အပယ္ပိတ္ဘုရားဖူး (၁၂)ရက္ခရီးစဥ္-၄ရက္ေျမာက္

၂၀၁၆-ခုႏွစ္ ဧၿပီလ(၁၄)ရက္ေန႔ နံနက္္စာကို ပတၱနားဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ မနက္စာစားသံုးၿပီးေနာက္ ထိုၿမိဳ႕ရွိ တတိယသဂၤါယနာတင္ေသာ ေနရာႏွင့္ မဟတၱမဂႏၵီ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ဂဂၤါျမစ္ကူးတံတားႀကီးတို႔အား ကားေပၚမွျဖတ္ေက်ာ္ရင္း ေလ့လာၾကပါသည္။ တတိယသဂၤါယနာတင္ပြဲအား (၂၄၄)ခုႏွစ္တြင္ သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးသည္ ပါဋလိပုတၱျပည္၊ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ ရဟႏၲာျမတ္အား အေသာကဘုရင္က ေက်ာင္းေဆာက္လွဴဒါန္းရာ ေနရာ၌က်င္းပခဲ့သည္။ ပတၱနားၿမိဳ႕ (ပါဋလိပုတ္)သည္ ဗီဟာျပည္နယ္၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါက မဂဓတိုင္းႀကီးသခင္ ဘုရင္အဇာတသတ္မင္းသည္ လိဇၨ၀ီမင္းတို႔ကို တိုက္ခိုက္၍ ေ၀သာလီျပည္ကို သိမ္းယူရန္အတြက္ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းရွိ ပါဋလိရြာကို ခံတပ္ၿမိဳ႕အျဖစ္ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕တည္စဥ္က ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အခမ္းအနား ဖြင့္ပြဲတြင္ အႏုေမာဒနာတရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ပါဋလိပုတ္ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ ဇမၺဴဒိပ္ကြ်န္းတြင္ အႀကီးအက်ယ္ဆံုး ျဖစ္သည္။ ေရ၊ မီးႏွင့္ အခ်င္းခ်င္းကြဲျပားမႈ သံုးမ်ိဳးေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ပ်က္မည္ဟု ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ထားခဲ့သည္။ သာသနာ (၂၃၅)ခုႏွစ္တြင္ ပါဋလိပုတ္ၿမိဳ႕ေတာ္မွ အစျပဳ၍ အေသာကမင္းႀကီးသည္ ဓမၼကၡႏၶာ (၈၄,၀၀၀)ကို အထိမ္းအမွတ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ေရတြင္းေပါင္း (၈၄,၀၀၀)၊ ေရကန္ေပါင္း (၈၄,၀၀၀)၊ ေစတီေပါင္း (၈၄,၀၀၀)၊ ေက်ာင္းေပါင္း (၈၄,၀၀၀) ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းခဲ့သည္။

