အတြက္ တစ္ေန႔တစ္ျခား ညီမေလးအေပၚ ပိုမိုိလို႔သံေယာဇဥ္တြယ္ၿပီး ခ်စ္လာခဲ့မိတယ္။

တစစနဲ႔ ရက္ေညာင္း လေျပာင္းရင္း ၃-လေလာက္အၾကာ တမနက္ေစာေစာ က်မရဲ႕ ျခင္ေထာင္ထဲကို ညီမေလးဝင္လာၿပီး “ထေတာ့ထေတာ့ မုန္႔ဆင္းစားမယ္ ငါဗိုက္ဆာတယ္” လို႔ေျပာေတာ့ က်မအံ့ၾသသြားတယ္။ သူေတာင္ ျမန္မာလိုအေတာ္ေလး တတ္ေနၿပီပဲေပါ့ ဒါေပမယ့္ ‘ငါ’ ဆိုတဲ့ စကားအသံုးအႏႈံးက က်မနားထဲမွာ ကန္႔လန္႔ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ “တူးမာ ကိုယ့္ထက္ အသက္ႀကီးတဲ့သူနဲ႔ စကားေျပာရင္ ‘ငါ’ လို႔မေျပာရဘူး သိလား ၊ အဲဒီလိုေျပာရင္ ငရဲႀကီးတယ္။ ကုိယ့္နာမည္ကို ထည့္ေျပာရတယ္ မွတ္ထားေနာ္” လို႔ က်မကေျပာျပေတာ့ ညီမေလးက “ေအး” လို႔ျပန္ေျပာျပန္တယ္။ “အဲဒီလို ‘ေအး’ လို႔ ျပန္ေျပာတာလဲ ရိုင္းတာပဲ ကိုယ့္ထက္ အသက္ႀကီးသူေတြက ေျပာရင္ ‘ဟုတ္ကဲ့’ လို႔ျပန္ေျဖရတယ္ အဲဒါလည္း မွတ္ထားေနာ္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေတာ့ စကားကို လိမ္လိမ္မာမာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေျပာတတ္လာမွာပါ ၊ မမကို သိခ်င္တာရွိလဲ ေမးေနာ္ ၾကားလား” လို႔ က်မကေျပာေတာ့ ညီမေလးက လံုးေစ့ပတ္ေစ့ နားလည္ မလည္ေတာ့ မသိဘူး က်မကို “ဟုတ္ကဲ့” လို႔ျပန္ေျပာရင္း ေခါင္းပါ ညိတ္ျပခဲ့ပါတယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ က်မကပဲ ညီမေလး စကားအေျပာအဆို ယဥ္ေက်းလာေအာင္ သင္ေပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။ အစ္ကိုေတြနဲ႔ ကစားဖို႔ အခြင့္အေရး မရတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ က်မအဖို႔ စကားေျပာေဖာ္ ညီမေလးတူးမာ ရွိေနတာမို႔ အပ်င္းေျပေနပါၿပီ။

