x

8.9.16

အပုဒ္ ၃၀၀-ေျမာက္ပို႔စ္


၂၃ ဧၿပီလ ၂၀၁၁ခုႏွစ္ကစတင္ၿပီး က်မပို႔စ္ေလးေတြ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ေရးခဲ့တာ ၅ႏွစ္ေက်ာ္သက္တမ္းမွာ အပုဒ္ေပါင္း ၃၀၀ ရွိခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီေန႔ေတာ့ အမွတ္တရပို႔စ္ေလးကို တင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္တင္မယ့္ ပို႔စ္ေလးကေတာ့ အရင္ပို႔စ္ေတြနဲ႔မတူပဲ တစ္မူကြဲျပားတဲ့ပို႔စ္ေလးပါ။ ကြဲျပားေပမယ့္ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးကို ေရြးခ်ယ္ရတဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ လူခ်င္းေ၀းသြားေပမယ့္ စိတ္ခ်င္းေတာ့ အၿမဲနီးစပ္ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂါမ်ားနဲ႔ စာဖတ္သူတို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးေရးျဖစ္သြားတာပါ။ တကယ္လို႔မ်ား ဒီပို႔စ္ကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ဘူးဆိုရင္လည္း ဖတ္ခ်ိန္ ၃-မိနစ္ေတာင္ အခ်ိန္မေပးရတဲ့ ဒီစာစုေလးကို အဆံုးထိေတာ့ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္လထဲမွာ ၁၇ရက္ေန႔ကေန ၂၈ရက္ေန႔အထိ က်မရဲ႕အေဒၚေတြနဲ႔အတူ ေရႊျမင့္မိုရ္ မိုးကုတ္၀ိပႆနာ ဓမၼရိပ္သာမွာ (၁၀)ရက္စခန္း ၀င္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်မလည္း ခြဲေနၾကရတဲ့ မိသားစုဆီ အလွည့္က်သြားလိုက္ လာလိုက္လုပ္ေနရတာနဲ႔ တရားရိပ္သာမ၀င္ျဖစ္ခဲ့တာၾကာေနၿပီ။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္၀င္မယ္ဆိုတဲ့ ဒံုးဒံုးခ်လိုက္တဲ့စိတ္အဟုန္ရဲ႕ရလာဒ္က  လက္ေတြ႔၀င္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ တရားရိပ္ေအာက္ ၀င္ေရာက္သြားၿပီဆိုေတာ့လည္း စိတ္ကအလိုလိုေအးခ်မ္းသြားတယ္။ ၀င္မည့္၀င္လည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ အြန္လိုင္းပိတ္ သံေယာဇဥ္ေတြျဖတ္ခဲ့တယ္။ ထူးျခားခ်က္ တစ္ခုအေနနဲ႔ အရင္အေခါက္ေတြကေတာ့ တရားရိပ္သာမွာ အခ်ိန္ျပည့္ေယာဂီလို က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ႏိုင္ေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ရက္ေလးၾကာလာတာနဲ႔အမွ် အလုပ္ေပးတရား က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္မႈေတြ တစ္ေန႔တစ္ျခား ေလ်ာ့နည္းလာေလ့ရွိတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ ရိပ္သာကေန အိမ္ကိုျပန္ေရာက္လာေပမယ့္ စိတ္ကကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေယာဂီတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ပဲခံစားေနရသလို အရာရာဟာ ေအးခ်မ္းေနတယ္။ အလုပ္ေပးတရား က်င့္ႀကံပြားမ်ားအားထုတ္မႈ ေလ်ာ့မသြားသလို တရားတို႔ရဲ႕ ပိုင္ရွင္ျဖစ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ သစၥာေလးပါး တရားေတြ အခ်ိန္ရရင္ရသလို နာခ်င္စိတ္ျဖစ္တယ္။ ရဟႏၲာမဟုတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္မို႔ စိတ္အခန္႔မသင့္ျဖစ္မိရင္လည္း အသိစိတ္ကေနာက္ကေန ထပ္ခ်ပ္မကြာ ကပ္ပါသြားတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းလိုလို စိတ္ေျဖလြယ္ပါတယ္။ အရာရာကို ႏွလံုးသြင္းမွန္ကန္ေအာင္ ပိုႀကိဳးစားလာျဖစ္တယ္။ တရားထိုင္ၿပီး မၾကာမီအခ်ိန္တြင္း သာမာဓိအားရလြယ္ၿပီး ျဖစ္-ပ်က္ရႈႏိုင္တယ္။ ရုပ္တရားရဲ႕ေဖာက္ျပန္မႈနဲ႔ နာမ္တရားရဲ႕သိမႈ အစရွိတဲ့ သူမဟုတ္ ငါမဟုတ္ သတၱ၀ါမဟုတ္တဲ့ ခႏၶာငါးပါး (ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး) တစ္နည္းဆိုရရင္  ကိုယ္ျပဳခဲ့သမွ် ကံေၾကာင့္ရထားတဲ့  လက္ရွိခႏၶာငါးပါးရဲ႕ ေ၀ဒနာသံုးမ်ိဳးကို ခႏၶာမွာ ဥာဏ္စိုက္ရင္း ျဖစ္-ပ်က္ဆံုးၿပီး ခႏၶာမုန္းတဲ့အထိ အားထုတ္ခ်င္တဲ့စိတ္က ေပၚလာတယ္။
တရားထိုင္တယ္ဆိုတာ မခက္ဘူးဆိုေပမယ့္ စနစ္တက်ထိုင္တတ္၊ က်င့္ႀကံပြာမ်ား အားထုတ္တတ္ဘို႔ အနည္းဆံုး တရားရိပ္သာမွာ (၁၀)ရက္စခန္း တစ္ႀကိမ္ေလာက္ေတာ့ ၀င္သင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အေျခအေနအရ ရိပ္သာ မသြားႏိုင္သူတို႔ အလုပ္ေပးတရားဖြင့္ၿပီး ထိုင္ခဲ့ရင္ အရင္ဆံုးပယ္သတ္ရမွာက ငိုက္ျမည္းခ်င္းပါ။ ငိုက္ျမည္းတာကိုပယ္သတ္ၿပီး လြင့္ေနတဲ့စိတ္မ်ားကို စုစည္းႏိုင္ပါက သမာဓိအား တည္ႏိုင္မွာပါ။ တကယ္ေတာ့တရားအလုပ္ မလုပ္ျဖစ္ဘူးဆိုတာ စစ္မွန္တဲ့ေၾကာက္စိတ္ မ၀င္ေသးလို႔ပါ။
ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ခဲ့ရတဲ့ ဘေလာ့ဂါမ်ား၊ စာဖတ္သူတို႔အတြက္ က်မရဲ႕ အြန္လိုင္းပ်က္ကြက္မႈအတြက္ သိရွိဘို႔ရာ မွ်ေ၀ျခင္းသက္သက္ပါ။ လူသားတို႔အတြက္ ေလာကီေရးရာမ်ားနဲ႔အတူ ေလာကုတၱရာေရးရာကလည္း အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ သိေစခ်င္တဲ့ေစတနာပါ။ ပို႔စ္အပုဒ္ ၃၀၀-ျပည့္တဲ့အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ က်မရဲ႕ ဘ၀မွတ္တိုင္းေလးမ်ားကို စုစည္းၿပီး ဘေလာ့ဂါ ၂-ဦးရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ထြက္ေပၚလာေအာင္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေဒးမွာ ထုတ္ခ်င္ေပမယ့္ ဆႏၵနဲ႔လက္ေတြ႔ ကြာဟတတ္တာ သဘာ၀တရားမို႔ စာအုပ္ေလး ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ အားေပးဘို႔ မေမ့ၾကနဲ႔ေနာ္လို႔ ေျပာခဲ့ပါရေစ။

ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ျပည့္၀ၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္
တီတင့္(စက္မႈတကၠသိုလ္)

ခဏေစာင့္ပါ...

 
©2012 အန္တီတင့္၏ အမွတ္တရေလးမ်ား | Design by Mozz