9.6.15
မယံုေပမယ့္ ႀကံဳခဲ့ဘူးတယ္ - ၁
ေနာက္တစ္ေန႔ အစည္းအေ၀းမွာ အေထြေထြမန္ေနဂ်ာကို တင္ျပစရာရွိတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈဆိုင္ရာ စာရင္းဇယားေတြကို က်မလက္စ သပ္ေနရတဲ့အတြက္ အလုပ္သမားေတြ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ ရံုးအဖြဲ႔မ်ား အခ်ိန္္ပိုဆင္းခ်ိန္္ေတြသာ လြန္ေျမာက္လို႔သြားကာ က်မတစ္ေယာက္သာ ေပ၅၀xေပ၄၀ ရံုးခန္းက်ယ္ႀကီးထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။ အလုပ္ခန္းနဲ႔ အေတာ္အသင့္ အလွမ္းေ၀းတဲ့ ဂိတ္မွာေတာ့ စက္ရံုလံုၿခံဳေရး ၃-ဦးရွိၿပီး စက္ရံု၀န္းအတြင္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်မရွိ။ အလုပ္ထဲမွာ စိတ္ႏွစ္ထားတာေၾကာင့္လဲ တိတ္ဆိတ္လြန္းတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိမျပဳမိသလို သတိရလို႔ စားပြဲတင္နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၉နာရီထိုးဘို႔ ၅-မိနစ္ေလာက္သာလိုေတာ့တယ္။ ၿပီးစီးသြားတဲ့ ဖိုင္ေတြကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္စီစစ္ၿပီးရင္ ျပန္ေတာ့မယ္လို႔ေတြးရင္း ေရအိမ္သာ ရွိရာဘက္ကို ေလွ်ာက္လာခဲ့ပါတယ္။ စက္ရံု အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ေရအိမ္သာ ၂၆-လံုးကို အလုပ္ရံုရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ တည္ေဆာက္ထားေပးေပမယ့္ ရံုးအဖြဲ႔အတြက္ကိုေတာ့ ရံုးခန္းအျပင္ဘက္ အလုပ္ရံု၀န္း အတြင္းမွာပဲ ေဆာက္ေပးထားတာေၾကာင့္ ရံုးခန္းကေန ေအးေအးေဆးေဆးသြားရင္ ၁-မိနစ္ခန္႔ၾကာသာ သြားရပါတယ္။ ရံုးခန္းတံခါးကေန ထြက္လိုက္တာနဲ႔ ဘယ္ဘက္ရွိ စႀကႍသဖြယ္လမ္းေလးအတိုင္း ေလွ်ာက္သြားကာ ေရအိမ္သာ မေရာက္မီ ေအာက္ဘက္ကို ေလွခါးထစ္ သံုးထစ္ေလာက္ဆင္းကာ ဘယ္ဘက္ကိုေကြ႔လိုက္တာနဲ႔ ထုပ္ပိုးဌာနသံုးပစၥည္း စတိုခန္းနဲ႔ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္မွာ ရံုးသံုး ေရအိမ္သာတည္ရွိပါတယ္။ အလုပ္ထဲမွာ ေဇာကပ္ေနတဲ့က်မ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ေနရာကေန မထျဖစ္ခဲ့ဘဲ ျပန္ခါနီးမွ သတိရတာေၾကာင့္ အေညာင္းလဲေျပ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔သြားျခင္းပင္။ ရံုးခန္္းတံခါးကေနထြက္ၿပီး အျပင္စႀကႍဘက္ကို လွည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေလွခါးထစ္သံုးထစ္ကို ဆင္းသြားၿပီး ေရအိမ္သာဘက္ကို ခ်ိဳးေကြ႔သြားတဲ့ ဆံပင္တိုတို ရံုး၀န္ထမ္းတစ္ဦးကို လွစ္ခနဲျမင္လိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ‘ေအာ္ သူလဲအခုထိ မျပန္ေသးဘဲ အလုပ္လုပ္ေနတာပါလား’ လို႔ ေတြးခါ ေရအိမ္သာဘက္ကို ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ ရံုးအဖြဲ႔အသံုးျပဳဘို႔ရာ ေရအိမ္သာက ၂-လံုးရွိၿပီး ဘယ္အခန္းကို ၀န္ထမ္း၀င္သြားပါလိမ့္လို႔ စဥ္းစားမိတာနဲ႔ တံခါးေစ့ထားတဲ့ ၂-ခန္းစလံုးကို တစ္လံုးစီ ေခါက္ၾကည့္ရာ အထဲကျပန္ထူးသံ မၾကားလို႔ ေစ့ထားတဲ့ တံခါးကိုဖြင့္လိုက္္ေတာ့ ၂-ခန္းစလံုး ဘယ္သူမွ မရွိတာကို ျမင္လိုက္ရတဲ့ တခဏ ၾကက္သီးေမႊးညွင္း ျဖန္းကနဲထသြားသလို ခ်က္ျခင္းအျပင္ဘက္ကို ျပန္ထြက္ၿပီး စတိုခန္းကိုစစ္လိုက္ေတာ့ ပံုမွန္အတိုင္း ေသာ့ခပ္ထားတာ ျမင္ရတယ္။ အလုပ္ဌာနထဲကို မ်က္လံုးေ၀့ၾကည့္ရင္း အကဲခတ္္လိုက္ျပန္္ေတာ့ ပကတိ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လွ်က္။ မသိစိတ္္ကအလိုလိုေျခာက္ျခားသြားကာ ‘မေတာ္တဆမ်ား ငါ့ရဲ႕အသိစိတ္ လြင့္သြားခဲ့ရင္’ ဆုိတဲ့ အသိစိတ္ေလး၀င္လာၿပီး ပါးစပ္ကေန ကိုယ့္ကိုယ္ကို သရဏဂံုတင္မိသလို ပတ္၀န္းက်င္ရွိ သေဗၺသတၱာ ေ၀ေနယ်ာအေပါင္း သာဓုေခၚႏိုင္ၿပီး ကြ်တ္္လြတ္ေစဘို႔ရာ ကိုယ္ျပဳခဲ့သမွ် ဒါန သီလ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္အစုစုတို႔ကို အမွ်ေပးေ၀မိတယ္။
ရံုးခန္းရွိရာကို ခပ္သြက္သြက္ျပန္လာၿပီး က်မစားပြဲကိုေရာက္တာနဲ႔ ျပန္ဘို႔ရာ ပစၥည္းေတြ သိမ္းဆည္းေနခ်ိန္မွာ စက္ရံုရဲ႕ ဌာနအလိုက္ထုတ္ကုန္နဲ႔ ေငြေရးေၾကးေရးဆိုင္ရာ အသံုးျပဳတဲ့ အလ်ား ၂ေပေက်ာ္ရွိတဲ့ ပရင္တာစက္ႀကီး ဘံုမဆင့္ဆိုင္းမဆင့္ တဂ်ဳန္းဂ်ဳန္းနဲ႔ထလည္ပါေတာ့တယ္။ လွ်ပ္စစ္ပိုင္း ေရွာ့ခ္ျဖစ္တာေနမယ္လို႔ ဇြတ္အတင္းစိတ္ကို ေျဖရင္း လံုၿခံဳေရးဌာနကို ဖုန္းနဲ႔လွမ္းအေၾကာင္းၾကားေတာ့ လံုၿခံဳေရးေခါင္းေဆာင္ အေျပးအလႊားေလး ေရာက္လာၿပီး ‘အန္တီ ဘာျဖစ္လို႔လဲ’ လို႔ေမးတယ္ ‘ဒီစက္က အလိုလို ထလည္ေနလို႔ ပါ၀ါလိုင္းမ်ား ေရွာ့ခ္ရွိေနလားမသိဘူး’ လို႔ေျပာလဲေျပာ စက္ရဲ႕ပါ၀ါ ခလုတ္ေတြကို စစ္လဲစစ္ လုပ္မိတယ္။ ခလုတ္ေတြအားလံုး ပိတ္ထားတာကို ျမင္ရျပန္တယ္။ လံုၿခံဳေရးေခါင္းေဆာင္ကို လွည့္ၾကည့္ရင္း ‘က်မရဲ႕အလုပ္ေတြလဲ အားလံုးၿပီးေနပါၿပီ ရံုးခန္းေသာ့ခတ္ဘို႔ က်မကိုခဏေစာင့္ေပးပါ’ လို႔ေျပာကာ သိမ္းလက္စ စာရြက္စာတမ္းေတြသိမ္းလိုက္ၿပီး ေဘးလြယ္ပိုက္ဆံအိတ္နဲ႔ ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္တဲ့ ျခင္းေလးကိုဆြဲကိုင္ကာ ရံုးခန္းအျပင္ထြက္လိုက္ၿပီး လံုၿခံဳေရးေခါင္းေဆာင္ကို ရံုးခန္းေသာ့ ခတ္ေစတယ္။ အိမ္အျပန္လမ္းခရီးမွာ ေပၚလာတဲ့ဆႏၵေလးကေတာ့ အလုပ္ပါးခ်ိန္ေရြးၿပီး စက္ရံုမွာအလွဴအတန္းေလး တစ္ခုေလာက္လုပ္ကာ မိမိပတ္၀န္းက်င္မွာ မကြ်တ္မလြတ္ေသးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အားလံုးကို အမွ်ေ၀ေပးျခင္တဲ့ စိတ္ကေလးျဖစ္ပါတယ္။
ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ ျပည့္၀ၾကပါေစ။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ခဏေစာင့္ပါ...