ထိုမွတဆင့္ ေ၀သာလီၿမိဳ႕ရွိ ေ၀သာလီမင္းသားတို႔၏ မဂၤလာကန္ေတာ္၊ ဘုရားရွင္၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို လိဇၨ၀ီမင္းမ်ား တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ေသာ ေစတီေနရာ၊ အေသာကေက်ာက္စာတိုင္တို႔အား ဖူးေျမာ္ရင္း ထိုေနရာတြင္ ဘုရားဖူးအဖြဲ႔တို႔ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ရတနသုတ္ေတာ္အား သံၿပိဳင္ရြတ္ဖတ္သ ရစၨ်ာယ္ၾကပါသည္။ ေ၀သာလီမွာ လိဇၨ၀ီမ်ား စုေပါင္းအုပ္ခ်ဳပ္သည့္ ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ထိုသူတို႔၏ ညီညြတ္ၾကပံုကို အတူယူၾကရန္ ရဟန္းသံဃာတို႔အား ျမတ္ဗုဒၶက သြန္သင္ေတာ္မူေလ့ရွိသည္။ ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီးေနာက္ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း၌ ေ၀သာလီသည္ မာဂဓတိုင္း၏ လက္ေအာက္ခံ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ဒုတိယသဂၤါယနာကို ကာလာေသာကမင္းလက္ထက္ ေ၀သာလီရွိ ၀ါဠဳကာရံု ေက်ာင္းေတာ္၌ တင္ခဲ့သည္။ ျမတ္ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူၿပီး ႏွစ္(၅၀၀)အတြင္း အေရးပါေသာ ဘုရားဖူးေနရာေတာ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီ၏ ေလွ်ာက္ထား ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္ ဘိကၡဴနီသာသနာ စတင္ခြင့္ျပဳခဲ့ရာ ေဒသလည္းျဖစ္သည္။ ေ၀သာလီျပည္၌ ေကာက္ပဲသီးႏွံပ်က္စီး၊ အစာရွားပါးငတ္မြတ္သည့္ေဘးႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ရသျဖင့္ ဆင္းရဲသားမ်ား ေသေၾကပ်က္စီးၾကသည္။ လူေသပစ္ေသာၿမိဳ႕ျပင္ကို ဘီလူးမ်ား ၀င္ေရာက္လာၾကသျဖင့္ လူအမ်ား ပိုမိုေသဆံုး ပ်က္စီးၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ လိဇၨ၀ီမင္းႏွစ္ပါးသည္ ေနာက္ပါအၿခံအရံမ်ားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ သြားေရာက္၍ ထိုအေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ထားခဲ့ရာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သိၾကားမင္းႏွင့္တကြ တန္ခိုးႀကီးေသာ နတ္မ်ားႏွင့္အတူ ေ၀သာလီျပည္သို႔ ႂကြေရာက္ခဲ့သည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ သင္ၾကားညႊန္ျပခ်က္အရ အရွင္အာနႏၵာသည္ တံတိုင္း(၃)ထပ္အၾကားတြင္ ညဥ့္သံုးယံပတ္လံုး ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူ၍ ရတနာသုတ္ပရိတ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္သျဖင့္ ဘီလူးမ်ားထြက္ေျပးၾကၿပီး ကပ္ေရာဂါမ်ား ကင္းေ၀းခဲ့သည္။ ေ၀သာလီျပႆဒ္ေက်ာင္း (ကုဋာဂါရသာလာ)၌ ဘုရားရွင္သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့သည္။

 ဘုရားရွင္၏ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို လိဇၨ၀ီမင္းမ်ား တည္တားကိုးကြယ္ခဲ့ေသာေစတီေနရာ-

အေသာကေက်ာက္စာတိုင္-

 ဘုရားရွင္၏ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို လိဇၨ၀ီမင္းမ်ား တည္တားကိုးကြယ္ခဲ့ေသာေစတီေနရာႏွင့္

အာေသာကေက်ာက္စာတိုင္

ဘုရားဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ရတနသုတ္အား ရြတ္ဖတ္သရစၨ်ာယ္ရန္လူစုစဥ္-

