မယံုေပမယ့္ ႀကံဳခဲ့ဘူးတယ္-၄

အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆိုးတို႔နဲ႔ ဆက္စပ္ေနေလ့ရွိတဲ့ ေလာကရဲ႕သေဘာသဘာ၀ တရားေလးေတြကို သင္လဲႀကံဳဘူးမွာပါ။ တိုက္ဆိုင္မႈဆိုတာလဲ အမွန္ေတာ့ အေၾကာင္းအက်ိိဳး ဆက္ႏြယ္ခ်က္တစ္ခုအျဖစ္ က်မယံုၾကည္ထားတယ္။ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ထဲက ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ မရေလာက္ေအာင္ က်မရဲ႕ဦးေႏွာက္မွာ သံမိႈရိုက္ထားသလို အရိုးစြဲေနေအာင္ ယံုၾကည္ေနမိတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္က ေအာက္မ်က္ခမ္းစပ္ေတြလႈပ္ရင္ ျပႆနာတစ္ခုခုကို နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ ႀကံဳေတြ႔ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အစြဲတစ္ခု။ လူစိတ္ဆိုတာ ခက္ေပသား အသက္အရြယ္ ရလာေတာ့ ဒါဟာေသြးသား မညီလို႔ျဖစ္တာ ေခါင္းခါ လည္ခါ အဓိပၸာယ္မရိွတာ ယံုစရာမဟုတ္တာခ်ည္းလို႔ အသိစိတ္ကျငင္းဆိုေနတဲ့တိုင္ မသိစိတ္ကေတာ့ လႈပ္ေနတဲ့ ေအာက္မ်က္ခမ္းစပ္ကို ပြတ္သပ္ရင္း ‘မေကာင္းမႈမွန္သမွ် အေ၀းသို႔ ဖယ္ရွားႏိုင္ပါေစ အႏၲရာယ္အေပါင္းက ကင္းေ၀းပါေစ’ ရယ္လို႔ တတြတ္တြတ္ေရရြတ္မိေနပါရဲ႕။ တစ္ႀကိမ္ႏွစ္ႀကိမ္ကို တိုက္ဆိုင္မႈရယ္လို႔ စိတ္ေျဖလို႔ရေပမယ့္ အႀကိမ္တိုင္းလိုလို တိုက္ဆိုင္ေနေတာ့ ယံုၾကည္တဲ့ဖက္ကို စိတ္ကညြတ္လာခဲ့တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကစၿပီး က်မရဲ႕ေအာက္မ်က္ခမ္းေတြ မၾကခဏလႈပ္ေတာ့ အသက္ ၈၃-ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္တဲ့ မိခင္ႀကီးကို စိတ္က ေရာက္ေရာက္ေနသလို အသက္အရြယ္ရလာတဲ့ ဦးေလးအေဒၚေတြအတြက္လဲ ဆုေတာင္းမိခဲ့တာ အႀကိမ္ႀကိမ္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိပဲ ရုပ္လတ္ျမတ္မေရြး အခ်ိန္အခါ မမွန္းဆႏိုင္ခ်ိန္အတြင္းမွာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း သြားရမယ့္ ေသလမ္းကို လူတိုင္းသိေနၾကေပမယ့္ လက္ေတြ႔ျဖစ္တည္မႈအေပၚ စိတ္ရဲ႕ထြက္ေပါက္အျဖစ္ ေၾကကြဲ ၀မ္းနည္း ပူေဆြးၾကရျပန္တယ္။

၂-၁၀-၂၀၁၅ ညေနပိုင္းမွာ လူကေနမေကာင္းျဖစ္ခ်င္သလိုလို ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခဲလွတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈရဲ႕လြန္ကဲမႈေၾကာင့္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ေဆးေသာက္ျခင္း မျပဳခဲ့။ သားငယ္ လွမ္းေမးထားတဲ့ ကိစၥကို ျဖန္႔ခ်ီေရးတာ၀န္ခံ ေ၀လြင္ဦးဆီက်မဖုန္းဆက္ ေမးခဲ့တယ္။

‘ေ၀လြင္ဦးေရ ထက္ထက္က မဂၢဇင္းေတြျဖန္႔ေ၀မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျမစ္ႀကီးနား၊ ျပင္ဦးလြင္နဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္ဘက္က ဘယ္စာအုပ္ဆိုင္ေတြမွာ ရႏိုင္မလဲေမးေနတယ္’ က်မရဲ႕အေမးကို ေ၀လြင္ဦးက-