က်မက အစ္ကိုေတြနဲ႔ စစ္တိုက္တန္းကစားရင္ ျမင္းစီးၿပီး ကစားတတ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္ တစ္လွည့္ ျမင္းလုပ္ၿပီး ေက်ာပိုးရပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ အိမ္ေအာက္ထပ္ ဆင္းလာၿပီး အျပင္ဖက္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အစ္ကိုတို႔အဖြဲ႔ စစ္တိုက္တန္း ကစားေနတာကိုျမင္ၿပီး က်မလည္း ကစားခ်င္လာတယ္္ ညီမေလးကို “တူးမာ ျမင္းစီးမလား မမ ျမင္းလုပ္ေပးမယ္ တူးမာက ေက်ာကုန္းေပၚတက္ ဆိုၿပီး က်မ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ေပးလိုက္တယ္ ညီမေလးက က်မရဲ႕ ေက်ာကုန္းေပၚကိုတက္အၿပီး က်မလဲမတ္တပ္ထ ရပ္လိုက္ခ်ိန္မွာ မၾကာခဏ ေနမေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့ က်မမွာ မိုက္ခနဲျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဘက္္ကို ယိမ္းယိုင္သြားခဲ့တယ္ ေက်ာေပၚေရာက္ေနတဲ့ ညီမေလးလည္း အရွိန္မထိန္းႏိုင္ပဲ ပက္လက္လန္ၿပီး ေအာက္ကိုျပဳတ္အက် ေလွခါးထစ္္ေထာင့္က ေစာင္း နဲ႔ေဆာင့္မိၿပီး ေခါင္းေပါက္ပါေလေရာ။ သူက အသံကုန္ “နာတယ္ နာတယ္” လို႔ ဟစ္ေအာ္ငိုခ်ိန္မွာ မီးဖိုထဲကေန ဖြားဖြားက “ဟဲ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ကေလးငိုသံၾကားတယ္ ထြက္ၾကည့္ၾကပါအံုး အလန္႔တၾကား” လို႔ ေျပာေျပာဆိုဆို ေျခသံေတြကိုလည္းၾကားေရာ က်မအေတာ္ လန္႔သြားတယ္ ႀကီးမားတဲ့ ျပစ္မႈတစ္ခုကို က်ဴးလြန္မိတဲ့က်မ ဘာကိုမွ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ပဲ အနားရွိ ေလွကားေအာက္ထဲကို ေျပးဝင္ၿပီး ပုန္းေနလိုက္တယ္။ လဲက်ေနတဲ႔ ညီမေလးကိုလည္း ျမင္ေရာ အေဒၚအလတ္(ေဖေဖ့ညီမ) က ေပြ႔ခ်ီၿပီး ေဆးခန္းကို ေျပးပါေတာ့တယ္။ ေခါင္းဘယ္ႏွစ္ခ်က္ ခ်ဳပ္လိုက္တယ္ေတာ့ က်မ မသိပါဘူး။ ကိုယ့္ဒုကၡနဲ႔ကိုယ္ ေလွကားေအာက္မွာ အစာငတ္ ေရငတ္တဲ့ ဒုကၡကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။ အခ်ိန္အေတာ္ေလး အၾကာမွာ ၿခံထဲကို ကား ဝင္လာသံၾကားေတာ့ ေလွခါးထစ္ေအာက္ကေန နားစြင့္ေနမိတယ္။ ကားေပၚက ဆင္းလာသံေတြၾကားၿပီး “ပူလူး ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူး ရွာၾကပါအံုး။ ဒီကေလးမ သူ႔ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္ ဆိုၿပီး ဘယ္ကိုမ်ား သြားပုန္းေနလဲမသိဘူး” လို႔ ဖြားဖြားေျပာသံကို ၾကားေနရေပမယ့္ က်မ အသက္ေတာင္ ျပင္းျပင္းမရွဴရဲပဲ တိတ္တိတ္ေလး ၿငိမ္ေနခဲ့တယ္။ ဗိုက္ထဲကေတာ့ ဆာလြန္းလို႔ တဂြီဂြီနဲ႔ တခ်က္ခ်က္ ထထျမည္ေနတဲ့ အသံကို လူႀကီးေတြၾကားသြားမွာ စိုးရိမ္စိတ္က ပိုမ်ားေနမိပါတယ္။

