တရားရွိပါ တရားမပ်က္ပါနဲ႔

၁၇-၂-၂၀၁၇ ညေန ၆း၃၀ နာရီမွာ ေမာင္း ႏွစ္ခ်က္တီးသံၾကားတယ္ဆိုရင္ပဲ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း (၁၀)ရက္စခန္း၀င္မည့္ သံဃာမ်ား၊ သီလရွင္မ်ား၊ ေယာဂီသစ္မ်ားနဲ႔ ေယာဂီေဟာင္းမ်ားအားလံုး ဓမၼာရံုရွိရာကို အလွ်ိဳလွ်ိဳေရာက္လာၾကပါတယ္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ေမာင္းတစ္ခ်က္တီးသံရဲ႕ မေရွးမေႏွာင္းမွာ တရားစခန္း၀င္ ေယာဂီေတြကို အစစအရာရာ ထိန္းသိမ္းကြပ္ကဲမႈ တာ၀န္ယူထားသူ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ေရာက္လာၿပီး တရားရိပ္သာ၀င္သူမ်ား အားလံုးရဲ႕လက္၀ယ္ေရာက္ၿပီးျဖစ္တဲ့ က်င့္ႀကံပြားမ်ားအားထုတ္ရမည့္ သင္တန္းအခ်ိန္ဇယားနဲ႔ တစ္ဦးခ်င္း လိုက္နာက်င့္သံုးရမည့္ စည္းကမ္းမ်ားကို အေသးစိတ္ရွင္းလင္းဖတ္ၿပီး အကယ္၍သာ စည္းကမ္းပိုင္း ေဖါက္ဖ်က္သူမ်ား ရွိလာပါက အျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ မိမိရဲ႕ေနအိမ္ကို ျပန္လႊတ္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းကိုတဆက္တည္း ေျပာၾကားပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္မွာ ေရႊျမင့္မိုရ္ဆရာေတာ္က ‘နေမာတႆ’ သံုးႀကိမ္ ရြတ္ဆိုေစၿပီး ဆံုးမၾသ၀ါဒေပးပါတယ္။ ‘ေယာဂီဆိုတာ ခႏၶာငါးပါးရဲ႕ ျပသမႈမ်ားအားလံုးကို သတိမကြာပဲ လိုက္မွတ္ေနရမယ္။ မ်က္လံုးေတြေကာင္းေနေပမယ့္ မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္လိုေနရမယ္၊ နားေတြေကာင္းေနေပမယ့္လည္း နားကန္းသူတစ္ေယာက္လို ေနရမယ္၊ က်န္းမာေနေပမယ့္ လူမမာတစ္ေယာက္လို ေျဖးေလးစြာ သြား လာ လႈပ္ရွား ေနထိုင္ရမည့္အေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ ဘာအလုပ္ကိုလုပ္လုပ္ သတိအမွတ္ေလးနဲ႔လုပ္ဘို႔ အၿမဲတန္း သတိကပ္ေနဘို႔ကို ေျပာဆိုဆံုးမပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ‘သတိထားပါ’ ‘သတိထားပါ’ ‘သတိထားပါ’ ဆိုတဲ့ ဆံုးမၾသ၀ါဒစကားသံေတြ အိမ္ျပန္ေရာက္လာၿပီး ယေန႔အထိ နားထဲလွ်ံေနၿမဲ။