‘အရင္က်ေနာ္တို႔ ပို႔ခဲ့တဲ့ဆိုင္ေတြေတာ့ရွိတယ္ ၃-လတိတိ ဆက္တိုက္ပို႔ခဲ့့ေပမယ့္ ေရာင္းအားမရွိလို႔ ျပန္္ဖ်က္ခဲ့တယ္ အစ္မ’

‘အင္းအင္းၿပီးေရာ ထက္ထက္ကို ျပန္ေျပာလိုက္မယ္’ က်မနဲ႔ေ၀လြင္ဦးတို႔စကားေျပာအၿပီး- က်မတစ္ကိုယ္လံုး ကိုက္ခဲေနသလို ခႏၶာကိုယ္ကို မသယ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ကထိုင္းမိႈင္းလို႔လာျပန္တယ္။ အေပါ့အပါးသြားဘို႔ေတာင္ အေတာ္ေလးစိတ္ကို တြန္းအားေပးၿပီး ထသြားရတဲ့အျဖစ္။ တစ္လမ္းထဲေန ဆရာ၀န္ညီမ၀မ္းကြဲကို လွမ္းေခၚေတာ့ ညီမေလးေရာက္လာၿပီး က်မကို ေသြးေပါင္ခ်ိန္္တိုင္း လိုအပ္သည္မ်ား စစ္ေဆးကာ ေလာေလာဆယ္ သက္သာေစဘို႔အတြက္ ေဆးေကြ်းတယ္္။ ေရကိုအနည္းဆံုး တစ္ေန႔ ၃-လီတာကုန္ေအာင္ ေသာက္ရမယ္လို႔ မွာတယ္။ တစ္ကိုယ္လံုး နာက်င္ေနတဲ့ေ၀ဒနာကို ရႈၾကည့္ရင္း စိတ္ရဲ႕ေျဖရာအျဖစ္ တရားေလးမွတ္ေနေတာ့ ေဆးအရွိန္္ကလဲရလို႔ ထင္ပါရဲ႕ သက္သာလာသလိုလိုရွိခဲ့ေပမယ့္ မၾကာလိုက္တဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ သက္သာလာတယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ေ၀ဒနာ အရွိန္္အျမင့္ဆံုးကို ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ အေၾကာင္းက စေနေန႔ မနက္ ၁၀နာရီ၀န္းက်င္မွာ ဖုန္းတစ္လံုး၀င္လာတယ္။ ဖုန္းနံပါတ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေ၀လြင္ဦးရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္ပါ။ တစ္နည္းဆိုရရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၂၅-ႏွစ္ေက်ာ္က တပ္မေတာ္ မိုးေရကာဖ်င္စက္ရံုမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့စဥ္က က်မရဲ႕လက္ေအာက္မွာ စက္ျပင္တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ တစ္ဦးဆိုလည္းမမွားပါဘူး။

‘ဟယ္လို ေျပာ ေ၀လြင္ဦး ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ’ က်မရဲ႕အေမးကို တစ္ဖက္က ျပန္ေျဖလာသူက ေ၀လြင္ဦးရဲ႕ ညီမျဖစ္သူပါ။

‘အန္တီ အစ္ကိုႀကီး ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ သတိလစ္သြားလို႔ အစ္ကိုႀကီးတစ္ေယာက္က ရံုးေပၚတင္ၿပီး ခဏၾကည့္ေပးထားရင္း က်မတို႔ကို လွမ္းအေၾကာင္းၾကားလို႔ အခုက်မတို႔ အဲ့ဒီကိုသြားေနတာ အနီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အင္းစိန္ေဆးရံုကို ပို႔မလို႔’ က်မခ်က္ျခင္းဆိုသလို ‘ဟင္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ အန္တီလဲကုတင္ေပၚလဲေနတာ ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို ခ်က္ျခင္းသတင္းေပးလိုက္မယ္ အေျခအေနကို လွမ္းေျပာအံုးေနာ္’ ေျပာကာ ဖုန္းခ်ၿပီး သားႀကီးကို ခ်က္ျခင္းအေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါတယ္။ သူလည္းအလုပ္တစ္ခုနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲေရာက္ေနတာမို႔ မဂၢဇင္းတိုက္က တာ၀န္ခံတစ္ေယာက္နဲ႔ ပံုႏွိပ္တိုက္္က တာ၀န္ခံတစ္ေယာက္တို႔ကို ခ်က္ျခင္းလိုက္သြားဘို႔ စီစဥ္ၿပီးေစလႊတ္လိုက္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ တည္ၿငိမ္ေအာင္ ထိန္းေနရတဲ့စိတ္ေတြ ေ၀လြင္ဦးအတြက္ က်မရြတ္ဖတ္ေနတဲ့ ဓါရဏပရိတ္ေတာ္ စာသားမ်ားနဲ႔အတူ သံၿပိဳင္ လႈပ္ခတ္လို႔ေနျပန္တယ္။ ဖုန္းသံထပ္ျမည္လာေတာ့ စိတ္ထဲကဆုေတာင္းမိတယ္ ေ၀လြင္ဦး သတိျပန္လည္လာၿပီဆိုတာမ်ဳိး၊ က်မဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့ပါဘူး-