က်မရဲ႕ ေက်ာေပၚကေန လိမ့္က်ခဲ့ရဲ႕ ညီမေလးကို ထြက္ေတြ႔ခ်င္ေပမယ့္ အျပစ္လုပ္ခဲ့မိတာေၾကာင့္ က်မ ပုန္းၿမဲ ဆက္ပုန္းေနခဲ့တယ္။ ညေန ေဖေဖရံုးကျပန္လာေတာ့ ေဖေဖ့ကို အေဒၚအလတ္က မနက္က အျဖစ္အပ်က္ အလံုးစံုကို ျပန္ေျပာဆိုေနသံ က်မၾကားေနရပါတယ္။ ေဖေဖက စိုးရိမ္စြာနဲ႔ “ဒါဆိုရင္ လုလုကို အျမန္ရွာၾကပါအံုး ေၾကာက္လန္႔ၿပီး အိမ္ကထြက္ေျပးသြားရင္ ဒုကၡပဲ မႏၲေလးမွာ အရူးေတြကလည္း ေပါကေပါပါဘိနဲ႔ လိုအပ္ရင္ လူထပ္တိုးၿပီး ရွာႏိုင္ေအာင္ လုပ္ရမွာေပါ့၊ ‘မမ’ တို႔ကလည္း (ဖြားဖြားကို ေဖေဖက မမ လို႔ေခၚပါတယ္) သိသိခ်င္း က်ေနာ့္ရံုးကို လွမ္းေျပာတာ မဟုတ္ဘူး က်ေနာ္စီစဥ္ေပးမွာေပါ့” ဆိုၿပီး က်မေၾကာင့္ အျပစ္မရွိတဲ့ ဖြားဖြားတို႔ ေဖေဖ့ရဲ႕ အျပစ္တင္သံကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ က်မအေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားပါတယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ညီမေလးေခါင္းေပါက္ လူူႀကီးေတြစိတ္ပူရ အျပစ္မရွိပဲ အျပစ္တင္ခံရ ကိုယ္တိုင္လည္း အစာငတ္ ဆိုတာေတြကို ေတြးမိၿပီး ‘အျပစ္ရွိလို႔ အရိုက္ခံရရင္လည္း အရိုက္ခံရပါေစေတာ့’ လို႔ေတြးၿပီး ပုန္းေနတဲ့ ေလွခါးေအာက္ကေန က်မ အျပင္ဘက္ကို ထြက္လိုက္ပါတယ္။ က်မအေတြးနဲ႔ လက္ေတြ႔ဟာ လံုးဝ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲေနပါေတာ့တယ္။ က်မကို အရင္ဆံုးျမင္တဲ့ ဖြားဖြားက “ဟင္ ပူလူး ဘယ္သြားေနတာလဲကြယ္ ဖြားဖြားတို႔ အားလံုး ဝိုင္းၿပီး ရွာေနၾကတာ တစ္ေန႔လံုးပဲ” လို႔ေျပာေနတုန္း ေဖေဖအနားကို ေရာက္လာတယ္ ၿပီးေတာ့ ေဖေဖက “လုလု စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့ ညီမေလး ေခါင္းကို ခ်ဳပ္ၿပီးသြားၿပီ အခုေသြးမထြက္ေတာ့ဘူး လုလုက အားနည္းေနေတာ့ တူးမာကို ဘယ္ မ ႏိုင္ပါ့မလဲ ဘယ္ေတာ့ျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္တစ္ခုခုကို လုပ္ေတာ့မယ္လို႔ စဥ္းစားၿပီးရင္ ဒီအလုပ္ကို လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္ အရင္ စဥ္းစားရမယ္” လို႔ေျပာၿပီး တဆက္တည္း “ေနာက္ကို အခုလို အမွား တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္အျပစ္ကို ေရွာင္ၿပီး ပုန္းတဲ့အလုပ္ မလုပ္ရဘူးေနာ္ ကိုယ့္မွာအျပစ္ရွိရင္ ဝန္ခံလိုက္ရတယ္ ဒါဆိုရင္ အမွားတစ္ခုအတြက္ အမွန္ကိုေရာက္သြားႏိုင္မွာေပါ့ အမွားကို ဝန္ခံတဲ့သူကိုလည္း ဘယ္သူကမွ အျပစ္မတင္ဘူး။ အမွားကို ဖံုးကြယ္ၿပီး ကိုယ္လြတ္ရံုးရင္ အမွားတစ္ခုကေန အမွားႏွစ္ခုျဖစ္သြားတတ္တယ္ ေဖေဖေျပာတာနားလည္တယ္ မဟုတ္လား မွတ္ထားေနာ္ လုလု” လို႔ ေဖေဖက ေလေျပေအးေအးေလးနဲ႔ ရွင္းျပေတာ့ က်မ သတၱိနည္းၿပီး ေရွာင္ပုန္းမိတဲ့ အျပစ္ကုိ ရွက္ၿပီးဝမ္းနည္းသြားသလို ေနာင္တလည္း ရမိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး က်မ ဘယ္ေတာ့မွ လူႀကီးေတြ စိတ္ပူေစမယ့္ အလုပ္မ်ိဳးကို မလုပ္မိေတာ့ပါဘူး။

