တီတင့္ (စက္မွု တကၠသိုလ္): တစ္ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တိုင္မ်ား-၃၂

သားႀကီးအသက္ တစ္ႏွစ္ျပည့္မွာ တစ္သက္မွာတစ္ခါသာ ႀကံဳခြင့္ရမည့္ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔လက္မွတ္ကို အေ၀းေရာက္မဟုတ္ပဲ ကိုယ္တိုင္တက္ယူျဖစ္ေအာင္ ယူခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းမၿပီးခင္က မဂၤလာေဆာင္ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းထဲမွာ တစ္ခ်က္ အပါအ၀င္ကေတာ့ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက က်မရဲ႕အားနည္းတဲ့ အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္ေတြကို အနီးကပ္သင္ၾကားေပးႏိုင္မွသာ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ကို ရမည့္ကိန္း ႀကိဳျမင္ေနလို႔ပါ။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ထက္ျမက္မႈေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ ခံယူခ်က္ ၀ိရိယအားေၾကာင့္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ကို တက္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ က်မအဘို႔ တစ္ျခားသူေတြထက္ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္ပညာကို သင္ယူမွတ္သားခဲ့ရတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသိဆံုးပါ။ တကၠသိုလ္၀င္တန္း တက္စဥ္အခါတုန္းက ရွိခဲ့ထားခဲ့တဲ့ ၀ိရိယေတြ ႀကိဳးစားမႈေတြအားလံုး တကၠသိုလ္တက္ခ်ိန္ ေက်ာင္းသူဘ၀မွာ ဘယ္ဆီဘယ္ဌာေနဆီသို႔ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုန္တယ္မသိ။ ေျပာရရင္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ဆိုတဲ့ ဂုဏ္အရွိန္ေလးနဲ႔ ေအာက္ေျခကလြတ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သြားလိုက္လာလိုက္ စားလိုက္ေသာက္လိုက္ မထူးခြ်န္ေပမယ့္ အားကစားမွန္သမွ် ၀ါသနာအရကစား။ ေတာင္တက္အသင္းကို လက္လြတ္မခံသလို ေလွေလွာ္ၿပိဳင္ပြဲဆိုရင္ အားေပးခ်င္ေသး။ ဒီေတာ့ကာ အဆံုးနိဂံုးအေနနဲ႔ စာေမးပြဲက်တဲ့အျဖစ္ႀကံဳခဲ့ရ။ တကယ္လို႔ ခင္ပြန္းျဖစ္သူမွ မကယ္ရင္ က်မနဲ႔အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ လားလားမွ် သက္ဆိုင္ေတာ့မယ္မထင္။

အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ကို ရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေပးခဲ့တဲ့ခင္ပြန္းနဲ႔အမွတ္တရ

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဦးခင္ေအာင္ၾကည္မွ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔ေပးစဥ္ အမွတ္တရ