 အျမင့္ဥာဏ္ေတာ္ေပ ၁၅၀ရွိ ေကသရိယေစတီေတာ္

ကားသြားရင္း အဆင္ေျပသလို ရိုက္လိုက္ရတဲ့ရိုက္ခ်က္ ^_^

ထိုမွတဆင့္ ျမတ္စြာဘုရား သပိတ္ေတာ္အား လႊဲအပ္ရာေနရာႏွင့္ ကာလာမသုတၱန္ ေဟာၾကားရာေနရာ၌ လိဇၨ၀ီမင္းမ်ား တည္ထားခဲ့ေသာ ေကစရိယ ပုထိုးေတာ္ႀကီးအား ဖူးေျမာ္ပါသည္။ ဗုဒၶသပိတ္ေတာ္သည္ ေရွးေဟာင္း ဗုဒၶဘာသာေလာကတြင္ အျမတ္တႏိုးထားခဲ့ၾကသည့္ အထြဋ္အျမတ္ ပစၥည္းတစ္ခုပင္ျဖစ္၏။ သာသနာေတာ္သက္တမ္းရွည္သည့္အေလ်ာက္ ဗုဒၶသပိတ္ေတာ္၏သမိုင္းသည္လည္း ရႈပ္ေထြးလွေပသည္။ ဗုဒၶသည္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူရန္ ေ၀သာလီမွ ကုသိနာရံုသို႔ ႂကြေတာ္မူစဥ္ သပိတ္ေတာ္အား လဇၨ၀ီမင္းတို႔အား စြန္႔ေပးခဲ့ပါသည္။ ေအဒီ(၁)ရာစု (သို႔) (၂)ရာစုေခတ္တြင္ ကနိသွ်ကဘုရင္သည္ ေစတီေတာ္အတြင္း ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူေနသည့္ အဆိုပါ ဗုဒၶသပိတ္ေတာ္အား ပူသွ်ပူရ(ယခုပက္သွ်၀ါ)သို႔ ပင့္ေဆာင္သြားသည္။ ေအဒီ(၃)ရာစုမွ (၉)ရာစုအထိ ပကၡ်၀ါတြင္ ကိန္း၀ပ္လွ်က္ရွိၿပီး မူဆလင္မ်ား အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ေခတ္ ေရာက္ေသာအခါ သပိတ္ေတာ္အား ဗလီေက်ာင္းတစ္ခုမွ ေနာက္တစ္ေက်ာင္းဆီသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းထားရွိခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ကႏၵဟာၿမိဳ႕ေတာ္၏ ဆင္ေျခဖုံုးတစ္ေနရာရွိ Sultan Ways Baba မည္ေသာ ဗလီေက်ာင္းတြင္ ထားရွိၾကသည္။ သပိတ္ေတာ္၏ ထင္ရွားသည့္အမွတ္အသား တစ္ခုမွာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ား၏ ပလႅင္ေတာ္မ်ားေပၚတြင္ ထုဆစ္ေလ့ရွိသည့္ ဂႏၶာရအႏုပညာ ပန္းကႏုတ္မ်ားျဖင့္ ေျပာက္မႊန္းထုဆစ္ထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ၿဗိတိသွ်ေက်ာက္စာ၀န္ ဆာ-အလက္စႏၵား ကႏၷဂဟန္က သပိတ္ေတာ္၏ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ကို ေျခရာခံေဖာ္ထုတ္ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ၁၉၈၀-ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း သမၼတ နဂ်ီဘူလာသည္ သပိတ္ေတာ္အား အာဖဂန္ၿမိဳ႕ေတာ္ ကဘူးရွိ အမ်ိဳးသားျပတိုက္သို ႔ေရႊ႕ေျပာင္းထားရွိခဲ့၏။ ကမ႓ာ့အႀကီးဆံုး ဘာမီးယန္း ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးမ်ားအား အေျမာက္ျဖင့္ ပစ္ခတ္္ေခ်ဖ်က္သည့္ တာလီဘန္မ်ား လက္ထက္တြင္ ျပတိုက္ထဲရွိ ဗုဒၶဘာသာ ေရွးေဟာင္း လက္ရာမ်ားအားလံုးကို ၿဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးခ်ိန္ရာ၌ သပိတ္ေတာ္မွာ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီး ယခုအခါ သပိတ္ေတာ္အား ကဘူးအမ်ိဳးသား ျပတိုက္္အတြင္း ၀င္ေပါက္တြင္ ထားရွိထားပါသည္။  

လမ္းခုလတ္တြင္ ေန႔လည္စာသံုးေဆာင္ၾကၿပီး ကုသိနာရံုသို႔ ဆက္လက္ထြက္ခြာၾကသည္။ ညေနပိုင္းတြင္ တည္းခိုမည့္ ကုသိနာရံု ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာၾကၿပီး ညေန(၆)နာရီတြင္ ညစာသံုးေဆာင္ၾကကာ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္အား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့လွဴတန္းၾကၿပီး ထိုေန႔တစ္ေန႔တာကို ကုန္လြန္ေစခဲ့ပါသည္။

ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ျပည့္၀ၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

အန္တီတင့္