က်မရဲ႕ ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာဟာ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေျခအေန ဆိုးရြား လာပါတယ္ ေခါင္းကိုက္ၿပီ ဆိုရင္ ေခါင္းထဲကို သံပူနဲ႔ထိုးသလိုမ်ိဳး ခံစားရၿပီး မ်က္ေစ့ထဲမွာ အလင္းေရာင္ကို လံုးဝၾကည့္လို႔မရပါဘူး ဥပမာ မ်က္ေစ့အေရွ႕မွာ ရွိေနတဲ့ ကားနံပါတ္၄လံုးက အလိုလိုထပ္သြားၿပီး တစ္လံုးသာ ျမင္ရပါေတာ့တယ္။ ဒီအျပင္ အန္ခ်င္တဲ့စိတ္က တားမရေအာင္ ေပၚလာၿပီး စားထားသမွ် အဖတ္နဲ႔ ေသာက္ထားသမွ် အရည္အားလံုးကို အန္ထုတ္ရပါေတာ့တယ္။ အန္လိုက္မွ လူကေနသာ ထိုင္သာ ရွိသြားပါတယ္။ ေဖေဖက က်မကို ေဆးရံုေခၚသြားၿပီး ေဆးစစ္ရာကေန ဆရာဝန္က က်မရဲ႕ မၾကာခဏျဖစ္တဲ့ ေခါင္းႀကီးကိုက္ေဝဒနာ (Migraine) နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းျပပါတယ္။ ဒီေခါင္းႀကီးကိုက္ ေရာဂါဟာ အထူးသျဖင့္ စိတ္အာရံု ရႈပ္ေထြးေစတဲ့အခါမ်ိဳး စိတ္က်ဥ္းၾကပ္တဲ့ အခါမ်ိဳး အိပ္ေရးမဝတဲ့အခါမ်ိဳး ပူျပင္းတဲ့ေနေရာင္နဲ႔ ငယ္ထိပ္ ထိေတြ႔တဲ့အခါမ်ိဳး အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဆီအဆိမ့္ေတြ မ်ားမ်ားစားတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ ဒါေၾကာင့္ အေနအထိုင္ အစားအေသာက္ ဆင္ျခင္ဖို႔ရယ္ အဲဒီေရာဂါ စဝင္လာၿပီဆိုရင္ ကာယကံရွင္က ႀကိဳၿပီးသိေနတတ္တာမို႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ (Anti Migraine or Ever Mirgraine) ေဆးတစ္ခုခုကို အရင္ ဦးေအာင္ေသာက္ ေဆးေသာက္ၿပီးရင္ မ်က္ေစ့ကို အလင္းမဝင္ေအာင္ အကာတစ္ခုခု စည္းေႏွာင္ တားေပးထားပါ။ ေအးတဲ့အခန္းထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ နားခုိင္းလိုက္လိုက္လို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ ဒီေရာဂါဟာ ႏိုးလာတဲ့အခါမွာ ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္မယ္” လို႔ ေဖေဖ့ကို ရွင္းျပပါတယ္။