ႏွစ္ဘက္မိဘမ်ားရဲ႕ အုပ္ထိန္းမႈနဲ႔ေ၀းကြာၿပီး ေနခဲ့ရတဲ့က်မတို႔အဘို႔ သားဦးကိုယ္၀န္မွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္ ေရွာင္ရန္ေဆာင္ရန္ကအစ ေမြးကင္းစကေလးျပဳစုနည္း လက္ဦးဆရာအျဖစ္ အခ်ိန္ပိုရရင္ရသလို က်မထက္ပိုၿပီး ပညာေပးစာအုပ္ေတြကို ဖတ္ခဲ့သလို သက္ႀကီးစကား သက္ငယ္ၾကား ဆိုတဲ့အတိုင္း အေတြ႔အႀကံဳရွိသူ ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြသဂၤဟာတို႔ ေျပာဆိုညႊန္ၾကားတာ မွန္သမွ်ထဲကေန လိုအပ္မယ္ထင္တာေလးေတြကို ေရးမွတ္သိမ္းဆည္းခဲ့တယ္။ အတိတ္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာင္းလို႔ ေတြးမိရင္ က်မရဲ႕အာရံုမွာ မေန႔တစ္ေန႔ကလိုဘဲ ခံစားေနဆဲပါ။ က်မမီးဖြားဘို႔ တစ္လအလိုထဲက ခင္ပြန္းက ႀကိဳတင္ စုေဆာင္းခဲ့တဲ့ အႏွီးပိတ္ ကေလးအသံုးအေဆာင္ပစၥည္း က်မအတြက္ လိုအပ္မည့္ ေကာင္းႏိုးရာရာ အသံုးအေဆာင္နဲ႔ အ၀တ္အထည္မ်ားကို ျခင္းေတာင္း ႏွစ္ေတာင္းမွာ ျပည့္ထည့္ၿပီး အေရးအေၾကာင္း ဗိုက္နာၿပီဆိုက အလ်င္အျမန္ သြားႏိုင္ေစဘို႔ ႀကိဳတင္စီစဥ္ ထားခဲ့သူပါ။ ၁၉၈၃-ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁-ရက္ေန႔ နံနက္အာရံုတက္ခ်ိန္ ၄နာရီ၂၅မိနစ္မွာ သားဦးကို ဦး၀ိစာရလမ္း အမွတ္(၂)စစ္ေဆးရံုမွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သားႀကီးကို ေမြးဖြားၿပီးတဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ က်မရဲ႕ခင္ပြန္း အိမ္မွာလူမ်ားစြာ ရွိေနေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္အပင္ပန္း ခံပါေတာ့တယ္။ မနက္ရံုးအသြား ေဆးရံု၀င္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ခ်က္ ထမင္းခ်ိဳင့္လာပို႔ေပးသလို ညေနရံုးအဆင္း အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ မီးေနသည္က်မအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္ကာ ဒုတိယအႀကိမ္ ထမင္းခ်ိဳင့္ လာပို႔ျပန္ပါတယ္။ ေဆးရံုမွာ ေနရတဲ့သံုးရက္မွာ ပံုမွန္တစ္ေန႔ ႏွစ္ေခါက္ထမင္းခ်ိဳင့္ပို႔ရင္း သားႀကီးကိုေထြးေပြ႔ကာ ၾကည္ႏူးစြာ အခ်ိန္ေတြကို ကုန္လြန္ေစခဲ့တယ္။ က်မေဆးရံုကဆင္းလာၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မွ ခင္ပြန္းျဖစ္သူရဲ႕ လႈပ္ေဆာင္မႈအေသးစိတ္ကို နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ေတြ႔ျမင္ရပါေတာ့တယ္။

