တီတင့္ (စက္မွု တကၠသိုလ္): တစ္ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တိုင္မ်ား-၃၇

ခါးပတ္ဌာနမွာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ တပည့္ေက်ာ္မ်ားရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ားလဲ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာထုတ္ စက္သစ္မ်ား တပ္ဆင္ျခင္းမွာ ျမွဳပ္ႏွံၾကရင္း တစ္စစနဲ႔ ေျပာင္းလဲလို႔ လာပါေတာ့တယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကေန စက္သစ္မ်ားတပ္ဆင္ဘို႔အတြက္ လိုက္ပါလာတဲ့ နည္းပညာရွင္ေတြကအစ က်မတို႔တစ္ေတြရဲ႕ စည္းလံုးညီညြတ္မႈ အားႀကိဳးမာန္တက္ ႀကိဳးစားမႈ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကို တစ္ေသြမတိမ္း လိုက္နာမႈတို႔ကို ထုတ္ေဖာ္ခ်ီးမြမ္းကာ လက္ေဆာင္ပ႑ာမ်ား ေပးတဲ့အထိပင္။ တစ္ဦးက ေစတနာ တစ္ဦးကေမတၱာဆိုသလို သူတို႔ေလးေတြရဲ႕အေပၚ ထားရွိခဲ့တဲ့ က်မရဲ႕စိတ္ေနသေဘာထားကို ေလးစားစြာ ျပန္လည္တုန္႔ျပန္ရင္း ယံုၾကည္မႈအျပည့္အ၀ေပးခဲ့တာေၾကာင့္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ကာလထက္ေစာၿပီး စက္သစ္တပ္ဆင္မႈလုပ္ငန္း ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးခဲ့ပါတယ္။ စက္သစ္တပ္ဆင္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်မခါးပတ္ဌာနရဲ႕ ထုတ္လုပ္မႈစီမံခ်က္လည္း ပိုမိုျမွင့္တင္လိုက္တဲ့အတြက္ ေရွ႕တန္းေရာက္ စစ္သည္တို႔အသံုးျပဳႏိုင္ရန္ အရည္အေသြး ျပည့္မွီတဲ့ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာ အေရအတြက္တို႔ကို လံုေလာက္ေအာင္ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ က်မတို႔ဌာနကို အျမင္ေစာင္းေနသူတို႔လည္း အျမင္ၾကည္လင္လာပါေတာ့တယ္။ ဌာနအရာရွိမ်ား အစည္းအေ၀းမ်ားမွာ အထက္လူႀကီးမ်ားရဲ႕ အျပစ္တင္မႈမ်ိိဳးကို အရင္လို မခံရေတာ့တဲ့အေျခအေနမို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်နပ္မိခဲ့တယ္။ ကထိန္ရာသီ ေရာက္တဲ့အခါမွာလဲ တစ္ျခားဌာနမ်ား နည္းတူ ကထိန္ပေဒသာပင္မ်ားကို ေစတနာသဒၶါ ထက္သန္စြာနဲ႔ စည္းစည္းလံုးလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ၀င္ေရာက္ဆင္ႏႊဲၾကျပန္တယ္။

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ နည္းပညာရွင္နဲ႔အတူ စက္သစ္မ်ားတပ္ဆင္ေရးအဖြဲ႔

စက္သစ္မ်ားတပ္ဆင္ႏိုင္ေရးအတြက္ အကူအညီေပးသူ ဦးစိုးညြန္႔နဲ႔ စက္သစ္မ်ားတပ္ဆင္ေရးအဖြဲ႔

ေနာက္တန္း- စိန္ျမင့္ ေ၀လြင္ဦး အန္တီတင့္ ဦးစိုးညြန္႔ ေအာင္ေက်ာ္ျမင့္ စိုးသန္း ၀င္းျမင့္ ၾကည္စိုး

ေရွ႕တန္း- လွသိန္း တင္လိႈင္ ထြန္းဦး ေအာင္၀င္းသန္း

စုမွဴးႏွစ္ေယာက္ ဦးသိန္းႏိုင္ ဦးလွၿမိဳင္တို႔နဲ႔ ရံုးအဖြဲ႔ အမွတ္တရ

ထုတ္လုပ္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္တည့္လိုက္အဖြဲ႔ စက္ရံုအရာရွိမ်ား :P
၀ဲ မွ ယာ- ဦးသန္းေရႊေမာင္ အန္တီတင့္ ေဒၚညြန္႔ညြန္႔ၾကည္ စက္ရံုမွဴး ဗိုလ္မွဴးစိန္ျမင့္