ဒီကေန႔ဟာ ဧၿပီလ ၅ရက္ေန႔ က်မအိပ္ယာက ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္ရဲ႕ေအာက္ထပ္ကေန လူေတြရဲ႕ စကားသံေတြကို ၾကားေနရတယ္။ က်မကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေနမေကာင္းျပန္ဘူးေလ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေနမေကာင္းတဲ့ရက္က နည္းနည္းရွည္လို႔ထင္ပါတယ္ က်မအနားမွာ ညီမေလး ရွိမေနပါဘူး ဒါနဲ႔႔ က်မအေပၚထပ္မွာရွိတဲ့ ဝရံတာကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီ ဝရံတာရဲ႕ ေထာင့္ေလးမွာ က်မေနမေကာင္းလို႔ ေအာက္ထပ္ကို မဆင္းရတဲ့အခါတိုင္းမွာ ေအာက္ထပ္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လို႔ရတဲ့ ထိုင္ခံုေလး တစ္ခံုကို ဖြားဖြားကစီစဥ္ ထားပါတယ္။ အဲ့ဒီ ခံုေလးအေပၚမွာ က်မထိုင္ၿပီး အေပၚကေန အိမ္ေအာက္ဖက္ ျမက္ခင္းျပင္ထဲကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူေတြအမ်ားႀကီး ေျခခ်င္းလိမ္ၿပီး အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလူေတြရဲ႕ အနားမွာ ညီမေလးကိုလည္း ဟိုသြားလိုက္ သည္သြားလိုက္ လုပ္ေနတာကိုလည္း လွမ္းျမင္ေနရပါတယ္။ က်မအေတြးထဲမွာ တစ္ခု ဝင္လာတာကေတာ့ ‘ဘာလိုလိုနဲ႔ ေမေမဆံုးတာ တစ္ႏွစ္ထဲကို ေရာက္လာပါၿပီ လာမည့္ ဧၿပီလ ၁၈ရက္ေန႔ဆိုရင္ က်မအသက္ (၈)ႏွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္ ေမေမဆံုးတာ တစ္ႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ၿပီေပါ့’

အေပၚထပ္ကို အေဒၚအႀကီးဆံုး(ေဖေဖ့ညီမ) တက္လာတာကို ျမင္ေတာ့ “ေမၾကည္ ေအာက္ထပ္မွာ ဘာျဖစ္လို႔ လူေတြရႈပ္ေနတာလဲဟင္” လို႔ က်မကသိခ်င္စိတ္နဲ႔ ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမၾကည္က “ဒီကေန႔ လုလုရဲ႕ ေဖေဖက လုလုတို႔ ေမာင္ႏွမ(၄)ေယာက္ အတြက္ ေမေမအသစ္ ရွာေပး တဲ့ေန႔ေလ ေဖေဖနဲ႔ ေနာက္ေမေမအသစ္ တို႔ရဲ႕မဂၤလာေဆာင္တဲ့ ေန႔ေပါ့။ ျမက္ခင္းျပင္ ထဲမွာ မဂၤလာပြဲ က်င္းပမလို႔ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတာ လုလုရဲ႕” တဲ့။ က်မ ရင္ထဲမွာ က်မေဖေဖ့အတြက္ ဝမ္းသာသြားပါတယ္ အၿမဲတန္း အထီးက်န္စြာ ေနေနရတဲ့ ေဖေဖ့ကို အရင္လို ၿပံဳးေပ်ာ္ေနတာမ်ိဳး ျမင္ခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။ က်မတို႔ေမာင္ႏွမ (၄)ေယာက္လံုးက ေမေမအသစ္ကို ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ႀကိဳဆိုလိုက္ၾကပါတယ္။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမအသစ္တို႔ရဲ႕ မဂၤလာပြဲေလးဟာ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာနဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။

မဂၤလာပြဲေလးက်င္းပၿပီးတဲ့ေနာက္ က်မေနေကာင္းတဲ့ တစ္ေန႔မွာ ေဖေဖက က်မကိုဖက္ထားၿပီး တူတူးကေတာ့ ေမေမအသစ္ေပါင္ေပၚထိုင္ကာ အစ္ကိုတီးတိုးက ညီမေလးတူးမာကို ဖက္ထားလို႔ 

မိသားစုအမွတ္တရ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုရိုက္ျဖစ္ခဲ့တယ္

စိတ္ဓာတ္အစဥ္ ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ ျပည့္၀ၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

အန္တီတင့္