မနက္ေစာေစာအိပ္ယာကႏိုးထၿပီး ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီး ဘုရားခန္း၀င္ပါတယ္။ တစ္ခါငါးက်ည္းေျခာက္ကို ေရႏူးေအာင္စိမ္ အသားလႊာၿပီး မန္က်ည္းမွည့္ေလးနဲ႔ခ်က္၊ခရမ္းခ်ဥ္သီးမသံုးပါ။ ဒန္႔ဒလြန္ရြက္ဟင္းခါး၊ ၾကက္သြန္ျဖဴဆီခ်က္တစ္ခြက္ခ်က္ၿပီး ထမင္းစားပြဲေပၚ အုပ္ေဆာင္းေလးအုပ္ခဲ့ၿပီး က်မရဲ႕တစ္ကိုယ္လံုးကို ဆႏြင္းနဲ႔ထံုမႊန္းျပန္ပါတယ္။ မီးမကင္ေဆးနဲ႔ ဆႏြင္းခါး ေဆးလံုးေလးေတြ တိုက္ၿပီးမွ ရံုးသြားဘို႔ျပင္ပါတယ္။ လက္ရွိတိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ရဲ႕လူငယ္ေတြ ဖတ္မိရင္ ပိုလြန္းတယ္လို႔ ထင္ေလမလား။ ဆႏြင္းနဲ႔လိမ္းျခင္း ဆႏြင္းခါးေသာက္ျခင္း ေမြးၿပီး ၄၅-ရက္ျပည့္ခ်ိန္မွာ ေခြ်းပုပ္ေတြထုတ္ျခင္း အစရွိတာေတြရဲ႕ ရလာဒ္က အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လာတဲ့အခါ အဆစ္အေၾကာေတြ ကိုက္ခဲျခင္း နာက်င္ျခင္း အစရွိတဲ့ေ၀ဒနာေတြကို ႀကိဳတင္ကာကြယ္ျခင္းတစ္မ်ိဳးလို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။ အခုလို ေဆး၀ါးစံုလင္တဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေသးပဲကိုး။ ‘အိမ္က ကေလးမေတြကို သင္ေပးလိုက္ပါလား ေယာက္်ားရယ္။ ျမင္ေနရတာနဲ႔တင္ ပင္ပန္းလိုက္တာ’လို႔ က်မေလာကြတ္လုပ္ ေျပာခဲ့ဘူးတယ္။ ‘ရပါတယ္ကြာ’ ဆိုတာကလြဲလို႔ လုပ္ၿမဲအတိုင္းသာ လုပ္ေနသူပါ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကာလက က်မခင္ပြန္းဟာ စစ္ရံုးႀကီးမွာ တတိယတန္း ဦးစီးမွဴးတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ ကာလျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ပြန္းနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားက ‘ခင္ဗ်ားမိန္းမ မီးဖြားတာ ခင္ဗ်ားကဘာလို႔ ၀ိတ္ေတြက်သြားရတာလဲ’ လို႔စေနာက္ၾကပါတယ္။ သားႀကီးကို အေမႏို႔အျပင္ ႏို႔ဘူးလဲစို႔တတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးရျပန္တယ္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူေျပာတဲ့အတိုင္း သားႀကီး ၄၅-ရက္ျပည့္ေတာ့ ခြင့္ေစ့တဲ့က်မ စုထားတဲ့ လုပ္သက္လစာခြင့္ တစ္လကိုယူၿပီး သားႀကီးအနား ဆက္ေနခဲ့သလို ခြင့္ရက္ေတြ ေစ့သြားျပန္ေတာ့ လစာမဲ့ခြင့္ ၂-ပတ္ထပ္ယူကာ သားႀကီးအနား ေနျပန္တယ္။ က်မအလုပ္ ျပန္၀င္ခ်ိန္မွာ သားႀကီးက ၃-လသားျဖစ္ေနၿပီမို႔ တူမေလး ေယာင္းမေတြထံမွာ စိတ္ခ်စြာအပ္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး လုပ္ငန္းခြင္မွာ အလုပ္ဆက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။