ဒုစက္ရံုမွဴး ဗိုလ္မွဴး စိန္၀င္း ေဒၚႏုႏုၾကည္ ေဒၚစန္းၾကည္ ဦးသန္းထြန္း

ကထိန္ရာသီမ်ားမွာ ဌာနအလိုက္အၿပိဳင္အဆိုင္ ပေဒသာပင္သီး

ႀကံဳဆံုခိုက္ အမွတ္တရ

ရိုးရိုးယဥ္ယဥ္ ခ်စ္စရာ့အသြင္ ေရာင္စံုပ်ိဳေမမ်ားနဲ႔ အမွတ္ရ

ေပ်ာ္စရာအခ်ိန္ေလးေတြ

စက္ရံု၀န္ထမ္းမ်ားနဲ႔အတူ ပေဒသာပင္မ်ားလွဴရင္း သားတို႔ပါသာဓုေခၚေစလို

၁၉၉၄-ခုႏွစ္ ဇြန္လဆန္းမွာ က်မအတြက္ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ဘူးတဲ့ ႏိုင္ငံျခားခရီးစဥ္တစ္ခု သြားေရာက္ဘို႔ ရံုးစာတစ္ေစာင္ကို လက္ခံရရွိခဲ့တယ္။ ကိုလံဘို စီမံကိန္းကေန ေထာက္ပံ့ျခင္းျပဳကာ အိႏၵိယေတာင္ပိုင္း ကြိဳင္ဘတိုး စက္မႈၿမိဳ႕ေတာ္ (The south India Textile research association , Coimbatore) တစ္နည္းအားျဖင့္ SITRA မွာ အခ်ိန္ကာလ ၃-လတာမွ် ခ်ည္မွ်င္ဌာနနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့သင္တန္း (Textile testing & Quality control) တက္ရန္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ က်မရဲ႕ဒီ ခရီးစဥ္ေလးကို အခုလို ျပန္ေရးသားႏိုင္ခြင့္ေလး ရခဲ့မယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိခဲ့ရင္ ဒီထက္မက ျဖစ္တည္မႈမွန္သမွ်ကို စုေဆာင္းခဲ့မိမွာ အမွန္ပင္။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်မရဲ႕ဘ၀တေကြ႔မွာ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခ်ိဳ႕ကို သတိရသေလာက္ေလးနဲ႔ ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ႔ ေျခရာခ်န္ခ့ဲပါတယ္။ ဒီခရီးစဥ္ေလးမွာ က်မအတြက္ မိတ္ေဆြအေပါင္းသင္းမ်ား တိုးပြားလာတာနဲ႔အမွ် ေန႔စဥ္ သင္ၾကားမႈဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္ကေန မသိနားမလည္ေသးတဲ့ သခၤန္းစာမ်ား သိရွိနားလည္ခဲ့ပါတယ္ စာေတြ႔ၿပီးတိုင္း လက္ေတြ႔လုပ္ရတာေၾကာင့္ သခၤန္းစာ တစ္ပုဒ္ၿပီးတိုင္း ခက္ခဲမႈမရွိပဲ မွတ္မိလြယ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါ အပတ္စဥ္ အလွည့္က် သြားေရာက္ၿပီး ေလ့လာေရး ဆင္းရတဲ့ စက္ရံုမ်ားကေန ေခတ္နဲ႔အၿပိဳင္ တိုးတက္ေနတဲ့ နည္းပညာပိုင္းေတြ စိတ္၀င္စားစြာ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ျပန္တယ္။ ၃၆ႀကိမ္ေျမာက္ ဖြင့္ခဲ့တဲ့ SITRA သင္တန္းမွာ ႏိုင္ငံေပါင္း ၆-ႏိုင္ငံကေန ေက်ာင္းသားစုစုေပါင္း ၂၆-ေယာက္ သင္တန္းတက္ေရာက္ခဲ့ၾကရၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွ က်မအပါအ၀င္ စုစုေပါင္း ၇-ေယာက္ တက္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

SITRA's International programme တက္ေရာက္ရန္ မထြက္ခြာမွီ ဌာနအႀကီးအကဲမ်ားနဲ႔အမွတ္တရ။

သင္တန္းသားမ်ား- ဦးကံလွ ဦးမ်ိဳးညြန္႔ ဦးလွေသာင္း ဦးညြန္႔ေ၀ အန္တီတင့္ ေဒၚခ်စ္ခ်စ္ေဆြ

