အလႊာခြာလို႔ တရားရွာ

လူ ၂၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ ၿငိမ္သက္စြာနဲ႔ တရားရႈမွတ္ေနၾကတဲ့ ဓမၼာရံုႀကီးထဲကို ကြ်န္မလွမ္းၾကည့္ၿပီး ‘ျမင္စိတ္’ရယ္လို႔ မရႈမွတ္တတ္တဲ့ အခ်ိန္ကာလ၊ ေယာဂီမ်ားနဲ႔အတူ ပါ၀င္တရားထိုင္ခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ မသိလိုက္တဲ့ ‘ငါ’ဆိုတဲ့ ဒိဌိအလႊာေလးေတြ ၿခံဳထားေနဆဲေပါ့။ ထင္တစ္လံုးနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦးအျဖစ္ အႏွစ္နဲ႔အကာ ဇေ၀ဇ၀ါ မေသခ်ာ မေရရာအခ်ိန္ေတြ ႏွေျမာစရာပါ။ ၀ိပႆနာတရား ပံုမွန္အားထုတ္ေနၾကတဲ့ ေက်းဇူးႀကီးမားလွေသာ အေဒၚေတြရဲ႕ ‘မိတင့္ ၁၀-ရက္ တရားစခန္းကို အေဒၚေတြနဲ႔အတူ လိုက္၀င္ၾကည့္ပါလား’ ဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ကြ်န္မရဲ႕ အစြဲမွားေတြကို ခြ်တ္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ၀ိပႆနာတရားနာရမွာ၊ ကုိယ္တိုင္ တရားရႈမွတ္ၿပီး က်င့္ႀကံ ပြားမ်ား အားထုတ္ရမွာကို ေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေက်နပ္ေနမိတယ္။ ခႏၶာငါးပါး ရရွိထားသူအားလံုး စစ္မွန္တဲ့ တရားကို ရွာေတြ႔ဘို႔အတြက္ ကိုယ္တိုင္က်ိဳးစားရွာေဖြ အားထုတ္ရမွာပါ။ နာခဲ့ဘူးတဲ့တရားလို ကြ်န္မတို႔ရဲ႕လက္ရွိရထားတဲ့ ခႏၶာငါးပါးရဲ႕ မၿမဲတဲ့အနိစၥတရားကို မျမင္ရေလေအာင္ ဖံုးကာထားတဲ့အျပင္ ခႏၶာငါးပါးကို မက္ေမာတြယ္တာေအာင္ပါ ျဖားေယာင္းလွည့္စားေနတဲ့ အမွန္မသိမႈ ‘အ၀ိဇၨာ’ နဲ႔ လိုခ်င္တပ္မက္မႈ ‘တဏွာ’ တို႔ကို ျမင္သာေလေအာင္ ခႏၶာကိုဉာဏ္စိုက္မွသာ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေစေအာင္ ဖံုးလႊမ္းထားတဲ့ အတုအေယာင္ ဒိဌိ အလႊာမ်ားကို လြယ္လင့္တကူ ဖယ္ရွားႏိုင္မွာပါ။ ရာထူးဂုဏ္သိမ္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀မႈ၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ၊ အစရွိတဲ့ အရာခပ္သိမ္းတို႔ဟာ ျဖစ္ၿပီးပ်က္ၾကအံုးမယ့္ မၿမဲတဲ့အနိစၥတရားသေဘာပါ။ ‘အနိစၥတရားကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိထားသူသည္ မေကာင္းတဲ့စိတ္မ်ားကို လုပ္ခြင့္မျပဳ’ ဟူသတတ္။

ခႏၶာ အနိစၥ

အသက္စည္းစိမ္၊ ခႏၶာအိမ္ကား၊

တိမ္တခဲနက္၊ ၾကည့္ရင္းပ်က္သို႔၊

မ်က္စိေအာက္တြင္၊ လြင့္ေပ်ာက္စဥ္၍၊

သခၤါရစက္၊ သူ႔ပိုင္နက္၌

သြက္သြက္လည္ကာ၊ ပါရရွာသည္၊

ခႏၶာ အနိစၥပါတကား။ ။

ဘယ္မွာ ‘ငါ’ ဟု ရွိအံ့နည္း

ေလာကဇတ္ခံု ဤလူ႔ဘံု၌

မ်ိဳးစံုကၾက မာန္မာနႏွင့္

ငါက ရာဇာ ငါဟာ သူေဌး

ငါပေဂးဟု ငါေသြး တက္ႂကြ

လူဗာလတို႔ မ်ားလွျဖာျဖာ

အ၀ိဇၨာႏွင့္ တဏွာဘီလူး

အေမွာင့္ပူး၍

က်ဴးက်ဴးေက်ာ္ေက်ာ္

ဂုဏ္ကိုေဖာ္လွ်က္

ေမာ္ေမာ္ေမာက္ေမာက္

ငါတစ္ေယာက္သာ

မိုးေအာက္တစ္လႊား ေရႊကိုယ္လားဟု

ထင္းမွားမလြဲ သို႔စဥ္စြဲလည္း

ဇာတ္ပြဲၿပီးက ျပည္ဖံုးခ်ေသာ္

သုဘရာဇာ ေျမေအာက္မွာပင္

ဘာသာလူမ်ိဳး ခ်ိန္မထိုးဘဲ

ပုတ္သိုးခႏၶာ ျမဳပ္ရရွာသည္

ဘယ္မွာ ‘ငါ’ ဟု ရွိအံ့နည္း။ ။

ပို႔စ္ေလးအဆံုးမသတ္ခင္မွာ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေစတနာသံုးတန္ကို ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ လည္ျပန္တစ္ခ်က္ ျပန္လွည့္လို႔ ေတြးၾကည့္မိေတာ့ အဆင္ေျပတဲ့အခ်ိန္ေတြ ကြ်န္မလုပ္ျဖစ္တဲ့ အလွဴေလးေတြ ဆရာေတာ္ေဟာတဲ့ ေစတနာသံုးတန္နဲ႔မွာ ကိုက္ရဲ႕လားလို႔။ ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြသဂၤဟေတြ အလွဴအတန္းေတြေတာ့ လုပ္ပါရဲ႕ ဒါေပမယ့္ အမွတ္တမဲ့ေနမိခဲ့တယ္ဆိုရင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လွဴမည့္အလွဴမွာ သတိရေစျခင္တဲ့ေစတနာပါ။ ကိုယ္လွဴမည့္အလွဴကိုႀကိဳတင္ၿပီး ေတြးေတာကာ ၀မ္းသာပီတိၾကည္ႏူးမႈမ်ားျဖစ္ျခင္း၊ လွဴေနတဲ့အခိုက္အတန္႔မွာလည္း ၀မ္းသာပီတိ ၾကည္ႏူးမႈမ်ားျဖစ္ကာ လွဴၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္ကာလေတြရဲ႕ေနာက္မွာလည္း ျပန္လည္ေတြးေတာရင္း ၀မ္းသာၾကည္ႏူးမႈမ်ားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေအာက္ေမ့ေစမႈျဖင့္ ေစတနာသံုးတန္ကိုျဖစ္ေပၚႏိုင္ၾကပါေစ။

(ဆက္လက္ႀကိဳးစားပါဦးမည္)

ေမတၱာျဖင့္

တီတင့္(စက္မႈတကၠသိုလ္)

၁၁-၃-၂၀၁၇ (စေနေန႔)