x

19.5.18

သင္းကြဲခေရ


" ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္အတြက္ အမွတ္တရေရးေပးတဲ့ ဘေလာ့ဂါ " ဆိုတဲ့ ဆူးသစ္ရဲ႕တဂ္ပို႔စ္
ဘေလာ့ဂ္တစ္ေခတ္ဟာ ကြ်န္မရင္ထဲမွာ အၿမဲကိန္းေအာင္းေနလ်က္ပါ။ သတိရတိုင္း ဘေလာ့ဂ္ရြာထဲကို အလည္ေရာက္တတ္တယ္။ တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ရြာေလး ျပန္စည္လာဘို႔ရာ  ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို အႀကိမ္ႀကိမ္ဆြဲေခၚဘူးခဲ့ေပမယ့္ အားမတန္လို႔ မာန္ေလ်ာ့ခဲ့ရတာၾကာေပါ့။ ဆူးသစ္ရဲ႕ တဂ္ပို႔စ္ေလးကို ဖတ္တဲ့ညက အလုပ္မွာလည္း ပင္ပမ္းလာတာမို႔ စိတ္ကေရးခ်င္ေနေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္က မလိုက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဘေလာ့ဂ္ရြာႀကီးကို အလည္လာဘို႔ ကြ်န္မဖိတ္ေခၚလိုက္တိုင္း ၿငိမ္ေနတဲ့ ေရျပင္မွာ လိႈင္းၾကက္ခြပ္ အရိပ္အေယာင္ေလးေတြ ေပၚေပၚလာတယ္ ဒါေပမယ့္တခဏအတြင္း  ျပန္ၿငိမ္က်သြားတဲ့ ေရျပင္ေလးမွာ  လိႈင္းၾကက္ခြပ္ေလးေတြ ေနာက္ထပ္ေပၚလာေလမလားလို႔ ေမွ်ာ္ခဲ့မိတာ အခါခါ။ 
ကြ်န္မေတာ့ဘေလာ့ဂ္ဂါ အေယာက္တိုင္းအတြက္ အမွတ္တရေလးေတြ ေျခရာခ်န္ခ်င္တာေၾကာင့္ ဆံုခဲ့ဘူးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါတိုင္းကို ေအာ္တိုစာအုပ္သေဘာမ်ိဳး စာစုေလးေတြေရးခိုင္းရင္း ဘေလာ့ဂ္ဂါ နံပါတ္ေလးေတြ ေပးခဲ့ဘူးတယ္။ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ရယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အမည္ေပးခဲ့တဲ့ေန႔က ေက်နပ္မႈ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္မႈေတြ ျပန္ေတြးရင္ေတာင္ ၀မ္းသာေက်နပ္မႈေတြ အခုထိမေပ်ာက္ျပယ္ေသး။ အေၾကာင္းရင္းက တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မေတြ႔ဘူးၾကေသးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အျပင္ဘက္မွာဆံုၾကတဲ့အခါ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ငယ္ငယ္ထဲက ကြဲကြာသြားခဲ့တဲ့ ငယ္ကြ်မ္းေဆြေတြလို အားရ၀မ္းသာႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး သိတတ္မႈ နားလည္မႈ ေပးတတ္ၾကသလို ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ရင္းကို အုတ္ျမစ္ခ်ထားတာမို႔ ခိုင္မာက်စ္လစ္တဲ့ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈမ်ား ကိုယ္စီကိုယ္စီ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရၾကတယ္ေလ။ ဒီအျပင္ ဘေလာ့ဂ္ဂါ တစ္ေယာက္က  တဂ္ပို႔စ္တင္ၿပီဆိုရင္ တဂ္ခံရသူက အားႀကိဳးမာန္တက္ တဂ္ပို႔စ္ကို ေရးတတ္ၾကတယ္။ ဘေလာ့ဂါထဲက ဘေလာ့ဂါျဖစ္တဲ့ ကြ်န္မ တစ္ေရးႏိုးလည္း ထေရးျဖစ္သလို ေရးဘို႔စာသားေတြကလည္း တကူးတက ရွာေဖြေနစရာမလိုပဲ သူ႔အလိုလိုအစီအရီ ဦးေႏွာက္ထဲကို ေရာက္လာတတ္တယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဂါ အမ်ားစုက အေတြးေလးေတြ တူညီၾကသလို လႈပ္ရွားမႈေလးေတြလည္း တစ္ထပ္တည္းက်တတ္ျပန္တယ္။ ဥပမာ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုရဘို႔ အခ်ိန္ေတြဘယ္လိုကုန္ပံု၊ ပို႔စ္တင္ဘို႔ေရးရင္း ထမင္းစားခ်ိန္လြန္သြားတာမ်ိဳး ေႏွးေကြးလွတဲ့ ကြန္နက္ရွင္ကို အံတုရင္း ညဥ့္သန္းေခါင္ယံတိုင္ မေလွ်ာ့တဲ့ဇြဲနဲ႔ ႀကိဳးစားၾကပံုေတြ။
ဘေလာ့ဂါအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ပို႔စ္ေလးေတြဟာ ဖတ္ၿပီးသြားရင္ မွတ္သားစရာေလးတစ္ခုခု ရင္ထဲမွာ စြဲၿပီးက်န္တတ္ေလ့ရွိတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ဦးျဖစ္တည္ခြင့္ ရခဲ့တာေၾကာင့္လည္း “ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ ဘ၀ရဲ႕ေန႔ရက္မ်ား” ဆိုတဲ့ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္း စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကြ်န္မလက္ေတြ႔ ထုတ္ေ၀ႏိုင္ခဲ့တာကို ျပန္ေတြးမိတဲ့ အခ်ိန္အခါတိုင္း ရင္မွာေဖာ္ျပလို႔မရႏိုင္တဲ့ ၾကည္ႏူးမႈေတြ ေ၀ဆာေနဆဲပါ။ စာအုပ္ေတြ တစ္အုပ္ၿပီး တစ္အုပ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ားကိုလည္း အားက်ေလးစားမိတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကေပါ့ ၿခံထဲမွာရွိတဲ့ ခေရပင္ေလးေတြရဲ႕ ပြင့္ဖတ္အသြင္ကြဲျပားမႈေလးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တင္ခဲ့ဘူးတာ တစ္ခ်ိဳ႕လည္းမွတ္မိေကာင္းမွတ္မိပါလိမ့္မယ္။ ကြ်န္မခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ားကို ပံုပမာႏိႈင္းရရင္ျဖင့္ ခံယူခ်က္ေလးေတြကြဲၿပီး ကိုယ္အားသန္ရာကို ေရြးခ်ယ္ ျခယ္မႈန္းၿပီး ပို႔စ္ေလးေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳးတန္ဆာဆင္ၾကတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား။ တစ္ခုတည္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ တစ္ခါက ကြ်န္မေရးခဲ့ဘူးတဲ့စာသားေလးလိုေပါ့ “ဘေလာ့ဂါဆိုတာ ကုိယ့္ရင္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ စကားလံုးေတြကို ကဗ်ာ စကားေျပ စာသားမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၿပီး စာဖတ္သူမ်ားကို ေစတနာ သဒၶါထက္သန္စြာနဲ႔ အခမဲ့ ဖတ္ခြင့္ရွိေအာင္ ဖန္တီးေပးတဲ့သူ" လို႔ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခဲ့ဘူးတယ္။ တဂ္ပို႔စ္ေလးကို ဒီမွာတင္အဆံုးသတ္ပါရေစ ဆူးသစ္ေရ။