ပညာေရးဌာနမွ ဦးႏိုင္၀င္းေအာင္ (ဓာတ္ပံုတြင္မပါ)

သင္တန္းသား ႏွစ္ေယာက္ တစ္ခန္း မခ်စ္နဲ႔အမွတ္တရ

သင္တန္းေဆာင္ ေနာက္ခံၿပီး အမွတ္တရ

စာသင္ေဆာင္မ်ားမွာ အမွတ္တရ

ညေနပိုင္း အခ်ိန္ပိုရင္ စစ္တုရင္ကစား

မခ်စ္နဲ႔ကိုႏိုင္ ေစ်း၀ယ္တာ၀န္ယူ အန္တီတင့္ကခ်က္ျပဳတ္

လူႀကီးေတြက ေအးေအးေဆးေဆး ကံလွကေတာ့ ဟိုမေရာက္သည္မေရာက္ေပ့ါ :P

လက္ေတြ႔ ေလ့လာေရးဆင္းရင္း အမွတ္တရ

က်မက အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ထဲက ေဘာလံုး၀ါသနာ ႀကီးခဲ့သူပီပီ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ကမ႓ာ့ဖလား ေဘာလံုးပြဲနဲ႔ တစ္ခ်ိန္ထဲျဖစ္ေနတာမို႔ ကြိဳင္ဘတိုးရဲ႕ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္ တစ္ခါတစ္ေလ သန္းေခါင္းေက်ာ္ မနက္ ၂နာရီအခ်ိန္တို႔မွာ တိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္ျပသတဲ့ ပြဲစဥ္တိုင္း မပ်က္မကြက္ အိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီး ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်မကို ေဘာလံုးပြဲ အၾကည့္ႏိုင္ဆံုးသူအျဖစ္ သင္တန္းအတူတက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားရဲ႕ ကင္ပြန္းတပ္ျခင္းခံခဲ့ရတာနဲ႔အတူ က်မသေဘာက်တဲ့ ဘက္ဂီယိုရဲ႕ လွလွပပ ေနာက္ျပန္သြင္းခဲ့တဲ့ ဂိုးေၾကာင့္ က်မရဲ႕အားေပးသံဟာ ဧည့္ခန္းနဲ႔ကပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားပင္ အိပ္ယာကေန ထလာၿပီး ေဘာလံုးပြဲထိုင္ၾကည့္ၾကတဲ့အျဖစ္။ သင္တန္းကာလရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအပတ္မွာ သင္တန္းအစီအစဥ္အတိုင္း ညအိပ္ခရီးတိုထြက္ၾကရတယ္။ သင္တန္းသားမ်ားအားလံုး အလွည့္က် ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ ဓေလ့ထံုးစံအေၾကာင္း ေျပာၾကဆိုၾကနဲ႔ အမွတ္တရ ႏႈတ္ဆက္ပြဲေလးလုပ္ၾကရပါတယ္။ က်မအတြက္ ဒီခရီးစဥ္အစ-အဆံုးထိ မျဖစ္မေန ေက်းဇူးတင္ရမည့္ သူငယ္ခ်င္းေလး မခ်စ္(ခ်စ္ခ်စ္ေဆြ) နဲ႔ ကိုႏိုင္(ႏိုင္၀င္းေအာင္)တို႔ကို ဒီေဆာင္းပါးေလးကေနပဲ ေက်းဇူး တင္လိုက္ပါရေစ။ က်မမွာ အသက္ ၇-ႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး စြဲခဲ့တဲ့ ေခါင္းႀကီးကိုက္ေရာဂါ တစ္နည္းဆိုရရင္ Migraine ေရာဂါဟာ အိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီး အနားမယူပဲ စိတ္ဖိစီးမႈရွိတဲ့အခါတိုင္း ခံစားရေၾကာင္း ငယ္စဥ္ဘ၀ ပို႔စ္ေဟာင္းေတြမွာ က်မေရးခဲ့ဘူးသလို ေရာဂါျဖစ္တိုင္း ေန႔ ညမေရြး မခ်စ္နဲ႔ ကိုႏိုင္တို႔က မညည္းမညဴ အကူအညီေပးခဲ့သူ ႏွစ္ေယာက္ပါ။ ေခါင္းႀကီးကိုက္ေရာဂါ ဘယ္လိုအျမစ္ျပတ္သြားတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ေနာက္ပို႔စ္မွာ ဆက္ေရးခြင့္ျပဳပါ။