‘အန္တီ ေ၀လြင္ဦးက ဦးေႏွာက္ေသြးယိုၿပီး ေလျဖတ္တာတဲ့ သတိေတာ့မလည္ေသးဘူး အခု ႏ်ဴရိုေဆးရံုကို ပို႔ေတာ့မယ္’ မဂၢဇင္းတိုက္က ၀ယ္ေရာင္း တာ၀န္ခံဆီက သတင္းရေတာ့ က်မ ကိုယ္တိုင္ထလိုက္သြားခ်င္ေပမယ့္ စိတ္ေနာက္ကို ခႏၶာက မလိုက္ႏိုင္ခဲ့။ က်မရဲ႕ဦးေခါင္းလဲ ပံုမွန္ထက္ အနည္းငယ္ပိုႀကီးလာသေယာင္ ခံစားေနမိျပန္တယ္။ က်မရဲ႕စိတ္ကို အတည္ၿငိမ္ႏိုင္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ပဌာန္းအက်ယ္ကို ရြတ္ဖတ္သရစၨ်ာယ္ရင္း အာရံုကို စုစည္းေနမိသလို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လြတ္သြားတဲ့စိတ္ကို ျပန္စုစည္းေနရျပန္တယ္။ ညေနပိုင္း ဖုန္းတစ္ခ်က္ထပ္ျမည္လာေတာ့ စိတ္ထဲမွာ သတိျပန္လည္လာတဲ့ သတင္းျဖစ္ပါေစလို႔ က်ိတ္္ဆုေတာင္းရင္း ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္ေတာ့-

‘အန္တီ အခုပဲ ေ၀လြင္ဦးဆံုးသြားၿပီ’ ျမန္ဆန္္လြန္းလွတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုမို႔ ယံုရခက္ခက္ ဆိုသည့္တိုင္ ျဖစ္ရပ္မွန္မို႔ က်မႏႈတ္ကေန ‘ေ၀လြင္ဦးတစ္ေယာက္ ျမင့္ျမတ္တ့ဲ ဘံုဘ၀ကိုေရာက္ပါေစ’ လို႔ဆုေတာင္းမိသလို က်မျပဳခဲ့သမွ်ေသာ ဒါန သီလ ဘာ၀နာကုသိုလ္အစုစုတို႔ကိုလည္း ေ၀လြင္ဦးမွအစျပဳ၍ သံုးဆယ့္တစ္ဘံုတြင္ က်င္လည္ၾကကုန္ေသာ ေ၀ေနယ် သုခိတ ဒုကၡိတအေပါင္းကို အမွ်ေပးေ၀ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း မဟန္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး သားႀကီးတို႔လင္မယား ပန္းလိႈင္ေဆးရံုကို လိုက္ပို႔ေပးၿပီး ေသြးေပါင္ခ်ိန္ က်ေနတဲ့က်မ ေဆးကုသခံရပါတယ္။ တနလၤာေန႔ ေ၀လြင္ဦးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခရီးကို က်မလိုက္ပို႔ေဆာင္ႏိုင္ျခင္း မရွိတာေၾကာင့္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမိတယ္။ ေသာက္ရတဲ့ ပိုးသတ္ေဆး ေဆးျပင္းရဲ႕အရွိန္က က်မကို တစ္ခ်ိန္္လံုး မွိန္းေနေစၿပီး ခံတြင္းတစ္ခုလံုးခါးေနကာ အစာမ၀င္ေပမယ့္ စိတ္ကိုအလို မလိုက္ပဲ ဆန္ျပဳတ္ကို တစ္ေန႔ သံုးႀကိမ္စားျဖစ္ေအာင္စားခဲ့တယ္။ က်မရဲ႕ ေအာက္မ်က္ခမ္းစပ္ လႈပ္တာကို ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ ေ၀လြင္ဦးဆံုးသြားတဲ့ေန႔မွာပဲ ရပ္သြားတာကို သတိထားမိရင္း အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္ႏြယ္မိတာေလးကို ပို႔စ္တစ္ပုဒ္အျဖစ္ ေရးရင္း ဘ၀တစ္ပါးကို ေျပာင္းလဲသြားၿပီျဖစ္တဲ့ ေ၀လြင္ဦးအတြက္ ေျခရာအျဖစ္ခ်န္္ခဲ့ျခင္းပါ။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက က်မရဲ႕စက္ျပင္ လူဆိုးေလးေတြကို လူလိမၼာေလးေတြအျဖစ္ သိမ္းသြင္းခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေလးေတြ မဖတ္ရေသးဘူးဆိုရင္ျဖင့္- ‘တစ္ဘ၀ရဲ႕မွတ္တိုင္မ်ား-၃၇’ မွာ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါေသးတယ္။