၁၈-၂-၂၀၁၉ မနက္ ၃း၀၀နာရီ ကြ်န္မ အိပ္ယာႏိုးလာခ်ိန္မွာ ေယာဂီ ၂-ဦး မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ေနပါၿပီ။ ကိုယ့္ထက္ ၀ိရိယေကာင္းသူေတြဒီတစ္ေခါက္ ႀကံဳရေတာ့ သေဘာက်မိတယ္။ အရင္အေခါက္ေတြမွာ မနက္ ၃နာရီမထိုးခင္ ၁၀မိနစ္ေလာက္ အိပ္ယာကေန ႏိုးထခ်ိန္္မွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း။ ၄နာရီ ၂၀မိနစ္မွာ ပထမအႀကိမ္ ေမာင္း တီးတာနဲ႔ ဓမၼာရံုဆီသြားဘို႔ရာ အဆင္သင့္အေနအထားရွိရမွာေၾကာင့္ အခန္းသန္႔ရွင္းေရးနဲ႔ တစ္ကိုယ္ရည္သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ဘို႔အခ်ိန္၊ ပဌာန္းေဒႆနာေတာ္ ရြတ္ဖတ္သရစၨ်ာယ္ဘို႔အခ်ိန္၊ အစရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြအတြက္ အနည္းဆံုးေတာ့ တစ္နာရီခြဲေလာက္ အခ်ိန္ပိုယူၿပီးေစာထရျခင္းဟာလည္း အၿမဲလိုလို ၀ိရိယပိုခဲ့ရ ကြ်န္မဘ၀လို႔ဆိုရေလမလား။ ငယ္စဥ္ဘ၀ထဲက ဉာဏ္ရည္ဘက္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ထက္ျမက္မႈမွာ တစ္ျခားသူထက္ အားနည္းေလ့ရွိေတာ့ ၀ိရိယကိုပိုအားကိုးခဲ့ရာကေန အက်င့္က ပါေနၿပီေလ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္လ ၂၀၁၆-ခုႏွစ္မွာ (၁၀)ရက္တရားစခန္း ၀င္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း အရင့္အရင္ အေခါက္ေတြကလို ခပ္ေပါ့ေပါ့မေနျဖစ္ေတာ့ပဲ ပံုမွန္ေလး တရားအားထုတ္ျဖစ္လာတယ္။ အဲ့ဒီလို တရားအားထုတ္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းရဲ႕အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ သမာဓိထူေထာင္ရ မခဲယဥ္းေတာ့ပါ။ မနက္ပိုင္း တရားအားထုတ္တိုင္း ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ အလုပ္ေပးတရားကို ေဟာေလ့ရွိပါတယ္။

၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ရာမွာ ထိေရာက္ေစဘို႔အတြက္ သီလျဖဴစင္ဘို႔ လိုအပ္သလို ကံ-ကံ၏အက်ိဳးကို အႂကြင္းမဲ့ယံုၾကည္သူျဖစ္ရမည္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္မွသာ အတိတ္ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကေန ကံ-ကံ၏အက်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္တည္ ရရွိထားတဲ့ လက္ရွိခႏၶာငါးပါးကို ဒုကၡသစၥာမွန္းသိၿပီး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ျခင္းဟာ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး ခႏၶာငါးပါး ရွိေနတဲ့ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔ကို အို နာ ေသ ဆိုတဲ့ သံသရာ၀ဲဂယက္ကေန အၿပီးတိုင္လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မည့္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ယံုၾကည္မွလည္း က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္မႈဟာ ထိေရာက္ၿပီး အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔မွာပါ။

၀ိပႆနာတရားကို ကြ်န္မ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အားထုတ္ခဲ့စဥ္အခ်ိန္က ပ်ံ႕လြင့္လြယ္တဲ့စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ စုစည္းရတဲ့အလုပ္ဟာ ခက္ခဲအပင္ပမ္းဆံုးျဖစ္ခဲ့သလို ကြ်န္မအေနနဲ႔ ဘာကိုရႈရမယ္ဆိုတာ တိတိပပမသိ။ နာက်င္ ကိုက္ခဲ ေ၀ဒနာရဲ႕ႏွိပ္စက္မႈကို ေခြ်းဒီးဒီက်ေအာင္ ဇြဲ၊ ၀ိရိယထားၿပီး က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ သည္းခံစိတ္၊ ဇြဲ ၀ိရိယတို႔ကို မယိုင္မလဲ ခိုင္ၿမဲစြာနဲ႔ အလုပ္ေပးတရားေတာ္အတိုင္း စည္းခ်က္ညီညီ လိုက္နာေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ တိုေတာင္းတဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ တရားသေဘာကို နားလည္သေဘာေပါက္လြယ္မယ္ ထင္ပါတယ္။

တရားအားထုတ္သူတိုင္း ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ကိုယ္အားသန္ရာအတိုင္း သမာဓိထူေထာင္ၾကၿပီး ခႏၶာငါးပါးထဲက ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာတစ္ပါးပါးကို အရႈခံဘက္အေနနဲ႔ထားၿပီး အဲ့ဒီအရႈခံတစ္ပါးကို ရႈဉာဏ္ငါးပါးနဲ႔ရႈရပါတယ္။ တရားရႈမွတ္ခါစမွာ ေ၀ဒနာသံုးမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ဥပေကၡာေ၀ဒနာ၊ ဒုကၡေ၀ဒနာ၊ သုခေ၀ဒနာတို႔ အလ်ဥ္းသင့္သလို တစ္လွည့္စီခံစားရပါတယ္။ အရာရာဟာ