အခုတဂ္ပို႔စ္ေလးကို ဖတ္မိသြားတဲ့ ဘေလာ့ဂါတိုင္းကို ဆက္ၿပီးတဂ္လိုက္ၿပီေနာ္ ^_^

သင္းကြဲခေရ-
အမည္နာမ တူညီၾကလည္း
ကြဲျပားရုပ္ဆင္း ယိုယြင္းအဂၤါ
ရွိပင္ရွိျငား ေႂကြေႂကြေ၀ေ၀
ေမႊးထံုေစသည္ ပင္ထက္မွာေန ထိုပန္းခေရ။
ပမာနည္းကို ဖြင့္ဆိုရင္မွာ
ဘ၀တိုတို ထိုထိုလူသား
ခံယူခ်က္ကြဲ ရွိေနၾကလည္း
ပင္ကိုယ္စြမ္းအား ရွိၿပီးသားမို႔
ေမတၱာမွ်ေ၀ ေတာင္းဆုေခြ်သည္
ဘေလာ့ဂ္ဂါအမ်ား ေအးခ်မ္းၾကေစသား။
စာဖတ္သူအေပါင္း ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ျပည့္၀ၾကပါေစ။

တီတင့္(စက္မႈတကၠသိုလ္)
၁၉-၅-၂၀၁၈ (စေနေန႔)

ခဏေစာင့္ပါ...

 
©2012 အန္တီတင့္၏ အမွတ္တရေလးမ်ား | Design by Mozz