ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳး ျဖစ္ပင္ျဖစ္ျငား (တဂ္ပို႔စ္)

အေၾကာင္းမယ္မယ္ရရ မရွိတဲ့ တဂ္ပို႔စ္တစ္ပုဒ္မို႔ မဖတ္ဘဲ လွည့္မျပန္ပါနဲ႔လို႔ စကားဦးသန္းပါရေစ။ က်မရဲ႕တစ္ဘ၀စာ ႀကံဳဆံုခဲ့ရသမွ် အေၾကာင္းအခ်င္းအရာမ်ားစြာထဲကေန မွတ္မိသေလာက္ ဘ၀ရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ေဒသကို ေျခရာအျဖစ္ခ်န္ခဲ့လိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ (၂၃-၄-၂၀၁၁)ရက္ကစလို႔ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာတစ္ခုဖြင့္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုလို လြယ္ကူစြာ ဖတ္ခြင့္ ေရးခြင့္ ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ Your Freedom အသံုးျပဳမွသာ ဖတ္ခြင့္ရတဲ့ စာမ်က္ႏွာမ်ိဳးပါ။ ခက္ခဲေပမယ့္ ဆႏၵျပင္းထန္ ေနေတာ့လည္း ခက္တယ္ထင္တာက လြယ္ကူသြားပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ဘေလာ့ေလးတစ္ခု ရွိသြားခ်ိန္ကစလို႔ မ်က္စိေနာက္ေလာက္ေအာင္ ေရွ႕သြားေနာက္လိုက္ မပီျပင္တဲ့ ၀ါက်ေလးေတြကို တည္ေဆာက္ရင္း တစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္ ေရးျခစ္ခဲ့မိေပါ့။ ဒီေန႔ဒီရက္မွာ အပုဒ္ေရေပါင္း (၂၉၂)ပုဒ္ အထိပင္ တင္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ စာေရးသူေတြကို အားက်လို႔သာ မျဖစ္မေနဖြင့္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့တစ္ခုမို႔ စာဖတ္သူတို႔ ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ စိတ္ပ်က္သြားမွာေတာ့ စိုးရိမ္သား။ အပုဒ္ေရေလးေတြ တစ္ရိပ္ရိပ္ တိုးလာခဲ့ေပမယ့္ စာဖတ္အားေပးသူ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳးက်က် ထင္ထင္ရွားရွား တစ္ေန႔တစ္ျခား ေလ်ာ့နည္းသြားခဲ့တာ သတိျပဳမိပါတယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္လို႔ နည္းမ်ိဳးစံုသံုးၿပီး စည္းရံုးပါေသာ္လည္း ‘ေယာနိေသာ မနသိကာရ’ ထံုးကိုသာ ႏွလံုးမူရင္း လြမ္းတသသနဲ႔ လက္ေလ်ာ့ခဲ့ရတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ အလြမ္းေျပ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာေတြ ၀င္ဖတ္ရင္း မွတ္တမ္းမွတ္ရာေလးထဲမွာ ေရးမွတ္ဘူးခဲ့တဲ့ စကားလံုး လွလွေလးေတြကို ျပန္ဖတ္မိသလို ဓာတ္ပံုေဟာင္းေလးေတြ ျပန္ၾကည့္ျဖစ္တိုင္း ပီတိျဖစ္ရျပန္တယ္။ စိတ္သေဘာထားျဖဴစင္ၿပီး ေႏြးေထြးခ်စ္ခင္တတ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြျဖစ္တာေၾကာင့္လည္း က်မရဲ႕အမွတ္တရ စုစည္းမႈ စာအုပ္မွာ မွတ္တမ္းတင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

အရာရာဟာ ဘယ္လိုပင္ေျပာင္းလဲသြားပါေစ က်မအတြက္ အခ်ိန္ရလို႔ အြန္လိုင္းတက္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ဘေလာ့ရြာႀကီးထဲ အရင္ဆံုး၀င္ကာ ေခါင္းစဥ္အသစ္ေတြကို ရွာဖတ္ေလ့ရွိၿပီး ဖတ္စရာပို႔စ္အသစ္ မရွိေတာ့မွသာ ေဖ့ဘုတ္ဘက္ကို ကူးေျပာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေဖ့ဘုတ္ထဲမွာ က်မႏွစ္သက္တဲ့ Cook စာမ်က္ႏွာကေနတဆင့္ See First ေပးထားတဲ့ ဘေလာ့ဂါမ်ားနဲ႔ စာေရးသူအခ်ိဳ႕ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြကိုဖတ္ၿပီးမွသာ Random လိုက္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ က်မဖတ္ျဖစ္တဲ့ ပို႔စ္နဲ႔ စေတးတပ္တိုင္းကို ဖတ္ၿပီးေၾကာင္းသေကၤတအျဖစ္ Like ေပးေလ့ရွိေပမယ့္ Connection ေၾကာင့္ က်မေရးျခစ္ခဲ့တဲ့ Like စာလံုးေလးေတြ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္၀င္လို႔ ၾကည့္ျဖစ္တဲ့အခါ Like မေပၚပဲျဖစ္ေနတယ္။ Like ဆိုတာ က်မအတြက္ေတာ့ က်မအေပၚ ေလးစားသမႈရွိသူတို႔အေပၚ က်မျပန္လည္ၿပီး ေလးစားတဲ့သေဘာနဲ႔ သေကၤတ အမွတ္သညာတစ္ခုပါ။

အေျခအေနအရ ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ဘေလာ့ဂါေတြ အေရးႀကဲသြားေပမယ့္ ေဖ့ဘုတ္ရဲ႕ စေတးတပ္ေတြမွာေတာ့ စာတို၊စာရွည္ေတြကို အခြင့္သာရင္ သာသလို ဖတ္ခြင့္ရခဲ့သလို ပံုႏွိပ္စာအုပ္ေတြကိုလည္း အရင္ကထက္ ပို၀ယ္ျဖစ္လာတာမို႔ အဆိုးထဲက အေကာင္းလို႔ဘဲ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ိန္က ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာေတြေပၚက စကားလံုးလွလွေလးေတြ ဖတ္ေနရင္း က်မရဲ႕အေတြးထဲမွာ ေပၚလာၿပီးဘေလာ့ဂါမ်ားကို ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေလးက ‘ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳး ျဖစ္ပင္ျဖစ္ျငား’ က်မေက်နပ္စြာနဲ႔ အေနတတ္ပါၿပီ။

ဘေလာ့ဂါမ်ား အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေရၾကည္ရာျမက္ႏု အရပ္ေဒသကို ေရာက္ရွိသြားၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ဘေလာ့ဂါမ်ားအားလံုး တန္ဘိုးထားၿပီး ဆိုးတိုင္ပင္ ေကာင္းတိုင္ပင္ ရင္တြင္းပြင့္အံသံေတြ ေျခရာခ်န္ခဲ့တဲ့ ေနရာေဟာင္းေလးကို တစ္ေခါက္တစ္ခါ အေရာက္အလည္လာခဲ့ပါလို႔ ဖိတ္ေခၚရင္း ဘေလာ့ရွိသူမ်ား အားလံုးကို တဂ္ခဲ့ၿပီ ^_^

ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ျပည့္၀ၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္