အနိစၥတရားမို႔ ေ၀ဒနာသံုးမ်ိဳးစလံုး ျဖစ္ၿပီးတာနဲ႔ပ်က္တဲ့ ျဖစ္-ပ်က္ တရားသေဘာေလးကို အလြတ္မေပးပဲ လိုက္ၿပီးရႈမွတ္ရပါတယ္။ တရားရႈမွတ္ရာမွာ အယူအဆလြဲမသြားေစဘို႔ ဆရာေတာ္ေဟာၾကား သင္ျပေပးေနတဲ့ အလုပ္ေပးတရားေတာ္ကို တစိုက္မတ္မတ္နာဘို႔လိုပါတယ္။ နာက်င္ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာ၊ ပီတိျဖစ္ေနတဲ့ေ၀ဒနာ အစရွိတာေတြကို ရႈျခင္းမဟုတ္ပဲ အရာရာမွာ မတည္ၿမဲတဲ့ ျဖစ္-ပ်က္သေဘာကို ရႈျခင္းပင္။ (ကြ်န္မနားလည္သေဘာေပါက္သလို ေရးျပျခင္းသက္သက္ပါ)

ဥပမာ- ရုပ္ကိုႀကိဳက္လို႔ ရုပ္ကိုရႈရင္ အရႈခံဘက္က ရုပ္တရားတစ္ပါးကို ရႈတဲ့ဉာဏ္ငါးပါးနဲ႔ရႈရမည္။ ရုပ္ကိုရႈတဲ့ေနရာမွာ ပညတ္ဖံုးေနတဲ့ ရုပ္ကို မရႈရ၊ ပညတ္မဖံုးေသးတဲ့ ပရမတ္သား သက္သက္ရုပ္ကိုသာ ရႈရပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့ ‘ရုပ္ကိုရႈ’ ဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔ျမင္ရတဲ့- ပညတ္ဖံုးေနတဲ့ ရုပ္ကိုမရႈရပါ။ ဉာဏ္နဲ႔သာျမင္ရတဲ့- ပညတ္မတင္ရေသးတဲ့ ေဖာက္ျပန္မႈ ပရမတ္သား အစုသက္သက္ကိုသာ ရႈရမွာျဖစ္ပါတယ္။

အရွႈခံဘက္က ရႈစရာခႏၶာငါးပါးဆိုတာ-

ရူပကၡႏၶာ(ရုပ္)၊ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ(ေ၀ဒနာ)၊ သညကၡႏၶာ(သညာ)၊ သခၤါရကၡႏၶာ(သခၤါရ)၊ ၀ိညာဏကၡႏၶာ(စိတ္)။

ရႈတဲ့ဉာဏ္ဘက္က ရႈဉာဏ္ငါးပါးဆိုတာ-

သမၼာဒိဌိ၊ သမၼာသကၤပၸ၊ သမၼာ၀ါယာမ၊ သမၼာသတိ၊ သမၼာသမာဓိ။ (ေလာကီမဂၢင္ငါးပါး)

တစ္နာရီစာတရားရႈမွတ္တဲ့အေၾကာင္း အခုမွစကာရွိေသး စာကအေတာ္ရွည္ေနၿပီ။ မွားတာရွိရင္ ၀ႏၵာမိပါေနာ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆံုးမၾသ၀ါဒေလး တစ္ေၾကာင္းေတာ့ ေျပာခဲ့ပါရေစ-

‘ဘယ္သူေတြ တရားရွိရွိ မရွိရွိ ကိုယ္တရားရွိဘို႔လိုတယ္။ ဘယ္သူေတြတရားပ်က္ပ်က္ မပ်က္ပ်က္ ကိုယ္ တရား မပ်က္ဘို႔လိုတယ္’

(ဆက္လက္ႀကိဳးစားပါဦးမည္)

ေမတၱာျဖင့္

တီတင့္(စက္မႈတကၠသိုလ္)

၄-၃-၂၀၁၇ (စေနေန႔)