၃-လျပည့္သားႀကီးနဲ႔အမွတ္တရ

သားႀကီး ၃-လျပည့္အမွတ္ရ

Ava စြပ္က်ယ္(အင္းစိန္)စက္ရံုမွာ က်မတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ သားႀကီးအသက္ ၂-ႏွစ္မွာ ေရႊေတာင္ ခ်ည္မွ်င္နဲ႔အထည္ အေခ်ာကိုင္စက္ရံုကို ေျပာင္းေရႊ႕ဘို႔အမိန္႔ က်လာပါေတာ့တယ္။ မိသားစုအင္အား ၁၂-ေယာက္ရွိတဲ့ အသိုင္းအ၀န္းကေန ေရႊေတာင္စက္ရံုကို က်မတစ္ေယာက္တည္း ထြက္သြားဘို႔အတြက္ အေျခအေနက ဖန္တီးလာျပန္ေတာ့ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ အလုပ္ေတြရႈပ္ေပအံုးေတာ့မယ္လို႔ ေတြးၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရံုကလြဲၿပီး တစ္ျခားနည္းလမ္းလည္း ရွာမေတြ႔ခဲ့ပါ။ ေျပာင္းေရႊ႕မည့္ ေရႊေတာင္က နယ္ေဒသျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ႏုနယ္ငယ္ရြယ္ေသးတဲ့ သားႀကီးကို ရန္ကုန္မွာပဲ ဘိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ ထားဘို႔နဲ႔ အလုပ္ပိတ္ရက္မ်ားမွသာ က်မရန္ကုန္အိမ္ကို အလည္ျပန္လာမည့္အေရး ေဆြးေႏြးၾကၿပီး သေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေရႊေတာင္စက္ရံုမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ကာလ က်မရဲ႕ရံုးပိတ္ရက္ စေန တနဂၤေႏြရက္တိုင္းလိုလို က်မရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ေနတတ္သလို တစ္ျခားရံုးပိတ္ရက္မ်ားလဲ ေရႊေတာင္မွာ မရွိတဲ့အခ်ိန္မ်ားပါတယ္။ ေရႊေတာင္ေရာက္ၿပီး ၆-လအၾကာမွာ ခင္ပြန္း ေမၿမိဳ႕မွာ သင္တန္းတစ္ခုတက္ဘို႔ အေၾကာင္းဖန္လာျပန္တယ္။ သားႀကီးကို အေဖနဲ႔အေမ ႏွစ္ေယာက္စလံုး မရွိတဲ့ရန္ကုန္မွာ ထားခဲ့ဘို႔ အဆင္မေျပျပန္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သားႀကီးနဲ႔တူမေလးကို က်မရွိရာ ေရႊေတာင္ကို လာပို႔ၿပီး ခင္ပြန္းက သင္တန္းသံုးလ ေမၿမိဳ႕မွာတက္ခဲ့ပါတယ္။ သင္တန္းဆင္းေတာ့ သားႀကီးနဲ႔တူမေလးကို ျပန္လာေခၚၿပီး ရန္ကုန္ကို ျပန္ၾကျပန္တယ္။ စာေၾကာင္းအေနနဲ႔ သံုးေလးေၾကာင္းရွိတဲ့ ျဖစ္စဥ္ေလးဟာ မိသားစုရဲ႕ ခက္ခက္ခဲခဲ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုပါ။ သားႀကီးေရႊေတာင္မွာေနစဥ္ တစ္ေန႔မွာ ႏြားႏို႔ေသာက္ၿပီး ၿခံ၀င္းထဲမွာရွိတဲ့ ဇီးသီးပင္ကေန ဇီးသီးကို တူမေလးအလစ္စားမိကာ အထက္လွန္ ေအာက္ေလ်ာျဖစ္ၿပီး ေရႊေတာင္နဲ႔ျပည္ အၾကားမွာရွိတဲ့ စစ္ေဆးရံုကို တစ္ညေနခဲ့ရပါတယ္။ ဘယ္လိုကိစၥျဖစ္ေစ ရင္ထဲမွာ သိမ္းဆည္း ထားတတ္တဲ့ အက်င့္မရွိတဲ့ က်မေၾကာင့္ သင္တန္းတက္ေနတဲ့ ခင္ပြန္းျဖစ္သူကို အေတာ္ေလး စိတ္ပူေစခဲ့မိပါတယ္။ သားအဖေတြ ရန္ကုန္ျပန္သြားၿပီး မ်ားမၾကာခင္မွာဘဲ က်မ ေဖာင္ႀကီးသင္တန္းကိုတက္ဘို႔ စာေရာက္လာတာေၾကာင့္ မွတ္မွတ္ရရ "အမ်ိဳးသမီး ၈၆-ေယာက္ပါ၀င္တဲ့ ေဖာင္ႀကီးသင္တန္း အပတ္စဥ္-၈၆ကို ၁၉၈၆-ခုႏွစ္" မွာ ေက်ာင္းသားအမွတ္-၆နဲ႔ ၄-လၾကာ ေဖာင္ႀကီးသင္တန္း တက္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။