တစ္ခ်ိန္တုန္းက စက္သစ္တပ္ဆင္ေရးအဖြဲ႔နဲ႔ အမွတ္တရ-

ေနာက္တန္း- စိန္ျမင့္ ေ၀လြင္ဦး အန္တီတင့္ ဦးစိုးညြန္႔ ေအာင္ေက်ာ္ျမင့္ စိုးသန္း ၀င္းျမင့္ ၾကည္စိုး

ေရွ႕တန္း- လွသိန္း တင္လိႈင္ ထြန္းဦး ေအာင္၀င္းသန္း

ျဖန္႔ခ်ိေရးတာ၀န္ကေန ရုပ္သိမ္းလိုက္တဲ့ အေၾကာင္းၾကားစာကို ေ၀လြင္ဦးရဲ႕ေနာက္ဆံုးခရီးမွာ သူနဲ႔ တစ္ပါးတည္း ထည့္ေပးလိုက္တဲ့အေၾကာင္း သားႀကီးကေျပာျပရင္း ေ၀လြင္ဦးက အိပ္ေပ်ာ္ေနသလိုပဲ ေမႀကီးတဲ့။ တဆက္တည္း က်မအေတြးေလးထဲကို ဖတ္ဘူးခဲ့တဲ့ စာပုိဒ္ေလးတစ္ခု အေျပးကေလး သတိယလိုက္တယ္။

(ဇာဏုေသာနိ ပုဏၰားက ဘုရားကိုေလွ်ာက္ထား) -
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား.....
ေလာကႀကီးထဲမွာ ေသရမွာ မေၾကာက္တဲ့သူ မရွိဘူး ေၾကာက္တဲ့သူခ်ည္းပါ ဘုရား-လို႔ ေလွ်ာက္ထား။
ျမတ္စြာဘုရားက-
သည္လို တထစ္ခ် မယူလိုက္ပါနဲ႔၊ ေသရမွာ ေၾကာက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္လည္းရွိတယ္။ မေၾကာက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္လည္း ရွိတယ္-
ေသရမွာ မေၾကာက္သူ ေလးမ်ိဳး-
၁။ ငါးျဖာအာရံု ကာမဂုဏ္တို႔၌ တြယ္တာမႈကင္းေနေသာ၊ လကၡဏာေရး သံုးပါးတင္၍ ျမင္ထားသူတို႔ သ႑ာန္သို႔ ေရာဂါေ၀ဒနာ ကပ္ေရာက္ေသာ္လည္း ေသရမွာ မေၾကာက္ပါ။
၂။ ခႏၶာကိုယ္ေပၚ၌ တြယ္တာမႈကင္းေနသူ လကၡဏာေရးသံုးပါးတင္ၿပီး ျမင္ထားသူ။
၃။ အကုသိုလ္ေတြ နည္းပါး၍ ကုသိုလ္ေတြမ်ားေနသူ။
၄။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေၾကာင္းက်ိဳးျဖစ္ပံုကို သေဘာေပါက္ထားၿပီး သံသယ ၀ိစိကိစၧာကင္းေနသူ။
ဤသည္ေလးေယာက္တို႔ကား ေသလွ်င္ သုဂတိေကာင္းေသာ ဘံုေရာက္မည္ နိဗၺာန္ေရာက္မည္ကို အတတ္္သိေသာေၾကာင့္ ေသရမွာ မေၾကာက္ဘဲ ၿပံဳးေသ ေသၾကရ၏။

စိတ္ဓာတ္အစဥ္ ၾကည္လင္ေအးျမ ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ျပည့္၀ၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္

အန္တီတင့္